Ηλικιωμένοι, μετανάστες και μαθητές: πόσους ψήφους “να πιάνουν” όλοι μαζί;

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Αλήθεια τί συμβαίνει με τα λεωφορεία του Τριλόφου και της Καρδίας; Ωραίο ανέκδοτο. Εδώ έχουμε παραιτηθεί από το προφανές που θα ήταν π.χ. να ζητήσεις (και να ελπίζεις ότι θα πάρεις) μια συγκεκριμένη και υπεύθυνη απάντηση για κάποιο ζήτημα που αρμόδιος θεωρείται ένας μόνο φορέας, ζητάμε να διευκρινιστεί κάτι που εξαρχής γνωρίζουμε ότι, καθώς εμπλέκονται και ο δήμος και ο ΟΑΣΘ, θα μας στείλουν από τον Άννα στον Καϊάφα; Που η θεσμοθετημένη ανευθυνότητα θα οργιάσει, οριζοντίως και καθέτως; Και όμως. Είναι απλώς τραγικό. Ή μάλλον ούτε αυτό: είναι για γέλια και για κλάματα. Μιλώ μόνο για τον Τρίλοφο και την Καρδία γιατί δε γνωρίζω τα δρομολόγια που εξυπηρετούν το Σχολάρι και το Πλαγιάρι. Εδώ βέβαια το “εξυπηρετούν” θα πρέπει να διαβαστεί κάπως σαν “αποκλείουν την πρόσβαση και τη διαφυγή”.
Έχει γίνει πια ανέκδοτο πως, αν ζητήσεις να μιλήσεις για οποιοδήποτε θέμα με τον δήμαρχο ή κάποιον δημοτικό σύμβουλο της πλειοψηφίας, η πρώτη ερώτηση που θα σου απευθύνουν είναι “πού ψηφίζεις;”. Άντε λοιπόν να είσαι μαθητής ή μετανάστης και να προσπαθήσεις να βρεις την πληροφορία που ζητάς. Για ποιο λόγο να στη δώσουν; Στη χρωστάνε; Αυτές οι δύο ομάδες, μαζί με τα περήφανα γερατειά, είναι φυσικά οι κύριοι χρήστες αυτής της αυτονόητης υπηρεσίας, που αν είναι υπερβολή να ζητήσουμε να είναι τακτική, τουλάχιστον θα έπρεπε να μην είναι μυστικό το κάθε πότε “παρέχεται”.


Ώρες εντελώς παράλογες. Κενά έως και εξήντα λεπτών (και μάλιστα σε ώρες αιχμής, π.χ. 8:00-9:00 και 4:30-5:30) ή και ακόμα μεγαλύτερα. Πρέπει να στήνεσαι από αρκετή ώρα νωρίτερα στη στάση γιατί όπως είναι πιθανό να καθυστερήσει το λεωφορείο, εξίσου πιθανόν είναι να έρθει και νωρίτερα από την ώρα του και φυσικά να το χάσεις. Αλλά το νοστιμότερο είναι ότι έστω και οι ώρες που γίνονται όσα δρομολόγια γίνονται, είναι επτασφράγιστες και κωδικοποιημένες με μυστικό κλειδί. Ο μόνος τρόπος να τα μάθεις είναι ή μέσω του ΟΑΣΘ, όπου αυτό είναι μια άλλη ιστορία (γιατί απλά δε στα λένε!), ή μέσω της ιστοσελίδας του Δήμου. Φανταστείτε τώρα τους ηλικιωμένους ή τους μετανάστες που το Google το παίζουν στα δάκτυλα. Μα κι αν ανακαλύψουν κάπου τις ώρες των δρομολογίων και μπορέσουν να τις αποκρυπτογραφήσουν (γιατί εκεί μέσα αναφέρονται τρία είδη δρομολογίων με καμία απολύτως διευκρίνιση για το τί είναι το καθένα, από πού ξεκινάνε και από πού περνάνε) το πιθανότερο είναι να σταθούν να περιμένουν το επόμενο δρομολόγιο μιας και αυτό που αναφέρεται στο πρόγραμμα απλώς δεν εκτελείται ποτέ! Και αν τελικά, μέσω μιας ιδιαίτερα επίπονης επιστημονικής μεθόδου (αν όχι ελληνικής επινόησης τουλάχιστον χαρτογραφημένης ως ελληνικής λόγω της υπέρμετρης χρήσης), της επονομαζόμενης “δοκιμή και σφάλμα”, καταφέρουν να συντάξουν ένα δικό τους πρόγραμμα δρομολογίων για προσωπική τους χρήση, ύστερα από ώρες ορθοστασίας μπροστά σε στάσεις λεωφορείων με αισθητική κλασικής ελληνικής επαρχίας, ε! να μην έχουν και την απαίτηση να ισχύει και όλη την εβδομάδα! Τα Σαββατοκύριακα τα πράγματα αλλάζουν – αλλά τόσο αυτό όσο και το ποιες είναι αυτές οι αλλαγές, είναι μυστικό. Το πρόγραμμα “του Δήμου” δεν αναφέρει, φυσικά, τίποτα.
Ο άνθρωπος είναι ζώο με μεγάλη υπομονή και ειδικά ο κάτοικος αυτής της ου-τοπικής Μίκρας με ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα εθισμού. Η απαξίωση και ο ευτελισμός του κοινωνικού και του συλλογικού στοιχείου της ζωής μας δεν έχει πάτο. Εδώ δεν μας ενοχλεί η κατάσταση της διαδρομής ή των χώρων που “στέλνουμε τα παιδιά μας σχολείο” (όπως παραδοσιακά και καταχρηστικά λέμε), θα μας ενοχλήσει η ποιότητα μιας υπηρεσίας που ούτως ή άλλως είναι για παρίες σαν τους μετανάστες, τους μαθητές και τους ηλικιωμένους; Κι αν κάποιοι δεν ανήκουν σ’ αυτές τις ομάδες αλλά εννοούν να “παίρνουν το λεωφορείο”, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παραπονιούνται αφού στη ζωή τους δεν στάθηκαν άξιοι ούτε ένα ΙΧ να αποκτήσουν.