Περιεχόμενα πρώτου τεύχους

Γιατί ένα νέο έντυπο ενημέρωσης και διαλόγου στο Δήμο Μίκρας;
Σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής

Ένας νοσταλγικός μονόλογος
Αγγελική Ζιάκα, Πλαγιάρι

Για τους νέους κατοίκους
Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Ησυχαστήριον «H ΜΙΚΡΑ» ή Τι είναι η πατρίδα μου
Δημήτρης Σελέκος, Πλαγιάρι

Ανεπάρκεια… με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες
Λάμπρος Αναστασιάδης, Πλαγιάρι

Κοστολόγηση και τιμολόγηση πόσιμου νερού
Σοφία Βασιλειάδου, Τρίλοφος.

Η κλειστή χωματερή είναι η μόνη εγγύηση
για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον
Διαδημοτική Επιτροπή Αγώνα Θέρμης, Βασιλικών & Μίκρας
για τη διακοπή λειτουργίας της χωματερής Ταγαράδων

Δυο μαθήματα από μία κατάληψη
Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Αγορά προβληματική ή προβληματισμένη;
Γιάννης Καραγιαννόπουλος, Τρίλοφος

Περί Εξουσίας, Αλαζονείας και Έπαρσης
Χρήστος Μαϊκίδης, Τρίλοφος

N.3389/2005: Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα
Το Colpo Grosso της Νεοφιλελεύθερης Πολιτικής
Tάσος Αναστόπουλος, Πλαγιάρι

Ανακοίνωση – έκκληση σε φορείς και πολίτες
Επιτροπή Αγώνα για το Θερμαϊκό

Διαβάστε τη συνέχεια...

Γιατί ένα νέο έντυπο ενημέρωσης και διαλόγου στο Δήμο Μίκρας;

Σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής

Μέσα στη γενικά προβληματική κατάσταση που επικρατεί στη διοίκηση και τις υπηρεσίες του Δήμου μας ο τομέας της ενημέρωσης δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Το υπερπολυτελές «ενημερωτικό» περιοδικό που κυκλοφορεί με την ευθύνη της δημοτικής πλειοψηφίας είναι ένα έντυπο που με το περιεχόμενό του, όταν δεν είναι παντελώς αδιάφορο, άλλοτε προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα και άλλοτε αισθήματα απογοήτευσης και οργής.
Χρηματοδότες της πολυέξοδης έκδοσης αυτού του «περιοδικού» είναι όλοι ανεξαιρέτως οι φορολογούμενοι πολίτες, γυναίκες και άνδρες που κατοικούν στο Δήμο Μίκρας.
Όμως, η δημοτική πλειοψηφία, που γενικά αντιλαμβάνεται το Δήμο σαν δικό της φέουδο, χρησιμοποιεί το έντυπο αυτό με τρόπο που προσβάλει τις στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές. Η δημοτική πλειοψηφία αλαζονικά επικαλείται σε κάθε της ενέργεια το ποσοστό του 51%, που συγκυριακά πήρε στις δημοτικές εκλογές, αλλά μεταχειρίζεται το ενημερωτικό έντυπο του Δήμου σαν να έχει ποσοστό 100%, φέρνοντας στο μυαλό μας αυταρχικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα του παρελθόντος.
Το «ενημερωτικό» περιοδικό του Δήμου χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη σεβασμού στις αντίθετες απόψεις και λειτουργεί ως μέσο προπαγανδιστικής προβολής των «επιτευγμάτων» της διοίκησης του Δήμου, εξαφανίζοντας πλήρως ή διαστρεβλώνοντας τις θέσεις και τη δραστηριότητα των αντιπολιτευόμενων δημοτικών παρατάξεων.
Το έντυπο αυτό έχει καταργήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας έκφρασης διαφορετικών απόψεων από μεμονωμένους πολίτες και συλλογικούς φορείς (δημοτικές παρατάξεις, σύλλογοι κλπ), δείχνοντας έτσι ότι η διοίκηση του Δήμου γράφει στα παλιά της παπούτσια αυτό που ονομάζουμε πολιτικό πολιτισμό. Οι μόνες απόψεις που έχουν ελεύθερη πρόσβαση στις σελίδες του είναι όσες λιβανίζουν και κολακεύουν τον επικεφαλής της δημοτικής πλειοψηφίας και τους άμεσους συνεργάτες του.
Πρόσφατα στους απολογισμούς του Δημάρχου ακούσαμε ότι το «ενημερωτικό» περιοδικό του Δήμου δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις για την ενημέρωση των δημοτών !! και ότι η διοίκηση του Δήμου από τη νέα χρονιά σχεδιάζει να ενισχύσει τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό με την έκδοση σε πιο τακτική βάση ενός νέου περιοδικού ή εφημερίδας.
Για όλους αυτούς τους λόγους συγκροτήσαμε μια ομάδα πρωτοβουλίας αποτελούμενη από κατοίκους του Δήμου και αποφασίσαμε να δώσουμε στους συνδημότες μας τη δυνατότητα εναλλακτικής πληροφόρησης και δημοκρατικού διαλόγου μέσα από ένα νέο έντυπο, που οικονομικά θα στηρίζεται αποκλειστικά στους συντάκτες και τους φίλους του και θα τηρεί με σχολαστικότητα τη δημοκρατική δεοντολογία.
Το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας με τίτλο «Κάτοικος Δήμου Μίκρας» είναι το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας για ένα έντυπο ενημέρωσης και διαλόγου, που ελπίζουμε ότι θα συμβάλλει στη συνεννόηση των ενεργών πολιτών αυτού του τόπου και θα λειτουργεί ως βήμα ελεύθερης έκφρασης απόψεων, κριτικής και αντίλογου σε κάθε δημοτική αρχή, προβάλλοντας παράλληλα απαντήσεις και λύσεις στα σοβαρά προβλήματα του Δήμου μας. Το περιοδικό είναι ανοικτό σε όποιον θέλει να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του και να πάρει μέρος στο διάλογο για τα προβλήματα του Δήμου μας επιλέγοντας να επικοινωνήσει μαζί μας τηλεφωνικά, με e-mail ή μέσω της δικτυακής διεύθυνσης http://katoikosmikras.blogspot.com/.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Ένας νοσταλγικός μονόλογος

Αγγελική Ζιάκα, Πλαγιάρι

Πολλά είναι αυτά για τα οποία θα ήθελα να γράψω. Θα προτιμούσα τον διάλογο, αλλά λόγω της φύσης της γραφής θα αφεθώ σε έναν αυθόρμητο μονόλογο. Θα ’θελα να σας πω λοιπόν για την κακή διαχείριση του ακριβού αγαθού του νερού, που θα γίνεται όλο και ακριβότερο αλλά και λιγότερο, για την άναρχη και απελπιστική δόμηση με τις χιλιάδες κραυγαλέες πλέον παρανομίες, για τα τεράστια καμπαναριά της εκκλησίας, κακέκτυπα του περικαλλέστατου βυζαντινού ρυθμού. Την εκκλησία βέβαια την χαίρεται ο κάθε χριστιανός, διότι είναι εμπειρία ζωής και ελπίδας, στολίδι μνήμης και τιμής της ζωντανής παράδοσης του λαού. Τι να πω; Nοσταλγώ την παλιά εκκλησία, την οποία έχτισαν με τα χέρια τους και τον ιδρώτα τους οι πρωτοαφιχθέντες πρόσφυγες τότε Πλαγιαρινοί, και την οποία με πολλή ευκολία επέτρεψαν τα παιδιά τους να ξεριζωθεί, όπως άλλωστε και τα μεγάλα και αγέρωχα δένδρα του περιβόλου της. Γίνεται εκκλησία χωρίς περίβολο; Ο ιερός χώρος οριοθετείται από τον περίβολο. Είναι μια από τις ελάχιστες πανελλαδικώς εκκλησίες που αντί για περίβολο, έχει πεζοδρόμιο με άμεση πρόσβαση στον κεντρικό δρόμο, φόβος για κάθε παιδί, που μπορεί να ξεφύγει από το χέρι της μάνας και να ορμήσει στην κεντρική λεωφόρο. Για πολλά θα ’θελα να μιλήσω αλλά χωρίς να κατηγορήσω, απλώς να μοιραστώ μαζί σου αναγνώστη αυτά που εγώ βλέπω και με ενοχλούν, ενώ εσένα μπορεί και να σε ευχαριστούν.... ποιος ξέρει;

Είναι λυπηρό που το όμορφο Πλαγιάρι της δεκατιάς του ’90 έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Όταν πρωτόφτασα εδώ, έφηβη ακόμη, μου άρεσε να ρεμβάζω, αφήνοντας το βλέμμα μου να αιωρείται ρυθμικά πάνω στους λόφους, που τόσο θυμίζουν το παλιό Πλαγιάρι, και να οσφραίνομαι το βρεμένο, το οργωμένο χώμα, να γεμίζουν οι κόρες τον ματιών μου από το χρυσαφένιο χρώμα των αθέριστων σιτηρών και να χαίρομαι την ύπαιθρο χώρα και τις αλλαγές των εποχών. Η αστικοποίηση έκανε γοργά την είσοδό της από το 2000 κυρίως και εδώθε. Το σκηνικό αλλάζει απότομα μέρα με τη μέρα. Ξαφνικά το βλέμμα μου αντικρίζει παντού μεζονέτες, παρακολουθεί τρελούς εκσκαφείς να ξεριζώνουν ελαιόδενδρα 30 και 50 χρόνων ή ακόμη και ανθισμένες αμυγδαλιές, για να χτιστούν κι άλλες μεζονέτες, για να φτιαχτεί ένας καλός τσιμεντένιος φράχτης, για να ’ρθει ο πολιτισμός βρε παιδί μου, να βάλουμε και κάνα φοίνικα εδώ στο βορρά να αισθανθούμε πως είμαστε σε χώρα τροπική. Παρανομία, ασυδοσία, ακαλαισθησία, έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δική μας την ποιότητα ζωής, όχι του γείτονα, τη δική μας. Εδώ που τα λέμε, τώρα συνειδητοποιούμε πόσο ο κοντινός μας πλέον γείτονας, στην απέναντι ή διπλανή μεζονέτα, κοντεύει να γίνει εξάρτημα της οικογένειας μας, αφού, χάρη στην ασφυκτική εγγύτητα της δόμησης, όλα τα ακούμε και όλα τα βλέπουμε. Μέσα στα πολλά, ένα από τα χειρότερα είναι ότι οι νέες πλέον μονοκατοικίες τρώνε τον κοινό και ζωτικό για όλους τους δημότες χώρο από τα πεζοδρόμια. Ναι, δεν αστειεύομαι πεζοδρόμια, θα μου πείτε, πού τα βλέπω; Να εκεί που ξεφεύγει η μονοκατοικία από την ευθεία των παλαιότερων κτισμάτων, να εκεί ακριβώς που επεκτείνεται και καταλαμβάνει τετραγωνικά μέτρα σε βάρος του πεζοδρομίου, εκεί που σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο, που είχε χαράξει ένα όμορφο και ανθρώπινο Πλαγιάρι, υπήρχε κανονικά χώρος για πεζοδρόμια, για να μπορεί να περπατά ένας πεζός, μια μάνα με το παιδί στο καροτσάκι. Δεν υπάρχει πια, ούτε χώρος, ούτε πεζοδρόμιο. Όλα τα πεζοδρόμια που έχουν χτιστεί, και κυρίως αυτά κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, εξυπηρετούν τους νεοαφιχθέντες κατοίκους του Πλαγιαρίου να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους, μιας και όταν αγόραζαν δεν ρώταγαν να μάθουν...

Σκέφτομαι λοιπόν πως θα ’ταν το Πλαγιάρι του 2007 αν είχαν τηρηθεί κάποιοι βασικοί κανόνες πολεοδομίας, αν είχαμε σεβαστεί το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο που απέβλεπε στην αρμονική οργάνωση και ανάπτυξη των οικισμών, και αν αγαπούσαμε περισσότερο το μέλλον μας και κυρίως αυτό των παιδιών μας, παρά το πορτοφολάκι μας. Λοιπόν θα ήταν ένα πρότυπο χωριό με ωραίες κατοικίες και ευρύχωρους αίθριους χώρους μεταξύ τους, πεζοδρόμια μεγάλα για να περπατούν οι άνθρωποι και να λένε και καμιά καλημέρα, να μη χρειάζεται να παίρνουν όλοι τα αυτοκίνητα τους για να κάνουν δύο βήματα, σχολεία που να χωρούν όλα τα παιδιά, εκκλησία με αυλή και δένδρα, σαν εκείνη την παλιά, την ταπεινή και όμορφη, πλατεία και πάρκα για τα παιδιά, τα οποία αν και υπάρχουν εν μέρει, είναι παρατημένα στη μοίρα τους και τη φθορά του χρόνου. Θα μπορούσε ακόμα να υπάρχει δίπλα στο πεζοδρόμιο και ποδηλατόδρομος για να γυρίζει κανείς τις όμορφες γειτονιές του χωριού ή να πηγαίνει «ποδηλατάδα», με φίλους, παιδιά και σκύλους, στον Τρίλοφο και να επιστρέφει, έτσι για την άσκησή του και την ευχαρίστησή του. Και πολλά άλλα αυτονόητα αλλά ανύπαρκτα. Καλή Χρονιά...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Για τους νέους κατοίκους

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Παραλλάσσοντας ένα αστείο των αδελφών Μαρξ, των απίστευτων αυτών κωμικών, θα μπορούσαμε να πούμε για τη σημερινή, καθ' ημάς, δημοτική εξουσία:
"Μιλάνε επικίνδυνα, φέρονται επικίνδυνα.
Πρόσεξε, δεν προσποιούνται: ΕΙΝΑΙ επικίνδυνοι".



Δεν υπονοούμε, ούτε καν έμμεσα, ότι κάνουν κάτι παράνομο. Ίσα-ίσα, το αντίθετο. Και αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δρουν, δηλαδή, εντελώς μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και μόνο αυτό - τίποτα παραπέρα. Γι' αυτό και δεν ελπίζουμε ότι έτσι κάτι μπορεί να αλλάξει στον δήμο. Η πολιτική τους είναι η ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία με όλες τις κατεστημένες μορφές εξουσίας στο νομό και τη χώρα, με αποτέλεσμα να μην γίνεται καμία ανατροπή των δεδομένων διαδικασιών που φτιάχτηκαν για να μην αλλάζει τίποτα, για να εμποδιστεί ό,τι καλό και καινούργιο θα μπορούσε να συμβεί (και αυτό είναι κάτι που μπορεί να βγει σαν συμπέρασμα από συζητήσεις σαν αυτή εδώ).
Αν ήσασταν από τους (εντυπωσιακά αλλά όχι περίεργα) ελάχιστους συνδημότες που παρακολουθούν τους "απολογισμούς" του Δήμου ή τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, θα διαπιστώνατε αμέσως ότι βασική ιδέα στις τοποθετήσεις της πλειοψηφίας είναι πάντα η επωδός "Τί να κάνουμε; Το είπαμε στο Νομάρχη και μας υποσχέθηκε ότι θα γίνει. Το είπαμε στο Υπουργείο και μας είπανε ότι έχουμε δίκιο. Τι άλλο θέλετε να κάνουμε; Αργούν αυτές οι διαδικασίες. Η πολεοδομία, η γραφειοκρατία, οι υπηρεσίες, οι νόμοι. Αυτά φταίνε. Έτσι είναι. Εμείς κάνουμε ότι μπορούμε. Υποσχόμαστε ότι του χρόνου θα υλοποιηθεί και το Α και το Β...". Και ως εδώ. Ευχαριστημένοι αλληλο-συγχαίρονται και οι δημότες φεύγουν με σκυμμένο κεφάλι ή έστω με σαρδόνιο χαμόγελο.
Αυτός είναι ο σκοπός της Αυτοδιοίκησης; Να πείθει τους πολίτες ότι είναι ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε; Είτε είναι η χωματερή που καίγεται, είτε τα οικόπεδα που χαρίζονται στα μοναστήρια (και από κει στους εργολάβους), είτε είναι τα σχολεία; Αυτή είναι η πολιτική μιας παράταξης που υποτίθεται ότι υποστηρίχτηκε από τις (αν όχι σοσιαλιστικές, τουλάχιστον) κεντρο-αριστερές τάσεις της μικροκοινωνίας μας; Η νομιμοποίηση της κεντρικής εξουσίας στα μάτια των πολιτών; Το μαξιλάρι που θα απορροφά τους κραδασμούς των ενστάσεων των πολιτών που βλέπουν καθημερινά να απαξιώνεται συστηματικά το δημόσιο στοιχείο της ζωής τους, είτε είναι το πεζοδρόμιο των 80cm, είτε το άθλιο σχολείο, είτε οι ανύπαρκτοι δημόσιοι χώροι (ανέκδοτο πια κι αυτό); Γιατί αν έλειπε η δημοτική αυτοδιοίκηση είναι προφανές ότι οι κάτοικοι θα αντιδρούσαν σε όλα αυτά: θα ζητούσαν άμεσο κλείσιμο της χωματερής, απόδοση των δημοσίων εκτάσεων στην κοινή χρήση και όχι στα μοναστήρια, αξιοπρεπή έστω σχολεία κλπ, κλπ. Αυτό λοιπόν δεν κατορθώνει η ύπαρξη της τοπικής αυτοδιοίκησης; Τη διαμεσολάβηση ώστε οι φυσικές, φυσικότατες, απορίες των φορολογουμένων ("δεν καταλαβαίνω γιατί, ενώ πληρώνω, δεν έχω το ελάχιστο") να μην μπουν ποτέ σε μια κοίτη που το ρεύμα της θα αλλάξει τα στοιχειώδη; Είναι λοιπόν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε μια τέτοια πολιτική επικίνδυνη;
Στο Δήμο Μίκρας, υπολογίζεται ότι πάνω από το 75% των κατοίκων είμαστε "νέοι κάτοικοι". Η συντριπτική πλειοψηφία εργάζεται εκτός της περιοχής του δήμου, γυρίζει αργά από τις δουλειές της, κουρασμένη κάθεται να απολαύσει το καινούριο σπίτι προσπαθώντας να μη σκέφτεται τις δόσεις του δανείου ή φεύγει αμέσως για να πάει τα παιδιά στα φροντιστήρια, τις ξένες γλώσσες, τα αθλητικά κέντρα.
Υπεραπασχολείται και δεν μένει καιρός να ασχοληθεί ούτε στο ελάχιστο με τα κοινά. Λίγοι διαβάζουν καμιά τοπική εφημερίδα ή καμιά ανακοίνωση που θα βρουν στη γραμματοθυρίδα τους. Θυμούνται ότι είναι αγανακτισμένοι από την κατάσταση που επικρατεί, θα' θελαν να κάνουν κάτι, μάλλον να γίνει κάτι, και περιμένουν τις εκλογές. Υπόσχονται να θυμηθούν να φέρουν τα εκλογικά τους δικαιώματα αλλά οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται. Είναι και αυτή η αντίληψη ότι αφήνοντας τα δικαιώματα στον τόπο σου δεν ξεκόβεις τελείως. Πας (αν πας) και ψηφίζεις με κομματικά κριτήρια γιατί δεν ξέρεις κανέναν, αλλά γυρνάς στον τόπο που μένεις και διαπιστώνεις ότι δεν αλλάζει τίποτα. ("Ρωμιός, ένας άνθρωπος που γυρνάει στον τόπο του για να βλαστημήσει", που έλεγε κι ο Σεφέρης). Δεν θα πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Δεν είναι καιρός οι νέοι κάτοικοι να αποφασίσουμε ότι καλώς ή κακώς εδώ θα μείνουμε από δω και πέρα, ότι κάποιο λόγο πρέπει να έχουμε στα κοινά, έστω και αυτόν τον κουτσουρεμένο της ανά τετραετίας επιλογής του ποιός επικίνδυνος θα διαχειριστεί την αγανάκτησή μας;

Διαβάστε τη συνέχεια...

Ησυχαστήριον « Η Μίκρα» ή Τι είναι η πατρίδα μου

Δημήτρης Σελέκος, Πλαγιάρι
Ποτέ μου, παιδιόθεν, δεν κατάλαβα γιατί οι νέοι πρέπει ντε και καλά να είναι φορείς ανανέωσης, ελπίδας και προόδου. Εσείς, μας λέγανε, θα κάνετε τον κόσμο καλύτερο, θα ξεπεράσετε τα εμπόδια, θα βρείτε νέους τρόπους που εμείς, οι παλαιότεροι, δεν καταφέραμε. Πέραν του ότι μια τέτοια θέση απενοχοποιεί την παλαιότερη γενιά που απεκδύεται των ευθυνών της με μεγαλόσχημη μετριοφροσύνη, υποβάλλει την αντίληψη ότι η πορεία των κοινωνιών και των προβλημάτων τους είναι γραμμική προς μιαν κατεύθυνση διαρκούς προόδου στην οποία η μια γενιά διαδεχόμενη την άλλη θα κάνει όλο και καλύτερο τον κόσμο, ώσπου κάποια στιγμή στο μέλλον θα φτιάξουμε έναν παράδεισο! Δι΄ ευχών των αγίων πατέρων ημών … Απ΄ όσο ξέρω κάθε τι νέο προέρχεται από υλικά του παρελθόντος του, εμφανίζεται σε μια ήδη διαμορφωμένη κατάσταση και τρέφεται από αυτήν. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, οφείλουμε να κοιτάξουμε από άλλη γωνία ό, τι σχετίζεται με ζητήματα νεότητος.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις είναι η ταχύτατη πληθυσμιακή αύξηση του δήμου Μίκρας και των όμορων δήμων, όχι λόγω γεννήσεων βέβαια, αλλά λόγω αθρόων «μετακομίσεων» νέων κατοίκων. Οι όροι αυτής της αύξησης είναι πασίγνωστοι : δάνειο, μεζονέτα εντός οικοπέδου ιδιοκτησίας ντόπιου (ως επί το πλείστον παλαιού πρόσφυγα), πολεοδομικές παραβάσεις, ανύπαρκτη ρυμοτομία, έλλειψη υποδομών και πολλά άλλα προβλήματα, αρκετά από τα οποία θίγονται σε αυτό το τεύχος.
Αυτοί λοιπόν οι νέοι κάτοικοι δε δυσανασχετούν, δεν οργίζονται με όλα όσα ζουν και βλέπουν στο δήμο Μίκρας; Άγνωστο ! Δε βλέπουν ότι η απόσταση που χωρίζει το μπαλκόνι της νέας μεζονέτας τους είναι μικρότερη από αυτήν που είχαν στο μπαλκόνι διαμερίσματος εντός της πόλης; Δε βλέπουν ότι η ποιότητα του νερού που τρέχει στις βρύσες τους είναι χειρότερη από αυτή της ΕΥΑΘ; Δε βλέπουν χειρότερες σχολικές εγκαταστάσεις από αυτές της πόλης; Δε βλέπουν πολύ λιγότερους ελεύθερους χώρους από αυτούς που περίμεναν πως θα συναντήσουν; Και τι κάνουν για αυτό; Τίποτε! «Μα είναι νέοι κάτοικοι, δεν έχουν τις δεσμεύσεις των παλαιότερων, δε θάπρεπε να διαμαρτυρηθούν ;» Όχι περισσότερο ή λιγότερο απ’ό,τι οι «παλιοί κάτοικοι», λέω εγώ, γιατί η έκθεση, η συμμετοχή, η διαμαρτυρία, η διεκδίκηση είναι ζητήματα ενεργού ή καλού κατοίκου και όχι νέου. Δεν έχουν επετηρίδα νεότητας, ούτε ένσημα παλαιότητας. Ας πάρουμε θέση όλοι μας ενώπιον των προβλημάτων της καθημερινότητας, δηλαδή της πολιτικής, και ας αφήσουμε στην ιστορία να δείξει τι καταφέραμε. Αλλά, υπό αυτό το πρίσμα, η αποχή κάποιου από τα κοινά στιγματίζει τον ίδιο και όχι τους ανεπαρκείς καθόλα «άρχοντες».

Διαβάστε τη συνέχεια...

Ανεπάρκεια... με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες

Λάμπρος Αναστασιάδης, Πλαγιάρι

Δε νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να περιγράψουμε την κατάσταση που επικρατεί στις σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Είναι όμως απαραίτητο να σημειώσουμε, ότι η κατάσταση αυτή έχει πολλαπλά αρνητικές συνέπειες στους μαθητές και γενικότερα στη χώρα μας.
Οι συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία, τροφοδοτούν την καθυστέρηση και οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία σε οπισθοδρόμηση.

Υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες των πολιτών και στα μέσα που διαθέτουμε ως κοινωνία για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες αυτές. Οι δαπάνες για την παιδεία το 2008 θα διαμορφωθούν στο 2,8% του ΑΕΠ από 3,1% που ήταν το 2007. Αντί δηλαδή να προσεγγίζουμε το 5% του ΑΕΠ που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής δεν αφορούν μόνο τη μαθησιακή διαδικασία και τα αποτελέσματά της. Αφορούν γενικά τη φιλοσοφία, την κουλτούρα και τη στάση ζωής που υιοθετούν τα παιδιά μας.
Ποια ερεθίσματα μπορούν να δώσουν οι αίθουσες των 30 και πάνω μαθητών με την καταστρεμμένη υποδομή; Οι πρόχειρες έως και επικίνδυνες κατασκευές που χωρίζουν τα γυμναστήρια και τα εργαστήρια, μετατρέποντάς τα σε αίθουσες διδασκαλίας; Οι χώροι « πολλαπλών χρήσεων» που φιλοξενούν τις σχολικές εκδηλώσεις και υποβαθμίζουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια μαθητών και εκπαιδευτικών να κάνουν μια άλλη εναλλακτική πρόταση για δημιουργική ζωή στο σχολείο;
Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό που ζουν οι μαθητές στα σχολεία τους, με την αντίληψη για την αισθητική; Ποια εφόδια δίνουμε στους μαθητές, όταν η επίσημη πολιτεία τους παρέχει μια υποδομή στην πιο ακατέργαστη και ξεπερασμένη για τα σημερινά δεδομένα μορφή της;
Και κάτι ακόμη. ΄Όταν οι μαθητές βιώνουν από τη μια μεριά αυτή την κατάσταση και από την άλλη ζουν μια νοικοκυρεμένη ζωή ( πλούσια ή φτωχή, δεν έχει και τόση σημασία) μέσα στα σπίτια τους, δεν οδηγεί τους σημερινούς αλλά και τους αυριανούς πολίτες σε μια διάσταση ανάμεσα στο ατομικό (ιδιωτικό) και στο κοινωνικό (δημόσιο) γίγνεσθαι;
Πώς ζητάμε από τους νέους να έχουν κοινωνική συμμετοχή όταν η ίδια η κοινωνία δημιουργεί προϋποθέσεις αποκλεισμού τους;
Στο σημείο αυτό χρειάζεται για άλλη μια φορά να καταλήξουμε:

1. στην αναγκαιότητα μιας γενναίας αύξησης των δαπανών για την παιδεία.
2. στην αντίληψη, ότι η εκπαίδευση δε μπορεί να αποτελεί αντικείμενο μικροκομματικών αντιπαραθέσεων και
3. στην αποκατάσταση της σχέσης Παιδεία – Κοινωνία, στη βάση της οικουμενικής τους διάστασης.

Όσα αναφέραμε δε μπορεί παρά να επηρεάζουν αρνητικά, τα θέματα που αφορούν τη σχολική στέγη στην περιοχή μας. Η προχειρότητα και οι προσωρινές λύσεις είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πολιτικής της Δημοτικής Αρχής. Ζητήματα που λύση τους παραπέμπεται στο μακρινό μέλλον. Τότε όμως και πάλι θα είναι αργά, γιατί οι ανάγκες της εποχής, δε θα συμβαδίζουν με την υπάρχουσα υποδομή.

Το Δημοτικό σχολείο της Καρδίας, ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί τους κατοίκους της επί μια δεκαετία.

Το 2ο Δημοτικό του Πλαγιαρίου παραπέμπεται στο πενταετές 2008- 2012,εάν βέβαια κατατεθεί η μελέτη από το Δήμο ως την 31-12 -2007.
Να θυμίσουμε ότι για να χωρέσουν τα παιδιά στο ήδη υπάρχον (1ο Δημοτικό ) και να αποφευχθεί η διπλοβάρδια, στριμώχτηκαν οι μαθητές του νηπιαγωγείου και παραχωρήθηκαν οι 2 αίθουσές του στα παιδιά του Δημοτικού.
Το Γυμνάσιο του Πλαγιαρίου περιμένει το 2009, οπότε θα γίνει ο χαρακτηρισμός του οικοπέδου στο οποίο θα ανοικοδομηθεί.
Το 2ο Γυμνάσιο του Δ. Μίκρας στο οποίο φοιτούν οι μαθητές του Πλαγιαρίου και του Σχολαρίου, περιμένει κι αυτό τη δημιουργία του 2ου ορόφου το Σεπτέμβρη του 2008, παρά το αίτημα των αντίστοιχων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων και της ΄Ένωσης των Συλλόγων για δημιουργία του το Σεπτέμβρη του 2007.

Το Σχολάρι δεν ανησυχεί το Δήμο μας. Προς το παρόν οι διάσπαρτες αίθουσες προκατ στην αυλή του σχολείου καλύπτουν στοιχειωδώς τις ανάγκες των μαθητών. Δεν απέχει όμως πολύ το χρονικό διάστημα που και το Σχολάρι θα αντιμετωπίσει τα ίδια οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα άλλα τρία διαμερίσματα του Δήμου μας.
Το 2ο Λύκειο του Δήμου στη θέση «Βλάχος» με απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου παραχωρείται στον Ο.Σ.Κ. για 50 χρόνια. Το μόνο που γνωρίζουμε για το παραπάνω θέμα είναι ότι θα ανεγερθεί μέσω Σ.Δ.Ι.Τ. (Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα)
Η πολιτική του Δημάρχου κ. Θ. Γκουστίλη και της πλειοψηφίας της Δημοτικής Αρχής αναβάλλει συνεχώς την επίλυση των προβλημάτων της σχολικής στέγης. Κάθε χρόνο βολευόμαστε με τα μπαλώματα και τις πρακτικές μετασεισμικών περιόδων.
Θα μπορούσαν βέβαια να πουν κάποιοι από τους συνδημότες μας , τι μπορεί να κάνει ο Δήμος όταν η περιοχή μας αναπτύσσεται με τέτοιους ρυθμούς; ΄Η ότι ο Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη αφού τα σχολεία δεν είναι της αρμοδιότητάς του.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να καταθέσουμε την άποψή μας και να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα.
Πραγματικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση δε χτίζει σχολεία. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση προβλέπει, προγραμματίζει τις σχολικές μονάδες και διαθέτει τα απαιτούμενα αγροτεμάχια που τα προορίζει για το σκοπό αυτό.
Για να γίνει κάτι τέτοιο βέβαια, απαιτείται μελέτη που θα παίρνει υπ’ όψη της τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής και θα σχεδιάζει με βάση τα στοιχεία που διαθέτει την κάλυψη των αναγκών τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
Ο Δήμος λίγο ως πολύ μας κάνει χάρη (δήλωση Δημάρχου), που ασχολείται με την ανέγερση σχολείων.(ΠΡΟΚΑΤ ΒΑΡΕΩΣ ΤΥΠΟΥ) .
Μόνο που χρειάζεται να ξεκαθαρισθούν 2 θέματα

1. Τα χρήματα για τα προκατασκευασμένα σχολεία τα δίνει η Νομαρχία μέσω των προγραμματικών συμβάσεων που συνάπτει με το Δήμο.
2. Δε μπορεί όταν ο Δήμος έρχεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα, να δηλώνει ότι δεν είναι υποχρεωμένος να βρει λύση και όταν στήνονται « τα προκατ», να καυχιέται για τα πεπραγμένα του.(προεκλογικό πρόγραμμα 2006, δημοσίευση στην εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΑ» της 21-11-2007, περιοδικά του Δ. Μίκρας).

Νομίζουμε ότι οφείλει να ξεκαθαρίσει τις αρμοδιότητές του και να μη πράττει κατά περίπτωση.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση βάσει του Νόμου 1566/85 επισκευάζει και συντηρεί τα κτίρια, εξασφαλίζει υγιεινές συνθήκες λειτουργίας ( θέρμανση, φωτισμός, καθαριότητα)
Εξασφαλίζει την επαρκή χρηματοδότηση των σχολείων για τις λειτουργικές ανάγκες και τα έργα συντήρησης.
Τέλος η Τ.Α. διεκδικεί μαζί με τους φορείς και το λαό λύσεις χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό ή μικροκομματικό κόστος εάν έρθει αντιμέτωπη με την εκάστοτε εξουσία (είτε αυτή ακούει στο όνομα Νομαρχία είτε ακούει στο όνομα κυβέρνηση.)
Αξίζει να θυμίσουμε την αντίδραση του Δημάρχου στις κινητοποιήσεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου και των Νηπιαγωγείων Πλαγιαρίου. Ο κ. Γκουστίλης όχι μόνο δε πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις των συνδημοτών του, όχι μόνο δεν εξέφρασε τη συμπαράστασή του, αλλά με επιστολή του προς όλους τους γονείς (Μάρτιος 2007) κατέκρινε τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσής τους για μονοήμερη προειδοποιητική αποχή την 21 Μαρτίου 2007.
Έχει δηλώσει δημοσίως ο κ. Δήμαρχος, ότι οι κινητοποιήσεις για τα θέματα της σχολικής στέγης δεν επιφέρουν κανένα αποτέλεσμα.

Τα θέματα που αφορούν τις συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία μας, αλλά και τα γενικότερα της Παιδείας, δεν είναι υπόθεση μόνο των αιρετών και του Υπ. Παιδείας.
Είναι υπόθεση όλων μας.
Ποιος μπορεί να προσεγγίσει και να αγγίξει καλύτερα τα ζητήματα αυτά από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές, που ζουν καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία και τις συνθήκες που διεξάγεται;
Μ’ αυτή την έννοια χρειάζεται να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αλλά και οι μεμονωμένοι πολίτες που παρακολουθούν χλιαρά και αμήχανα να συσσωρεύονται τα προβλήματα το ένα μετά το άλλο.
Οι συνελεύσεις των 40 και 50 γονέων δε δημιουργούν την απαιτούμενη δυναμική για την αντιμετώπισή τους.

Ποιος θα δώσει τις λύσεις, αν εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικήσουμε τις λύσεις αυτές;
Η ενασχόλησή μας με τα θέματα που περιγράψαμε δεν πετυχαίνεται μόνο με έγγραφα και επιστολές στους αρμόδιους φορείς.
Χρειάζεται να καταγραφεί έμπρακτα η διάθεσή μας για ένα άλλο σχολείο.

Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων και η Ένωση των Συλλόγων Γονέων, πρέπει να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους και να βελτιώνουν ποιοτικά τις θέσεις τους για :

• την αποτελεσματική αντιμετώπιση των θεμάτων της σχολικής στέγης
• την αυστηρή τήρηση του ορίου των μαθητών ανά τάξη
• τον εξοπλισμό και την ασφάλεια των ήδη υπαρχόντων σχολικών μονάδων.
• τη συνεχή πολιτισμική αναβάθμιση της ζωής των μαθητών μέσα και έξω από τις σχολικές μονάδες.
• ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, που θα προκαλεί τη νέα γενιά και δε θα την απομακρύνει απ’ αυτό

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κοστολόγηση και τιμολόγηση πόσιμου νερού

Σοφία Βασιλειάδου, Τρίλοφος














Στην τιμολογιακή πολιτική για το πόσιμο νερού πρέπει αρχικά να ξεκαθαριστούν δυο βασικά σημεία:
Α) το νερό αντιμετωπίζεται σαν κοινωνικό αγαθό ή εμπόρευμα ;
Β) κάθε απόφαση για τη διαχείριση ή τιμολόγηση του νερού πρέπει να εναρμονίζεται με την Ευρωπαϊκή οδηγία πλαίσιο 2000/60.

Αν δεχθούμε ότι το νερό μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν εμπόρευμα, τότε θα πρέπει να δεχθούμε και την πιθανή παραχώρηση της διαχείρισης του στον ιδιωτικό τομέα με όλες τις συνέπειες του βασικού στόχου του υπερκέρδους για τον ιδιώτη (βλέπε πολυεθνική) που θα αναλάβει την διαχείριση.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης όπως έχει καταδειχθεί διεθνώς είναι:

• πολύ υψηλό κόστος υπηρεσιών που οδηγεί σε αποκλεισμό από την παροχή νερού των πολύ φτωχών ή των κατοίκων απομονωμένων περιοχών που είναι ασύμφορες για τον ιδιώτη.
• Μειωμένους ελέγχους , απόκρυψη προβλημάτων στην ποιότητα, ειδικά όταν ο ιδιώτης διαθέτει τρόπους πίεσης της πολιτικής εξουσίας (δήμους, νομαρχία, περιφέρεια ή και κυβέρνηση).
• Κατασπατάληση των φυσικών πόρων γιατί ο ιδιώτης ενδιαφέρεται για το άμεσο κέρδος. Όσο πιο πολύ νερό ξοδεύεται τόσο μεγαλύτερο θα είναι αυτό.

Και αν κανείς απαντήσει ναι αλλά θα υπάρχει και ο ανταγωνισμός μεταξύ των διαφόρων εταιρειών παροχής υπηρεσιών πόσιμου νερού, εδώ βρίσκεται η μεγάλη χίμαιρα. Διότι σήμερα διεθνώς τα κέρδη διαχείρισης του νερού τα μονοπωλούν 4-5 πολυεθνικές με τις θυγατρικές τους, οι οποίες μόνο ανταγωνιστικά δεν λειτουργούν (καρτέλ). Το δε νερό, ειδικά με τα αναμενόμενα προβλήματα ξηρασίας στη γη, θεωρείται για το μέλλον περισσότερο κερδοφόρο προϊόν και από το πετρέλαιο.
Αν δεχθούμε ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όλοι έχουμε δικαίωμα πρόσβασης σε αυτό, ανεξάρτητα από το που κατοικούμε ή τι εισοδήματα έχουμε, τότε ο μόνος διαχειριστής του θα πρέπει να είναι ένας δημόσιος φορέας.
Ο δημόσιος φορέας μπορεί να λειτουργήσει άριστα και με γνώμονα την κοινωνική προσφορά και την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Η Ε.Ε σήμερα έχει δυστυχώς κατευθύνσεις νεοφιλελεύθερες. Όμως η άνευ περιορισμών ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση του νερού, έφερε τέτοια κοινωνική αναστάτωση, όπου εφαρμόστηκε (π.χ Τοσκάνη Ιταλίας) ώστε να αναζητηθεί και να προωθείται τώρα, μια ενδιάμεση λύση λιγότερο επώδυνη αλλά το ίδιο ύπουλη, αυτή της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).

Τιμολογιακή πολιτική της ΕΕ. Οδηγία πλαίσιο 2000/60

Σύμφωνα με την οδηγία 2000/60 η τιμολόγηση του νερού πρέπει να περιλαμβάνει:

• το κόστος των υπηρεσιών
• το κόστος των αρνητικών συνεπειών στο περιβάλλον
  (συνέπειες στα οικοσυστήματα, υφαλμύρωση, υποβάθμιση εδαφών κλπ)
• το κόστος έργων προστασίας των πηγών από την μείωση των αποθεμάτων τους.

Επομένως για να προσδιοριστεί επακριβώς το κόστος και το ποσοστό του που αναλογεί στον κάθε καταναλωτή, πρέπει να προηγηθούν εκτενείς έρευνες καταγραφής των αποθεμάτων , του ρυθμού μείωσης τους, των προβλημάτων ρύπανσης, του κόστους απομάκρυνσης και επεξεργασίας των υγρών λυμάτων.
Επίσης πρέπει να διαμορφωθούν συγκεκριμένες προτάσεις για μέτρα εξοικονόμησης στην ποσότητα και βελτίωσης στην ποιότητα του πόσιμου νερού. Σε αυτές πρέπει να αναφέρεται το ακριβές κόστος για την βελτίωση των υποδομών και των παρεχομένων υπηρεσιών, για έργα εξοικονόμησης (πχ. κατασκευή φραγμάτων), για συγκεκριμένα μέτρα στην γεωργία που θα αποβλέπουν στην μείωση της κατανάλωσης αλλά και την προστασία της ποιότητας του νερού. Και επειδή η αντιμετώπιση γίνεται σε λεκάνη απορροής , επιβάλλεται συνεργασία δήμων που συνυπάρχουν στην ίδια λεκάνη..
Αυτές όλες οι διαδικασίες, καθοριστικές στον προσδιορισμό του κόστους και της τιμολόγησης, θα πρέπει να έχουν την κοινωνική συναίνεση , άρα χρειάζεται η κοινωνική διαβούλευση, διαφάνεια, δυνατότητα ελέγχου, εκστρατεία ενημέρωσης των κοινωνικών φορέων όπως:

• δημοτικών συμβουλίων της περιοχής
• όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης με κατάλληλα διαμορφωμένο υλικό,
• αγροτικών συνεταιρισμών
• βιομηχανιών - βιοτεχνιών
• όλων των κατοίκων-καταναλωτών

Επίσης χρειάζονται παράλληλα μέτρα σε άλλους τομείς. Συνδυασμός της πολιτικής του νερού με άλλες πολιτικές, π.χ στον τομέα της τεχνολογίας, στα αγροτικά, τις υποδομές.
Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, κατ’επέκταση και η εθνική νομοθεσία, στη βάση της αρχής « ο ρυπαίνων πληρώνει» κάνει σαφές ότι ο καταναλωτής θα επιφορτιστεί ολόκληρο το κόστος, Αν αυτό το κόστος κατανεμηθεί κύρια στον Δημόσιο φορέα (ουσιαστικά παραμείνει ενσωματωμένο, όπως τώρα συμβαίνει, στην φορολογία του κάθε πολίτη) η κατάσταση θα είναι ελεγχόμενη, και το κόστος λογικό. Αν όμως η διαχείριση περιέλθει στον ιδιωτικό τομέα, τότε η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη και η κοινωνική διαβούλευση άνευ σημασίας.
Η κοινωνική διαβούλευση κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε μια τυπική διαδικασία, αν οι πολίτες παραμείνουν αμέτοχοι και αδιάφοροι.
Το έδαφος για την παραχώρηση στις πολυεθνικές προετοιμάζεται συστηματικά σήμερα. Ήδη πολυεθνικές έχουν αποκτήσει μετοχές σε Ελληνικούς οργανισμούς Ύδρευσης-αποχέτευσης (π.χ Σουέζ στη Θεσσαλονίκη) και προς το παρόν είναι παρατηρητές.
Οι Δήμοι , με την ανευθυνότητα τους, την αναζήτηση της εύκολης λύσης αυξήσεων στην τιμή μέχρι και 80%, χωρίς πολιτική για το νερό, λειτουργούν μόνο σαν εισπράκτορες και δηλώνουν συνήθως αδυναμία να χειριστούν παρόμοιες καταστάσεις, συμβάλλοντας επίσης ηθελημένα ή άθελα στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης.
Και οι πολίτες; Αυτοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τι παίζεται στο όνομα του ελλείμματος των υδάτινων πόρων. Θα το αντιληφθούν όταν θα αρχίσουν να δέχονται τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης. Τότε θα ξεσηκωθούν όλοι, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, θα δώσουν την δύσκολη μάχη και ίσως την κερδίσουν, όπως αυτό συνέβηκε και σε άλλες χώρες και ευρωπαϊκές περιοχές.
Μήπως πρέπει να προλάβουμε όλα αυτά και να γίνουμε τώρα ενεργοί πολίτες,διεκδικώντας αυτό που μας ανήκει αλλά με ευαισθησία απέναντι στην υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος;.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η κλειστή χωματερή είναι η μόνη εγγύηση για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον

Διαδημοτική Επιτροπή Αγώνα Θέρμης, Βασιλικών & Μίκρας
για τη διακοπή λειτουργίας της χωματερής Ταγαράδων

Ένα χρόνο μετά την πυρκαγιά και το περιβαλλοντικό πλήγμα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε δημόσια τη βαθύτατη ανησυχία μας και να καταγγείλουμε την έλλειψη μέτρων ασφαλούς λειτουργίας της χωματερής και τη σοβαρή καθυστέρηση στη διακοπή λειτουργίας της.
Δυστυχώς παρά την περσινή καταστροφή, με τις τεράστιες επιπτώσεις στη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής μας και τις άγνωστες ακόμα επιπτώσεις στο υπέδαφος της χωματερής, οι αρμόδιοι φορείς αδυνατούν να επιλύσουν τα προβλήματα που δημιούργησαν και επιπλέον δημιουργούν νέα.
Παρά τις επανειλημμένες προτάσεις μας για την ασφαλή λειτουργία της χωματερής ελάχιστα έχουν γίνει και η κατάσταση λειτουργίας δεν έχει αλλάξει. Τεράστιοι όγκοι απορριμμάτων θάβονται καθημερινά σε ένα χώρο που αδυνατεί πλέον να τους παραλάβει, χωρίς άδειες και έλεγχο, χωρίς επεξεργασία στραγγισμάτων, με ανοιχτή ακόμα τη χαβούζα της λυματολάσπης και με έλλειψη μέτρων περιβαλλοντικής παρακολούθησης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά πληθαίνουν οι προσπάθειες παράνομης απόρριψης λυματολάσπης και βιομηχανικών αποβλήτων.
Παρά τις εξαγγελίες της περιόδου της πυρκαγιάς, δεν έχει δοθεί ακόμα κανένα χρονοδιάγραμμα οριστικής διακοπής της λειτουργίας της χωματερής, ενώ έχει ήδη παρέλθει το αρχικό χρονοδιάγραμμα παράδοσης των κυψελών ταφής στο ΧΥΤΑ Μαυροράχης από τον ανάδοχο. Και φυσικά κανένα έργο εξυπηρέτησης του ΧΥΤΑ ακόμα δεν δημοπρατήθηκε (!!!) ούτε τα εργοστάσια επεξεργασίας αλλά ούτε και η μεταφόρτωση (!!!).
Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής μας λόγω αδυναμιών των αρμόδιων φορέων. Για το λόγο αυτό ζητούμε την εφαρμογή των μέτρων ασφαλούς λειτουργίας, που συνημμένα υποβάλλουμε για 4η φορά στον τελευταίο χρόνο, και απαιτούμε τη δημόσια δέσμευση του Συνδέσμου ΟΤΑ για την ημερομηνία διακοπής απορρίψεων στη χωματερή. Δηλώνουμε επίσης την απόφασή μας, σε συνεργασία με τους Δήμους και τους φορείς της περιοχής, να ξεκινήσουμε μία ευρεία καμπάνια ενημέρωσης που θα κορυφωθεί με κινητοποιήσεις στη χωματερή από το φθινόπωρο.

Όροι λειτουργίας χωματερής Ταγαράδων
Με σκοπό να εξασφαλιστεί η ελάχιστη ασφάλεια στη λειτουργία της χωματερής, καταθέσαμε από τον Ιούλιο τις παρακάτω προτάσεις που έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί μέχρι το τέλος Αυγούστου 2006 όπως και το πρόγραμμα προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Για την εφαρμογή των παρακάτω οι φορείς της περιοχής (Δήμοι και Διαδημοτική Επιτροπή) αλλά και οι φορείς της πόλης (ΑΠΘ, ΤΕΕ/ΤΚΜ) είναι διατεθειμένοι να συνεισφέρουν με στοιχεία και προτάσεις αλλά και για τη διαμόρφωση κλίματος αξιοπιστίας.

1. Εφαρμογή κανόνων ασφαλούς διάθεσης απορριμμάτων. Εφαρμογή των προδιαγραφών σχετικά με την ταφή σε ΧΥΤΑ (μέγιστο ύψος ταφής 25 μέτρα, κλίση πρανούς 1:3, ημερήσια χωματοκάλυψη, κυψέλες ύψους 3 μέτρων, επαρκής ποσότητα αργίλου κλπ.). Περιορισμός του ρυθμού απόρριψης και ταφής αποβλήτων ώστε να δίνεται η δυνατότητα εφαρμογής των κανόνων ασφαλούς ταφής.
2. Εφαρμογή κανονισμού και συστήματος ελέγχου εισερχομένων αποβλήτων στη χωματερή. Διακοπή παραλαβής όλων των επικινδύνων αποβλήτων και εγκατάσταση κλιμακίου επιστημόνων για οπτικό και δειγματοληπτικό έλεγχο, ύπαρξη αρχείου αδειών και εφαρμογή νομοθεσίας για τη μεταφορά και διάθεση επικινδύνων και μη στερεών αποβλήτων.
3. Εφαρμογή προγράμματος περιβαλλοντικής παρακολούθησης των επιπτώσεων της χωματερής (σε συνεργασία με το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του ΑΠΘ). Ο Συνδ. ΟΤΑ να καταθέτει στους φορείς της περιοχής τις τομές και τις θέσεις των υφιστάμενων γεωτρήσεων στα κατάντη και να διαμορφωθεί πρόγραμμα δειγματοληψιών και κατάλογος αναλύσεων. Ανάθεση προγράμματος γεωφυσικής έρευνας στο υπέδαφος και στα κατάντη της χωματερής για τον έλεγχο διαρροής διασταλαζόντων.
4. Αποκατάσταση της χαβούζας της λυματολάσπης και διακοπή νέων αποθέσεων, συμπεριλαμβανομένων και των βιομηχανικών ιλύων.
5. Έλεγχος ταφής και απορριμματικού ανάγλυφου από μόνιμο τοπογραφικό συνεργείο. Γεωτεχνικά μέτρα ασφάλειας για την αποφυγή καθιζήσεων και κατολισθήσεων στο πρανές της χωματερής. Τοποθέτηση οργάνων παρακολούθησης καθιζήσεων.
6. Παρακολούθησης θερμοκρασίας και διεργασιών αποσύνθεσης των απορριμμάτων στο εσωτερικό της χωματερής και στο μέτωπο της πυρκαγιάς
7. Κατασκευή φράγματος (επαρκών διαστάσεων) και αναβαθμών ασφαλείας την κοίτη του ρέματος κατάντη της χωματερής
8. Εγκατάσταση επαρκούς επιστημονικού δυναμικού στη χωματερή όλων των ειδικοτήτων για την εφαρμογή των παραπάνω.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Δυο μαθήματα από μία κατάληψη

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Η κατάληψη του Γυμνασίου και Λυκείου, στην αρχή της χρονιάς, πρέπει να παραδεχθώ ότι μου προκάλεσε στην αρχή κάποιο εκνευρισμό. Τάβαλα με την κόρη μου που πάει στη Β' Γυμνασίου, γιατί τάχα μου φάνηκε ότι σκοπός τους ήταν να χάσουν κανένα μάθημα και τα άλλα ήταν απλές προφάσεις. Όταν όμως είδα ότι από κει που κάθε πρωί γινόταν καυγάς για να σηκωθεί από το κρεβάτι, όταν άρχισε η κατάληψη ξυπνούσε πριν από μένα άρχισα να το ξανασκέφτομαι.
— Για πού τόσο πρωί;
— Πάμε στο σχολείο πριν έρθουν και μας σπάσουν την κατάληψη.
Για δες, είπα, να ξυπνάς μία ώρα πριν το κανονικό σου μόνο και μόνο για να γλυτώσεις κανένα μάθημα - δεν κολλάει, κάτι γίνεται εδώ. Παραδέχθηκα τότε ότι ο λόγος του αρχικού εκνευρισμού μου ήταν άλλος. Κόντευε ενάμισης μήνας που είχαν ανοίξει τα σχολεία, και ενώ άκουγα για τόσα προβλήματα που έχει το Γυμνάσιο (γνωστά άλλωστε από πέρσι και πρόπερσι, αυτό το καλό έχει η κατάσταση των σχολείων στον Τρίλοφο: δε σου επιφυλάσσει ποτέ εκπλήξεις), δεν είχα ενδιαφερθεί να μάθω τί γίνεται. Ασχολείται άραγε κανείς μ' αυτά; Ο Διευθυντής; ο Δήμος; Ευτυχώς ενδιαφέρθηκαν τα παιδιά. Με τον τρόπο τους που είτε μας αρέσει είτε όχι αυτός είναι. Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα.
Δεν πέρασαν 2-3 μέρες και έμαθα από την κόρη μου ότι είχε έρθει στο σχολείο μια κυρία ("μάλλον εισαγγελέας ήταν", μου είπε, "έτσι λέγαν τα παιδιά") και τους έλεγε ότι είναι μαζί τους, ότι θέλει να δουν τα προβλήματα για τα οποία κάνουν την κατάληψη και αν έχουν δίκιο τότε θα τους βοηθήσει, αν όχι... "Περίεργα πράγματα", σκέφτηκα. Άκου εισαγγελέας!

Η συγκέντρωση που διοργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων για να ενημερωθούν οι γονείς από τα παιδιά για τους λόγους της κατάληψης ήταν μία ακόμα απογοήτευση. Κυριακή απόγευμα και ήμασταν όλοι κι όλοι 26 άτομα - αν μάλιστα βγάλουμε τα παιδιά και τα μέλη της Ένωσης μέναμε 4-5 γονείς. Εκεί όμως με περίμενε και το δεύτερο μάθημα απ' αυτή την κατάληψη: Η κυρία εισαγγελέας μόνο εισαγγελέας δεν ήταν! Ήταν από την Ένωση και είχε πάει ακριβώς για να συζητήσει με τα παιδιά, να ενημερωθεί τί θέλαν και τι σκοπούς είχαν. Δε σκέφτηκα ότι στα μάτια των παιδιών κάθε "μεγάλος" είναι εν δυνάμει "μπαμπούλας". Πριν απ' όλα τον βλέπουν επιφυλακτικά γιατί σκέφτονται ότι για να ενδιαφέρεται ένας μεγάλος κακό σκοπό θα έχει. Όσοι απ' τους γονείς μας δεν έχουν κακό σκοπό είναι επειδή δεν ...ενδιαφέρονται.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Αγορά, προβληματική ή προβληματισμένη;

Γιάννης Καραγιαννόπουλος, Τρίλοφος

Με αφορμή την ίδρυση του «Επαγγελματικού Συλλόγου» του Δήμου Μίκρας, ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις για το παρόν και το μέλλον αυτής της ιδιαίτερης ομάδας συμπολιτών μας, που διάλεξαν αυτόν τον τόπο για την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Με την ελπίδα της δημιουργίας μιας αγοράς και εργασίας στον τόπο που διαβιούμε «ντόπιοι και μέτοικοι», αφού έκαναν μια αξιόλογη χρηματική και εργασιακή επένδυση, για τα δεδομένα της εποχής και του τόπου, αγωνίζονται καθημερινά να κάνουν τα όνειρά τους πράξη, δείχνοντας επαγγελματισμό, οξυδέρκεια, φιλότιμο και ζεστασιά μέσα από τις επιχειρήσεις τους.
Όμως, το τελευταίο διάστημα, είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης στα σχέδια και τα συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων.
Πρώτον: Με ευκαιρία το νομοσχέδιο για τα ασφαλιστικά ταμεία, βλέπουμε την αύξηση των εισφορών μας, την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξιμων αποδοχών μας. Με τη γενικότερη οικονομική-κοινωνική πολιτική του κράτους (φορολογικές επιβαρύνσεις, φόβος οικονομικής ύφεσης, απειλές για αυξήσεις ΦΠΑ και άλλα χαράτσια) φαίνεται ότι έχουμε περάσει σε μέρες οικονομικής ανέχειας, αστάθειας, πτώσης του τζίρου-κέρδους και μόνιμου τρόμου για αφανισμό των επιχειρήσεών μας.
Δεύτερον: Σαν συνέχεια των παραπάνω δυσκολιών αντιμετωπίζουμε και πιο απτά προβλήματα, όπως α) η ύπαρξη μεγάλων εμπορικών κέντρων σε πολύ κοντινή απόσταση από το Δήμο μας, τα οποία απορροφούν το 80-90% του τζίρου της αγοραστικής δύναμης της περιοχής μας, β) η ανύπαρκτη αίσθηση της αγοράς στους δρόμους του Δήμου μας και τα μηδαμινά προγράμματα στήριξής της από τους υπεύθυνους φορείς.
Η ύπαρξη δυναμικής και οργανωμένης αγοράς απαιτεί πεζοδρόμια, χώρους πάρκινγκ, επαρκή φωτισμό, πεζόδρομους, χώρους διαφήμισης, ενοίκια που να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες των επιχειρηματιών κ.α.
Είναι καιρός, ο κλάδος των επαγγελματιών του Δήμου μας να οργανωθεί και μέσα από ένα δυναμικό-μαζικό σύλλογο να απαιτήσει από τις αρχές αυτού του τόπου κάποια στοιχειώδη έργα υποδομής, που θα βοηθήσουν τη λειτουργία της τοπικής αγοράς.
Κάποιες προτάσεις είναι:

1. Να μην υπογραφεί από Νομάρχη και Δήμαρχο καμία άλλη άδεια για μεγάλο εμπορικό κέντρο, δεδομένου ότι υπάρχουν δημοσιεύματα και κινήσεις για άμεση λειτουργία δύο τουλάχιστον μεγάλων εμπορικών κέντρων στην περιοχή μας.
2. Διαμόρφωση και αναβάθμιση της εμφάνισης, κατά προτεραιότητα, των κεντρικών δρόμων των χωριών. Δεν μπορεί κανείς να φτιάχνει όμορφα και ελκυστικά εμπορικά κέντρα και η εμφάνιση των κεντρικών δημόσιων χώρων στα χωριά μας να βρίσκεται στη σημερινή τριτοκοσμική κατάσταση.
3. Λειτουργία χώρων διαφήμισης στις άκρες των οικισμών, έτσι ώστε να απομακρυνθούν οι ακαλαίσθητες ταμπέλες από κολώνες, δένδρα και χωράφια.
4. Δημιουργία οδηγού αγοράς (κατάλογος επαγγελματιών-καταστημάτων) που θα μοιραστεί δωρεάν σε όλα τα σπίτια του Δήμου από το σύλλογό μας.
5. Καθιέρωση μιας μέρας το χρόνο ως ημέρας γιορτής της τοπικής αγοράς (με εκδηλώσεις, εκθέσεις, χάπενινγκ κλπ) που μπορεί να συνδιοργανωθεί και με άλλους φορείς (πολιτιστικούς συλλόγους κλπ).
6. Τόνωση του τζίρου των επιχειρήσεων της περιοχής με αγορές από το Δήμο υλικών αναγκαίων για τη λειτουργία του.
7. Μείωση και όχι άλλη αύξηση των δημοτικών τελών (πέρσι αύξηση 10% και φέτος 15%). Μείωση του κόστους διαφήμισης στο περιοδικό του Δήμου κλπ.
   

Διαβάστε τη συνέχεια...

Περί Εξουσίας, Αλαζονείας και Έπαρσης

Χρήστος Μαϊκίδης, Τρίλοφος

Κρατάω στα χέρια μου τα περιοδικά (ενημερωτικές εκδόσεις) του Δήμου Μίκρας και εκπλήσσομαι από τα τόσα πολλά έργα που γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο. Μου αποτυπώνεται η εντύπωση ότι εδώ συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές, άρα άδικα διαμαρτύρομαι πολλές φορές. Μάλλον μόνος μου είμαι όταν εκφράζω αντιρρήσεις. Στα περιοδικά φαίνεται καθαρά ότι επικρατεί πλήρης ομοφωνία (αυτό αρχίζει να με τρομάζει!!!), άρα τα πάντα βαίνουν καλώς. Καμία αντίθετη γνώμη από τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Μπράβο ομοφωνία!!! Λες να τις αποκλείουν εσκεμμένα; Επίσης, ωραίες πλούσιες εκδόσεις. Πρέπει να είναι εύρωστος οικονομικά ο Δήμος (οι δημότες άραγε ρωτήθηκαν για το αν συμφωνούν να διαχειρίζονται τους δημοτικούς τους φόρους κατ’ αυτόν τον τρόπο;) Και φυσικά ένα πρόσωπο κυριαρχεί στις διάφορες φωτογραφίες, ο ¨μεγάλος συντελεστής¨ (ερώτηση : τα υπόλοιπα μέλη της δημοτικής αρχής, αντιδήμαρχοι και μέλη του δημοτικού συμβουλίου που βρίσκονται, είναι μονίμως απόντες;). Τον βλέπω σε μια φωτογραφία να ατενίζει το μέλλον ελπιδοφόρα και νικηφόρα (σαν τα πρωτοχριστιανικά αγάλματα που διέβλεπαν την μεγάλη νίκη του χριστιανισμού). Μου έρχεται αυθόρμητα να αναφωνήσω ¨δοξάστε τον¨, ¨δοξάστε τον¨, ¨δοξάστε τον¨!!!
Βγαίνω λοιπόν έξω να δω αυτά που τα περιοδικά λένε κι εγώ μέχρι τώρα δεν έχω δει. Εδώ κάτι συμβαίνει!!! Τα σύγχρονα και λειτουργικά σχολεία έχουν αίθουσες κάτω από τις σκάλες, οι χώροι για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους , τα θεατράκια τους, τα εργαστήρια χημείας κ.λ.π. έχουν χωριστεί με γυψοσανίδες σε δύο και τρεις αίθουσες διδασκαλίας, όπου κάνεις μάθημα στην πρώτη και ακούγεσαι στην τρίτη και οι αυλές δεν χωρούν τα κατά πολύ περισσότερα παιδιά από αυτά πού νόμιμα κάποια σχολεία θα έπρεπε να έχουν. Πού βρίσκεται η ποιότητα σπουδών που υποχρεούνται να δώσουν στα παιδιά μας; Το κυκλοφοριακό πρόβλημα και κυρίως τις πρωινές ώρες που παιδιά πηγαίνουν στα σχολεία δεν αντιμετωπίζεται. Με το ζόρι χωρούν δύο αυτοκίνητα που διασταυρώνονται στους κεντρικούς δρόμους Τριλόφου και Πλαγιαρίου γιατί κανείς δεν ελέγχει ή δεν έχει φροντίσει να ρυθμίσει την στάθμευση. Τα στενά και λιγοστά πεζοδρόμια του Τριλόφου είναι κατειλημμένα από αυτοκίνητα και κανείς δεν παίρνει μέτρα. Άραγε τι πρέπει να κάνουν οι πεζοί; Οι δρόμοι γεμάτοι λακκούβες και μπαλώματα, ότι πρέπει για να σπάμε τα αυτοκίνητα μας. Οι δε Πλαγιαρινοί, όταν θα τελειώσει η αποχέτευση θα έχουν μείνει χωρίς αυτοκίνητα. Να πω κι άλλα; Για τη ποιότητα του νερού, για τα ρέματα που μπαζώνονται ή για τον έλεγχο που έπρεπε να κάνει ο Δήμος στην οικοδομική αυθαιρεσία (εμείς μένουμε σ’ αυτόν τον τόπο και όχι η πολεοδομία της Θεσσαλονίκης)…...
Όντως εδώ κάτι συμβαίνει. Ή τα περιοδικά αναφέρονται σε άλλη περιοχή ή τα πράγματα μεγεθύνονται και ωραιοποιούνται, χρησιμοποιώντας το περιοδικό του Δήμου σαν μέσο προβολής της Δημοτικής πλειοψηφίας (και όχι ¨πολυψηφίας¨), λες και βρισκόμαστε σε μια συνεχή προεκλογική περίοδο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αλαζονείας, έπαρσης και παραπλάνησης στην προκειμένη περίπτωση, αποτέλεσμα της ¨κατοχής¨ της εξουσίας.

Μάης του 2007. Ο δήμαρχος μας, σε συνάντηση για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της σχολικής στέγης στον Δήμο μας, ανακοινώνει ότι πέντε έργα (προσθήκη αιθουσών στο Γυμνάσιο-Λύκειο Τριλόφου, 2ο Δημοτικό Τριλόφου, Νηπιαγωγείο Πλαγιαρίου και Νηπιαγωγείο Καρδίας, 2ος όροφος 2ου Γυμνασίου) θα είναι έτοιμα για την καινούργια σχολική χρονιά, δηλαδή στις 15 του Σεπτέμβρη. Και για να πείσει και καθησυχάσει τους παρευρισκόμενους ανησυχούντες γονείς για την εξασφαλισμένη τήρηση των προθεσμιών ολοκλήρωσης των σχολείων, δηλώνει ότι σε αντίθετη περίπτωση θα παραιτηθεί.
Οι πρόσθετες αίθουσες παραδόθηκαν προς χρήση με δύο μήνες καθυστέρηση και με πολλές ατέλειες (γι αυτό κανείς ακόμη, αρχές του Φλεβάρη 2008, δεν παραλαμβάνει το έργο).
Το 2ο Δημοτικό Τριλόφου παραδόθηκε με τρεις μήνες καθυστέρηση.
Για τα Νηπιαγωγεία Πλαγιαρίου και Καρδίας δόθηκε στον εργολάβο παράταση παράδοσης ενός μήνα, για δεύτερη φορά, στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Γενάρη 2008.
Ο 2ος όροφος του 2ου Γυμνασίου προσπαθεί να πάρει ακόμη άδεια κατασκευής. Θα είναι έτοιμος για την καινούργια σχολική χρονιά; Αν ναι, ένας χρόνος καθυστέρησης.
Και τι τύχη έχουν άραγε τα προγραμματισμένα (αν έχουν προγραμματισθεί) προς παράδοση σχολεία για τις 15 Σεπτέμβρη 2008; Μήπως αντί έγκαιρα να προγραμματίζουμε και να διεκδικούμε, τρέχουμε πίσω από τα προβλήματα χωρίς να τα προλαβαίνουμε;
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, είδατε ή ακούσατε να έχει παραιτηθεί ο Δήμαρχος μας; Δεν νομίζω, αλλά ούτε του ζητείται να το πράξει. Φαίνεται όμως καθαρά, με πόση ευκολία δηλώνονται οι ίδιες ¨προθέσεις¨ και ικανότητες και αποδίδονται ευθύνες σε άλλους. Με την ίδια ευκολία που η συγκεκριμένη Δημοτική αρχή οικειοποιείται την επιτυχία της κατασκευής κάποιου σχολείου, ενώ αποποιείται την ευθύνη της μη κατασκευής του. Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση φταίει η Νομαρχία και όχι ο Δήμος, γιατί στην Νομαρχία ανήκει η αρμοδιότητα κατασκευής σχολείων.
Δεύτερο παράδειγμα αλαζονείας και έπαρσης.

Συνέλευση απολογισμού πεπραγμένων για το 2007 και λογοδοσίας Δημάρχου στο Πλαγιάρι, Δεκέμβρης 2007. Τι ακούσαμε; ¨Θα προσπαθήσουμε να¨, ¨ίσως μπορέσουμε να¨, ¨θα επιδιώξουμε να¨. Αναφορές στο τι θα μπορούσε και θα προσπαθούσε να κάνει η Δημοτική αρχή στο 2008. Μήπως θα είχαμε δημοτικές εκλογές σε κανένα μήνα; Γιατί αυτό το προεκλογικό κλίμα γεμάτο υποσχέσεις; Δεν ακούσαμε τίποτα για το τι είχε πει ότι θα κάνει η Δημοτική αρχή το 2007 και τι από αυτά έκανε ή δεν έκανε. Μήπως γιατί τα τελευταία πέντε χρόνια υλοποιούνται οι προϋπολογισμοί μόλις κατά το 37 έως 41 τοις εκατό; Μήπως γιατί τα μεγαλεπήβολα σχέδια υλοποιούνται κατά ένα μικρό ποσοστό; Μήπως γιατί υπάρχει αδυναμία συγκεκριμένου προγραμματισμού και υλοποίησης του και έτσι, εύκολα ξεστομίζεται το ¨τι να κάνουμε, ξέρετε ότι έτσι γίνονται στην Ελλάδα τα πράγματα¨; Αυτό το γενικό ελληνικό ¨μπάχαλο¨ θέλουμε και στον τόπο μας; Και αντί να είμαστε ¨πολιτικά σεμνοί¨ και να ασχοληθούμε σοβαρά και προγραμματισμένα με την λύση των μεγάλων προβλημάτων του τόπου, ξεστομούμε τα μεγαλόσχημα ¨θα¨ που κατά μικρό ποσοστό υλοποιούνται;
Τρίτο παράδειγμα αλαζονείας και έπαρσης.

Δημοτικό Συμβούλιο, τέλος Γενάρη 2008. Μαζί με τα άλλα θέματα, συζήτηση και για τον προϋπολογισμό της ΔΕΤΑΜ (Δημοτική Επιχείρηση). Σε ερώτηση της μείζονος αντιπολίτευσης λοιπόν, για θέματα που αφορούν τον προϋπολογισμό της ΔΕΤΑΜ και αδυναμία του προέδρου της και δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας να δώσει απάντηση, ακολουθεί έκρηξη του Δημάρχου μας, ¨γιατί δεν είναι λογιστής ο (έμμισθος κατά τα άλλα) πρόεδρος της δημοτικής επιχείρησης ώστε να γνωρίζει λεπτομέρειες¨!!! (εσείς γνωρίζετε τα οικονομικά του σπιτιού σας ή τα αγνοείτε μια και δεν είστε λογιστές;). Αποτέλεσμα η αποχώρηση των μελών της μείζονος αντιπολίτευσης από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Ακολουθεί κριτική από τον εκπρόσωπο της ελάσσονος αντιπολίτευσης, για το μεγάλο ύψος του προϋπολογισμού της δημοτικής επιχείρησης, όταν ο Δήμαρχος μας επικαλείται τα πενιχρά έσοδα του Δήμου για να προχωρεί σε προσλήψεις υπαλλήλων του Δήμου με συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου και όχι σε μόνιμες προσλήψεις, γιατί συμφέρουν οικονομικά. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Τι ακολουθεί; Η αποχώρηση και του μέλους της ελάσσονος αντιπολίτευσης από το Δημοτικό Συμβούλιο. Γιατί; Γιατί αποκαλείται, από τον Δήμαρχο μας, ¨ψεύτης¨, ¨συκοφάντης¨ και κατά την αποχώρηση του ¨ανθρωπάκος¨. Καμία αντίδραση από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου στις εκκλήσεις να ανακληθούν τα λεχθέντα. Καμία αντίδραση από τους δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας να διαφυλάξουν την πρέπουσα δημοκρατική ευπρέπεια στην λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου (άφωνοι επιβραβευτές -ούτε καν χειροκροτητές- της ενός ανδρός αρχής).
Σε ωραίο κλίμα δημοκρατικής ευπρέπειας και διαλόγου συνέρχεται το Δημοτικό μας Συμβούλιο!!!
Πρώτη σκέψη. Να ανταποδοθούν ανάλογοι χαρακτηρισμοί (είπα να μην τις αποκαλέσω ύβρεις). Βάζεις και μια ωραία πρόθεση μπροστά στο ¨ανθρωπάκος¨, όπως ¨υπο¨ και ξεμπερδεύεις. Όχι δεν θα ακολουθήσουμε σ’ αυτό το επίπεδο.
Στο επίπεδο όπου καμία κριτική προς την δημοτική αρχή και από κανέναν δεν είναι δυνατή. Όπου δεν επιτρέπεται η άλλη άποψη. Όπου ζητείται η αντιπολίτευση να χάσει τον ρόλο της και να γίνει χειροκροτητής της πλειοψηφίας. Έτσι αντιλαμβάνονται την συμβολή της. Αντί να προσπαθούν να ακούσουν, να συνδιαλλαγούν και να συνθέσουν, αρνούνται την όποια διαφορετική άποψη θεωρώντας την κακόβουλη. Αγνοούν ότι την περίοδο των παχιών αγελάδων ακολουθεί εκείνη των ισχνών;
Αυτό κι αν είναι παράδειγμα αλαζονείας και έπαρσης.

Και τώρα τα δύσκολα. Τι πρέπει να γίνει για ν’ αλλάξουν τα πράγματα;
Δεν βλέπω πολλές λύσεις. Είναι μονόδρομος η συσπείρωση όλων αυτών που αντιλαμβάνονται και το μέγεθος του προβλήματος της δημοτικής διοίκησης και των προβλημάτων του τόπου στον οποίο επιλέξαμε να ζήσουμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Από όποιο πολιτικό, συνδικαλιστικό ή κοινωνικό χώρο και αν προέρχονται. Χωρίς το σύνδρομο της καρέκλας, της πολυθρόνας ή της έμμισθης θέσης, οι άξιοι και ικανοί έσονται πρώτοι. Αρκεί να τους χαρακτηρίζει δημοκρατική ευαισθησία και ευπρέπεια και θέληση για ανιδιοτελή προσφορά.
Διαφορετικά, αγαπητοί συμπολίτες, είναι πολύ κοντά ο αργός θάνατος από απραξία μετά την υπερβολική δόση αλαζονείας και έπαρσης που δεχόμαστε από τους κρατούντες την δημοτική εξουσία.

Υ.Γ.1: Προσοχή, μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου μπορεί να κατηγορηθείτε ότι διαβάζετε συκοφάντες. Καθόλου δεν με φοβίζει ο χαρακτηρισμός του συκοφάντη που προέρχεται από τους «ισχυρούς». Αντίθετα θα με ευχαριστούσε γιατί θα αποδείκνυε το αληθές του τίτλου του κειμένου.

Υ.Γ.2 : Κάθε ελεύθερος άνθρωπος έχει το δικαίωμα (αν όχι την υποχρέωση) της γνώμης του και της κριτικής στα δημοσίως τεκταινόμενα. Στο τέλος επιβραβεύεται από τα γεγονότα αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στην «αντικειμενική» αλήθεια.

Διαβάστε τη συνέχεια...

N.3389/2005: Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα - Το Colpo Grosso της Νεοφιλελεύθερης Πολιτικής

Tάσος Αναστόπουλος, Πλαγιάρι

Το 2005, στη διάρκεια του θερινού τμήματος της Βουλής, ψηφίστηκε ο νόμος 3389 για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, γνωστών σήμερα ως ΣΔΙΤ. Η εφαρμογή του νόμου αυτού, μετά από μια αρχική περίοδο αναμονής για την ολοκλήρωση μιας σειράς θεσμικών υποστηρικτικών παρεμβάσεων, έχει μπει σήμερα σε φάση επιτάχυνσης.
Κυριότερη θεσμική παρέμβαση με πολιτικοοικονομικό χαρακτήρα, μέσα στα πλαίσια του τρίπτυχου: απογραφή - υπερβολικό έλλειμμα – επιτήρηση, ήταν η περιβόητη «απογραφή» μέσω της οποίας περικόπηκε σε τέτοιο βαθμό το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ώστε οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα να προβάλλονται πλέον από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τους εργοδοτικούς φορείς, το τραπεζιτικό κύκλωμα, τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους αλλά και ένα μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ, ως η μόνη υπαρκτή δυνατότητα για την πραγματοποίηση δημόσιων έργων και την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του νέου αυτού «θεσμού», τα ΣΔΙΤ μπορούν να εφαρμοσθούν σε έργα ύδρευσης, αποχέτευσης, βιολογικών καθαρισμών, ανακύκλωσης, και διαχείρισης απορριμμάτων, αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών, θαλάσσιων υποδομών, χώρων στάθμευσης, αναπλάσεων δημόσιων κτιρίων και δημόσιων χώρων, σχολικής στέγης, πανεπιστημιακών κτιρίων και νοσοκομείων, κατασκευής φυλακών, τουριστικών υποδομών, αξιοποίησης ακινήτων, οδοποιίας και άλλων ων ουκ εστί αριθμός.
Το πρώτο αφελές ερώτημα που ανακύπτει είναι αν στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» μετά από όλο αυτό το όργιο ιδιωτικοποίησης, που απλώνεται σε κάθε δυνατή πτυχή της κοινωνικής ζωής, θα μείνει στο τέλος κάτι που να θυμίζει την κοινωνία ως συνεκτικό σύνολο σε συνδυασμό με έννοιες όπως το δημόσιο συμφέρον, το κοινωνικό κράτος και φορείς που κάποτε ονομάζονταν δημόσιες κοινωφελείς υπηρεσίες;
Αξίζει εδώ να τονίσουμε ότι μέσα στο «θεσμικό οπλοστάσιο» του Ν.3389 κυρίαρχη θέση κατέχει η, κατά την άποψή μας, τριτοκοσμικού χαρακτήρα διάταξη που ορίζει ότι οι συμβάσεις για τα έργα ΣΔΙΤ δεν θα υφίστανται προσυμβατικό έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο και ούτε θα υπόκεινται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο!!
Εδώ βρίσκεται μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στα ΣΔΙΤ και στις επίσης αποικιοκρατικού χαρακτήρα «Συμβάσεις Παραχώρησης», με τις οποίες κατασκευάστηκε η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και η Αττική Οδός. Στις Συμβάσεις Παραχώρησης οι διαδικασίες ανάθεσης και κατασκευής των έργων ακολουθούν το νομοθετικό πλαίσιο περί δημοσίων έργων και, αντίθετα με τα ΣΔΙΤ, ελέγχονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Στην περίπτωση των ΣΔΙΤ ολόκληρο το σύστημα ανάθεσης και παραγωγής δημοσίων έργων, από το στάδιο της μελέτης μέχρι την κατασκευή, παρακάμπτεται και το μοναδικό έγγραφο που αποτελεί εχέγγυο για την διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή το «Σχέδιο Σύμβασης», δεν συμπεριλαμβάνεται στα Τεύχη Δημοπράτησης του έργου!!
Συνεπώς, όλοι οι θεσμοί και οι διαδικασίες πολιτικού ελέγχου και οικονομικής διαφάνειας παραμερίζονται για χάρη της κερδοφορίας του ιδιωτικού-τραπεζιτικού κεφαλαίου. Τα έργα που θα έχουν προτεραιότητα θα είναι εκείνα που θα αποδίδουν το μέγιστο κέρδος στο κεφάλαιο, ενώ όσα δεν μπορούν να εγγυηθούν υψηλό βαθμό κερδοφορίας θα μετατρέπονται σε υπερκερδοφόρα με τις κατάλληλες, ουσιαστικά ανεξέλεγκτες, συμβάσεις.
Με αυτόν τον τρόπο τα έργα υποδομής και οι κοινωφελείς υπηρεσίες προς τους φορολογούμενους πολίτες από συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας μετατρέπονται σε πηγή αχαλίνωτου πλουτισμού για τους ιδιώτες κατασκευαστές και για τις τράπεζες που θα τους χρηματοδοτούν. Δικαιολογημένα λοιπόν χαρακτηρίζονται στον τίτλο αυτού του σημειώματος τα ΣΔΙΤ ως η μεγάλη κομπίνα (colpo grosso) του νεοφιλελευθερισμού.
Ένα δεύτερο αφελέστατο ερώτημα είναι: ποιος πληρώνει τελικά το οικονομικό κόστος των ΣΔΙΤ;
Με τα ΣΔΙΤ το επίσημο κράτος καθιερώνει και υποστηρίζει θεσμικά μια διαδικασία εξασφάλισης εγγυημένων ιδιωτικών υπερκερδών εις βάρος του δημόσιου χρήματος.
Μέσω των ΣΔΙΤ το κράτος φαίνεται να επιλέγει εκούσια την δανειακή του επιβάρυνση με τους πλέον επαχθείς όρους, αφού στο συνολικό κόστος κάθε έργου εκτός από το κέρδος του ιδιωτικού κατασκευαστικού ομίλου θα περιλαμβάνεται η αποπληρωμή του τραπεζιτικού δανεισμού με τους γνωστούς…φιλανθρωπικούς όρους.
Το ζήτημα φαίνεται παράλογο. Όμως, τα φαινόμενα απατούν.
Η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση των τελευταίων τουλάχιστον 12 ετών μέσω της ιδιωτικοποίησης ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΚ, ΟΔΔΥ, Νοσοκομείων, Λιμανιών, Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, Τραπεζών, Συγκοινωνιών, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τη συρρίκνωση του ασφαλιστικού συστήματος και σήμερα με τα ΣΔΙΤ χρησιμοποιεί το κράτος ως μηχανισμό μεταφοράς των οικονομικών βαρών, που δημιουργεί η κερδοφορία των τραπεζών και των άλλων μεγάλων ιδιωτικών εταιριών, στις πλάτες των φορολογούμενων πολιτών και ιδιαιτέρως των μισθωτών-συνταξιούχων μέσω της άμεσης και κυρίως της έμμεσης φορολογίας.
Η πολιτική υστεροβουλία της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης και η αδιαφάνεια και ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των ΣΔΙΤ αποκαλύπτεται επίσης από το γεγονός ότι το κόστος των έργων αυτών δεν εμφανίζεται στο δημόσιο χρέος.
Αυτό σημαίνει ότι :
(α) Οι εκάστοτε κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού αποκτούν ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες για τη συστηματική πλέον πλαστογράφηση του προϋπολογισμού.
(β) Το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος εμφανίζονται μειωμένα με τεχνητό τρόπο.
(γ) Οι ρυθμοί ανάπτυξης και ιδιωτικών επενδύσεων θα εμφανίζονται πλασματικά αυξημένοι, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στις πολιτικές δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου μπλοκ εξουσίας να παραπλανούν τους πολίτες μιλώντας, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, για «επιτυχημένη οικονομική πολιτική».
Η αντικατάσταση των Δημόσιων Επενδύσεων με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα χωρίς αμφιβολία αντιπροσωπεύει μια δραματική ανατροπή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο δυστυχώς αναλαμβάνουν με αυξανόμενους ρυθμούς τα γνωστά πειραματόζωα του πολιτικού συστήματος δηλαδή οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομαρχίες και Δήμοι.
Είναι λυπηρό και τελικά ενδεικτικό για τη χαμηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας ότι, «άρχοντες» της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης αναλαμβάνουν χωρίς αναστολές τη βρώμικη δουλειά της εξυπηρέτησης των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, προβάλλοντας ανερυθρίαστα με τη βοήθεια κυρίως της ηλεκτρονικής προπαγάνδας των «αντικειμενικών» ΜΜΕ τα ψευδώνυμα «οράματά» τους για «ανάπτυξη», «ποιότητα ζωής» κλπ ενάντια σε κάθε έννοια δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Ανακοίνωση – έκκληση σε φορείς και πολίτες

Επιτροπή Αγώνα για τον Θερμαϊκό

Τα έργα για την κατασκευή της επέκτασης του διαδρόμου 10/28 με μπάζωμα του Θερμαϊκού συνεχίζονται. Δυστυχώς, οι επιφυλάξεις και οι ανησυχίες μας γίνονται πραγματικότητα: Οι επιπτώσεις στη θάλασσα και στην ακτογραμμή είναι πλέον ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Οι ελάχιστες δεσμεύσεις που έθετε η περιβαλλοντική μελέτη, όπως η χρήση πετασμάτων ιλύος, δεν υλοποιούνται. Στο μεταξύ, στο χώρο του μπαζώματος, πραγματοποιείται (η μη προβλεπόμενη από τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων) αποστράγγιση του υδροφόρου ορίζοντα γλυκού νερού (κάτω από το βυθό) με δυσοίωνες προοπτικές για τον υγρότοπο της περιοχής.

Οι ψαράδες καταγγέλλουν ότι η απόρριψη των βυθοκορημάτων (της λάσπης από την απόξεση του βυθού) μέσα στον κόλπο, έχει ήδη προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά:

• Μείωση των αλιευμάτων σε όλα τα είδη (γαρίδες, σουπιές, γλώσσες, οστρακοειδή) μέχρι και 90% ανά περιοχή.
  
• Η οστρακοφόρα περιοχή γύρω από την επέκταση (περίπου ένα τετραγωνικό μίλι) έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
• Το επίπεδο των τοξινών στα νερά και στα οστρακοειδή παραμένει εδώ και καιρό σταθερά και επικίνδυνα υψηλό, ενδεχομένως ως αποτέλεσμα της απόρριψης των βυθοκορημάτων στον κόλπο.

Η επόμενη φάση της καταστροφής του Θερμαϊκού και των ανθρώπων που ζουν από αυτόν θα είναι η αμμοληψία από θαλάσσια περιοχή, στο Μεγάλο Έμβολο του Αγγελοχωρίου. Προβλέπεται η απόληψη 400 χιλιάδων κυβικών μέτρων άμμου, με εκσκαφή 200 στρεμμάτων, σε βάθος 2 μέτρων. Για να επιτραπεί η αμμοληψία έγινε τροποποίηση της περιβαλλοντικής μελέτης, με Υπουργική Απόφαση, χωρίς να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες: για παράδειγμα, η τροποποίηση δεν συζητήθηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, όπως προβλέπει ο νόμος.

Η Ομοσπονδία Παράκτιων Αλιέων έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη, υποστηρίζοντας ότι με την αμμοληψία θα καταστραφεί ολόκληρη η τελευταία καθαρή περιοχή στο Θερμαϊκό, με αποτέλεσμα και την ολοσχερή εξαφάνιση των αλιευμάτων. Οι ψαράδες τονίζουν ότι η απόφαση για την αμμοληψία εκδόθηκε κατά παράβαση κάθε διάταξης εθνικού και κοινοτικού δικαίου για την προστασία του περιβάλλοντος. Η ίδια η μελέτη του έργου περιγράφει την καταστροφή, για την οποία εκφράζει απλώς ένα ευχολόγιο περί φυσικής αποκατάστασης, κάποτε στο μέλλον!

Η Επιτροπή Αγώνα για το Θερμαϊκό εκφράζει τη συμπαράστασή της στους παράκτιους αλιείς, που αγωνιούν για την ίδια την επαγγελματική τους επιβίωση. Υπενθυμίζει ότι η επέκταση του διαδρόμου 10/28 γίνεται ουσιαστικά χωρίς μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως και η προβλεπόμενη αμμοληψία. Καλεί όλους τους φορείς (επαγγελματικές ενώσεις, συλλόγους, Τοπική Αυτοδιοίκηση) να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διακηρύξουν ότι δεν πρέπει να επιτραπεί παράνομη αμμοληψία από κανένα σημείο του Θερμαϊκού, υποθαλάσσιο ή στις ακτογραμμές. Καλεί τα κόμματα, τα ΜΜΕ και τους πολίτες να υποστηρίξουν την προσπάθεια για να αποτραπεί η μετατροπή του Θερμαϊκού κόλπου σε μια νέα Κορώνεια.

Ιανουάριος 2008

Διαβάστε τη συνέχεια...