Δυο μαθήματα από μία κατάληψη

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Η κατάληψη του Γυμνασίου και Λυκείου, στην αρχή της χρονιάς, πρέπει να παραδεχθώ ότι μου προκάλεσε στην αρχή κάποιο εκνευρισμό. Τάβαλα με την κόρη μου που πάει στη Β' Γυμνασίου, γιατί τάχα μου φάνηκε ότι σκοπός τους ήταν να χάσουν κανένα μάθημα και τα άλλα ήταν απλές προφάσεις. Όταν όμως είδα ότι από κει που κάθε πρωί γινόταν καυγάς για να σηκωθεί από το κρεβάτι, όταν άρχισε η κατάληψη ξυπνούσε πριν από μένα άρχισα να το ξανασκέφτομαι.
— Για πού τόσο πρωί;
— Πάμε στο σχολείο πριν έρθουν και μας σπάσουν την κατάληψη.
Για δες, είπα, να ξυπνάς μία ώρα πριν το κανονικό σου μόνο και μόνο για να γλυτώσεις κανένα μάθημα - δεν κολλάει, κάτι γίνεται εδώ. Παραδέχθηκα τότε ότι ο λόγος του αρχικού εκνευρισμού μου ήταν άλλος. Κόντευε ενάμισης μήνας που είχαν ανοίξει τα σχολεία, και ενώ άκουγα για τόσα προβλήματα που έχει το Γυμνάσιο (γνωστά άλλωστε από πέρσι και πρόπερσι, αυτό το καλό έχει η κατάσταση των σχολείων στον Τρίλοφο: δε σου επιφυλάσσει ποτέ εκπλήξεις), δεν είχα ενδιαφερθεί να μάθω τί γίνεται. Ασχολείται άραγε κανείς μ' αυτά; Ο Διευθυντής; ο Δήμος; Ευτυχώς ενδιαφέρθηκαν τα παιδιά. Με τον τρόπο τους που είτε μας αρέσει είτε όχι αυτός είναι. Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα.
Δεν πέρασαν 2-3 μέρες και έμαθα από την κόρη μου ότι είχε έρθει στο σχολείο μια κυρία ("μάλλον εισαγγελέας ήταν", μου είπε, "έτσι λέγαν τα παιδιά") και τους έλεγε ότι είναι μαζί τους, ότι θέλει να δουν τα προβλήματα για τα οποία κάνουν την κατάληψη και αν έχουν δίκιο τότε θα τους βοηθήσει, αν όχι... "Περίεργα πράγματα", σκέφτηκα. Άκου εισαγγελέας!

Η συγκέντρωση που διοργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων για να ενημερωθούν οι γονείς από τα παιδιά για τους λόγους της κατάληψης ήταν μία ακόμα απογοήτευση. Κυριακή απόγευμα και ήμασταν όλοι κι όλοι 26 άτομα - αν μάλιστα βγάλουμε τα παιδιά και τα μέλη της Ένωσης μέναμε 4-5 γονείς. Εκεί όμως με περίμενε και το δεύτερο μάθημα απ' αυτή την κατάληψη: Η κυρία εισαγγελέας μόνο εισαγγελέας δεν ήταν! Ήταν από την Ένωση και είχε πάει ακριβώς για να συζητήσει με τα παιδιά, να ενημερωθεί τί θέλαν και τι σκοπούς είχαν. Δε σκέφτηκα ότι στα μάτια των παιδιών κάθε "μεγάλος" είναι εν δυνάμει "μπαμπούλας". Πριν απ' όλα τον βλέπουν επιφυλακτικά γιατί σκέφτονται ότι για να ενδιαφέρεται ένας μεγάλος κακό σκοπό θα έχει. Όσοι απ' τους γονείς μας δεν έχουν κακό σκοπό είναι επειδή δεν ...ενδιαφέρονται.