Ανεπάρκεια... με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες

Λάμπρος Αναστασιάδης, Πλαγιάρι

Δε νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να περιγράψουμε την κατάσταση που επικρατεί στις σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Είναι όμως απαραίτητο να σημειώσουμε, ότι η κατάσταση αυτή έχει πολλαπλά αρνητικές συνέπειες στους μαθητές και γενικότερα στη χώρα μας.
Οι συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία, τροφοδοτούν την καθυστέρηση και οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία σε οπισθοδρόμηση.

Υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες των πολιτών και στα μέσα που διαθέτουμε ως κοινωνία για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες αυτές. Οι δαπάνες για την παιδεία το 2008 θα διαμορφωθούν στο 2,8% του ΑΕΠ από 3,1% που ήταν το 2007. Αντί δηλαδή να προσεγγίζουμε το 5% του ΑΕΠ που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής δεν αφορούν μόνο τη μαθησιακή διαδικασία και τα αποτελέσματά της. Αφορούν γενικά τη φιλοσοφία, την κουλτούρα και τη στάση ζωής που υιοθετούν τα παιδιά μας.
Ποια ερεθίσματα μπορούν να δώσουν οι αίθουσες των 30 και πάνω μαθητών με την καταστρεμμένη υποδομή; Οι πρόχειρες έως και επικίνδυνες κατασκευές που χωρίζουν τα γυμναστήρια και τα εργαστήρια, μετατρέποντάς τα σε αίθουσες διδασκαλίας; Οι χώροι « πολλαπλών χρήσεων» που φιλοξενούν τις σχολικές εκδηλώσεις και υποβαθμίζουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια μαθητών και εκπαιδευτικών να κάνουν μια άλλη εναλλακτική πρόταση για δημιουργική ζωή στο σχολείο;
Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό που ζουν οι μαθητές στα σχολεία τους, με την αντίληψη για την αισθητική; Ποια εφόδια δίνουμε στους μαθητές, όταν η επίσημη πολιτεία τους παρέχει μια υποδομή στην πιο ακατέργαστη και ξεπερασμένη για τα σημερινά δεδομένα μορφή της;
Και κάτι ακόμη. ΄Όταν οι μαθητές βιώνουν από τη μια μεριά αυτή την κατάσταση και από την άλλη ζουν μια νοικοκυρεμένη ζωή ( πλούσια ή φτωχή, δεν έχει και τόση σημασία) μέσα στα σπίτια τους, δεν οδηγεί τους σημερινούς αλλά και τους αυριανούς πολίτες σε μια διάσταση ανάμεσα στο ατομικό (ιδιωτικό) και στο κοινωνικό (δημόσιο) γίγνεσθαι;
Πώς ζητάμε από τους νέους να έχουν κοινωνική συμμετοχή όταν η ίδια η κοινωνία δημιουργεί προϋποθέσεις αποκλεισμού τους;
Στο σημείο αυτό χρειάζεται για άλλη μια φορά να καταλήξουμε:

1. στην αναγκαιότητα μιας γενναίας αύξησης των δαπανών για την παιδεία.
2. στην αντίληψη, ότι η εκπαίδευση δε μπορεί να αποτελεί αντικείμενο μικροκομματικών αντιπαραθέσεων και
3. στην αποκατάσταση της σχέσης Παιδεία – Κοινωνία, στη βάση της οικουμενικής τους διάστασης.

Όσα αναφέραμε δε μπορεί παρά να επηρεάζουν αρνητικά, τα θέματα που αφορούν τη σχολική στέγη στην περιοχή μας. Η προχειρότητα και οι προσωρινές λύσεις είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πολιτικής της Δημοτικής Αρχής. Ζητήματα που λύση τους παραπέμπεται στο μακρινό μέλλον. Τότε όμως και πάλι θα είναι αργά, γιατί οι ανάγκες της εποχής, δε θα συμβαδίζουν με την υπάρχουσα υποδομή.

Το Δημοτικό σχολείο της Καρδίας, ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί τους κατοίκους της επί μια δεκαετία.

Το 2ο Δημοτικό του Πλαγιαρίου παραπέμπεται στο πενταετές 2008- 2012,εάν βέβαια κατατεθεί η μελέτη από το Δήμο ως την 31-12 -2007.
Να θυμίσουμε ότι για να χωρέσουν τα παιδιά στο ήδη υπάρχον (1ο Δημοτικό ) και να αποφευχθεί η διπλοβάρδια, στριμώχτηκαν οι μαθητές του νηπιαγωγείου και παραχωρήθηκαν οι 2 αίθουσές του στα παιδιά του Δημοτικού.
Το Γυμνάσιο του Πλαγιαρίου περιμένει το 2009, οπότε θα γίνει ο χαρακτηρισμός του οικοπέδου στο οποίο θα ανοικοδομηθεί.
Το 2ο Γυμνάσιο του Δ. Μίκρας στο οποίο φοιτούν οι μαθητές του Πλαγιαρίου και του Σχολαρίου, περιμένει κι αυτό τη δημιουργία του 2ου ορόφου το Σεπτέμβρη του 2008, παρά το αίτημα των αντίστοιχων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων και της ΄Ένωσης των Συλλόγων για δημιουργία του το Σεπτέμβρη του 2007.

Το Σχολάρι δεν ανησυχεί το Δήμο μας. Προς το παρόν οι διάσπαρτες αίθουσες προκατ στην αυλή του σχολείου καλύπτουν στοιχειωδώς τις ανάγκες των μαθητών. Δεν απέχει όμως πολύ το χρονικό διάστημα που και το Σχολάρι θα αντιμετωπίσει τα ίδια οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα άλλα τρία διαμερίσματα του Δήμου μας.
Το 2ο Λύκειο του Δήμου στη θέση «Βλάχος» με απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου παραχωρείται στον Ο.Σ.Κ. για 50 χρόνια. Το μόνο που γνωρίζουμε για το παραπάνω θέμα είναι ότι θα ανεγερθεί μέσω Σ.Δ.Ι.Τ. (Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα)
Η πολιτική του Δημάρχου κ. Θ. Γκουστίλη και της πλειοψηφίας της Δημοτικής Αρχής αναβάλλει συνεχώς την επίλυση των προβλημάτων της σχολικής στέγης. Κάθε χρόνο βολευόμαστε με τα μπαλώματα και τις πρακτικές μετασεισμικών περιόδων.
Θα μπορούσαν βέβαια να πουν κάποιοι από τους συνδημότες μας , τι μπορεί να κάνει ο Δήμος όταν η περιοχή μας αναπτύσσεται με τέτοιους ρυθμούς; ΄Η ότι ο Δήμος δεν έχει καμία ευθύνη αφού τα σχολεία δεν είναι της αρμοδιότητάς του.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να καταθέσουμε την άποψή μας και να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα.
Πραγματικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση δε χτίζει σχολεία. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση προβλέπει, προγραμματίζει τις σχολικές μονάδες και διαθέτει τα απαιτούμενα αγροτεμάχια που τα προορίζει για το σκοπό αυτό.
Για να γίνει κάτι τέτοιο βέβαια, απαιτείται μελέτη που θα παίρνει υπ’ όψη της τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής και θα σχεδιάζει με βάση τα στοιχεία που διαθέτει την κάλυψη των αναγκών τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
Ο Δήμος λίγο ως πολύ μας κάνει χάρη (δήλωση Δημάρχου), που ασχολείται με την ανέγερση σχολείων.(ΠΡΟΚΑΤ ΒΑΡΕΩΣ ΤΥΠΟΥ) .
Μόνο που χρειάζεται να ξεκαθαρισθούν 2 θέματα

1. Τα χρήματα για τα προκατασκευασμένα σχολεία τα δίνει η Νομαρχία μέσω των προγραμματικών συμβάσεων που συνάπτει με το Δήμο.
2. Δε μπορεί όταν ο Δήμος έρχεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα, να δηλώνει ότι δεν είναι υποχρεωμένος να βρει λύση και όταν στήνονται « τα προκατ», να καυχιέται για τα πεπραγμένα του.(προεκλογικό πρόγραμμα 2006, δημοσίευση στην εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΑ» της 21-11-2007, περιοδικά του Δ. Μίκρας).

Νομίζουμε ότι οφείλει να ξεκαθαρίσει τις αρμοδιότητές του και να μη πράττει κατά περίπτωση.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση βάσει του Νόμου 1566/85 επισκευάζει και συντηρεί τα κτίρια, εξασφαλίζει υγιεινές συνθήκες λειτουργίας ( θέρμανση, φωτισμός, καθαριότητα)
Εξασφαλίζει την επαρκή χρηματοδότηση των σχολείων για τις λειτουργικές ανάγκες και τα έργα συντήρησης.
Τέλος η Τ.Α. διεκδικεί μαζί με τους φορείς και το λαό λύσεις χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό ή μικροκομματικό κόστος εάν έρθει αντιμέτωπη με την εκάστοτε εξουσία (είτε αυτή ακούει στο όνομα Νομαρχία είτε ακούει στο όνομα κυβέρνηση.)
Αξίζει να θυμίσουμε την αντίδραση του Δημάρχου στις κινητοποιήσεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου και των Νηπιαγωγείων Πλαγιαρίου. Ο κ. Γκουστίλης όχι μόνο δε πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις των συνδημοτών του, όχι μόνο δεν εξέφρασε τη συμπαράστασή του, αλλά με επιστολή του προς όλους τους γονείς (Μάρτιος 2007) κατέκρινε τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσής τους για μονοήμερη προειδοποιητική αποχή την 21 Μαρτίου 2007.
Έχει δηλώσει δημοσίως ο κ. Δήμαρχος, ότι οι κινητοποιήσεις για τα θέματα της σχολικής στέγης δεν επιφέρουν κανένα αποτέλεσμα.

Τα θέματα που αφορούν τις συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία μας, αλλά και τα γενικότερα της Παιδείας, δεν είναι υπόθεση μόνο των αιρετών και του Υπ. Παιδείας.
Είναι υπόθεση όλων μας.
Ποιος μπορεί να προσεγγίσει και να αγγίξει καλύτερα τα ζητήματα αυτά από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές, που ζουν καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία και τις συνθήκες που διεξάγεται;
Μ’ αυτή την έννοια χρειάζεται να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αλλά και οι μεμονωμένοι πολίτες που παρακολουθούν χλιαρά και αμήχανα να συσσωρεύονται τα προβλήματα το ένα μετά το άλλο.
Οι συνελεύσεις των 40 και 50 γονέων δε δημιουργούν την απαιτούμενη δυναμική για την αντιμετώπισή τους.

Ποιος θα δώσει τις λύσεις, αν εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικήσουμε τις λύσεις αυτές;
Η ενασχόλησή μας με τα θέματα που περιγράψαμε δεν πετυχαίνεται μόνο με έγγραφα και επιστολές στους αρμόδιους φορείς.
Χρειάζεται να καταγραφεί έμπρακτα η διάθεσή μας για ένα άλλο σχολείο.

Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων και η Ένωση των Συλλόγων Γονέων, πρέπει να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους και να βελτιώνουν ποιοτικά τις θέσεις τους για :

• την αποτελεσματική αντιμετώπιση των θεμάτων της σχολικής στέγης
• την αυστηρή τήρηση του ορίου των μαθητών ανά τάξη
• τον εξοπλισμό και την ασφάλεια των ήδη υπαρχόντων σχολικών μονάδων.
• τη συνεχή πολιτισμική αναβάθμιση της ζωής των μαθητών μέσα και έξω από τις σχολικές μονάδες.
• ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, που θα προκαλεί τη νέα γενιά και δε θα την απομακρύνει απ’ αυτό