Περί Αχρείων

Έτσι ήταν η ακτογραμμή πριν αρχίσει η επέκταση του διαδρόμου που φαίνεται πάνω δεξιά. Ευθεία, με πλάτος της παραλίας από 20 έως και 40 μέτρα άμμου.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, (φωτογραφία Πάνου Ζέρβα), τα τοπογραφικά κολωνάκια που ο 'ανάδοχος' τοποθέτησε περίπου στη μέση της αμμώδους παραλίας, βρίσκονται μέσα στο νερό,
γεγονός που αποδεικνύει ότι 'εξαφανίστηκαν' δέκα, τουλάχιστον, μέτρα παραλίας. Προσέξτε το μαύρο βραχάκι στο βάθος, κολλητά στην ακτή.
Στις 10 Αυγούστου 2009, (φωτογραφία Πάνου Ζέρβα),
το βραχάκι ...απομακρύνθηκε από την ακτή και τα πασαλάκια παραμπήκαν στη θάλασσα...
Σήμερα, 14 Νοεμβρίου 2009, (φωτογραφία δική μου),
το βραχάκι, όπως και τα κολωνάκια ...ανοίγονται στη θάλασσα και η παραλία εξακολουθεί να 'στενεύει'. Το ίδιο και η παραλία σε όλο το μήκος της προς την Περαίαπου -κάποτε- ήταν και ΕΥΘΕΙΑ!
Η περίφημη (μη) Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου προέβλεπε την αντιμετώπιση των επιπτώσεων (διαβρώσεων) επί της ακτογραμμής "άμα τη εμφανίσει"!
Αντί, όμως, να ασχολούνται με την καταφανή πια επερχόμενη καταστροφή, η διακομματική τύφλα στα εργολαβικά συμφέροντα, δεν επιτρέπει στους 'αρμόδιους' και στους μονόφθαλμους ταγούς της θεότυφλης Δικαιοσύνης και ...Λιμενοπροστασίας μας να αναρωτηθούν
"τι πλοίο είναι αυτό που έχει αγκυροβολήσει στο έργο και τι δουλειά έχει με αυτό;"
Επειδή το πλοίο αυτό είναι πλοίο αμμοληψίας από τον βυθό, θα ρωτήσει κανείς από πού 'ρουφάει' άμμο, με ποιά Μελέτη επιπτώσεων, με ποιανού άδεια και σε τι ποσότητες;
Να ρωτήσω τον ...Μαγκριώτη;
Να ρωτήσω την υποτακτική κυρία Σοϊλεμετζίδου (Διευθύντρια Δημόσιων Έργων Βορ.Ελλάδος του ΚουφουΥπεχωδε);
Να ρωτήσω τον ...μελετητή καθηγητή κύριο Κουτίτα ή τον συνάδελφό του Πρύτανη του Μετσόβειου κύριο Μουτζούρη που με 'μαθηματικά μοντέλα' έλεγαν σε μας τους αμόρφωτους ότι δεν θα επηρεαστεί η ακτογραμμή;
Να ρωτήσω κάποιον κύριο Νικολαϊδη της ΥΠΑ που χλεύαζε και λοιδoρούσε τον Πάνο Ζέρβα τρία χρόνια πριν για τις αντιδράσεις μας;
Να ρωτήσω τη θεία μου την Αμιρσούδα, δηλαδή τον Οργανισμό Διαχείρισης του Θερμαϊκού (μη χέσω);
Να ρωτήσω τον φίλο του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ Δήμαρχο Θερμαϊκού, γιατρό κύριο Αλεξανδρή που κάνει τον ανήξερο;
Να ρωτήσω τον δικό μας Δήμαρχο Μίκρας κύριο Γκουστίλη (γιατί κι ο Δήμος μας φτάνει μέχρι εκεί...);
Ούτε μια εφημερίδα, ούτε ένα ραδιόφωνο, ούτε καν αυτοί οι μάγκες που αυτοκαμαρώνουν ότι 'ελέγχουν την εξουσία' έχουν αναρωτηθεί 'μπας και;'.
Και μετά μου λέει ο Πάγκαλος ότι είμαι ΑΧΡΕΙΟΣ (άχρηστος)που δεν πάω να ψηφίσω.
Οι χρήσιμοι ρε παιδιά, πού είναι και τι κάνουν;

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κυκλοφόρησε το 5ο τεύχος του "Κάτοικου".

Θα το βρείτε στις ταχυδρομικές θυρίδες και σε κεντρικά καταστήματα του Δήμου Μίκρας.

Μη το χάσετε, γιατί θα χάσετε!

Στα περιεχόμενα του 5ου τεύχους περιλαμβάνονται:

Με άλλο μάτι να δούμε τους αγρότες (Βασίλης Πατσάλας, Τρίλοφος)

Αψού... (Δημήτρης Σελέκος, Πλαγιάρι)

Φτιασίδια. Ελληνιστί: image making (Κωστής Γκορτζής, Τρίλοφος)

Η πρόταση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων (από το Δ.Σ .της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Μίκρας)

Η εκλογική μας τραμπάλα (Αλέκος Τζιόλας, Τρίλοφος)

Κι εσύ μιλάς για... όνειρα (Στέλλα Κλάδου, Πλαγιάρι)

Περιβάλλον και Τοπική Αυτοδιοίκηση (Σοφία Βασιλειάδου, Τρίλοφος)

Παραλία Επανομής: Από τον Ποταμό μέχρι το Αγνάντι. Καταστάσεις και προβλήματα που μας αφορούν! (Τάσος Αναστόπουλος, Πλαγιάρι)

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η ιστορία του άρχοντα ενός μικρού φτωχού χωριού

Ο παππούς που θυμάται παλιές ιστορίες

Στα παλιά χρόνια υπήρχε ένας άρχοντας που διαφέντευε εκτός από το δικό του και κάποιο άλλο μικρό φτωχό χωριό, του οποίου την ιστορία θέλω να σας διηγηθώ.
Αν έχετε στην καρδιά σας κάποιο άλλο χωριό με τις ίδιες ομοιότητες, σίγουρα θα πρόκειται για απλή σύμπτωση.
Το χωριό αυτό λοιπόν ήταν φτωχό από κάθε άποψη, όπως θα δούμε στη συνέχεια και είχε πάρα πολλά προβλήματα, από τα οποία τα πιο σημαντικά ήταν και το ότι είχε πολύ κακούς δρόμους (ακόμη και για τα βόδια που έσερναν τα κάρα), κάθε σπίτι είχε δικό του λάκκο που μάζευε τις ακαθαρσίες, δεν είχε σχολεία ώστε να χωράνε όλα τα παιδιά, ούτε πλατείες, ούτε και χωράφια ελεύθερα για να παίζουν τα παιδιά.
Κάποια ελεύθερα χωράφια που υπήρχαν, ο άρχοντας τα χάρισε μαζί με κάποιον ανώτερο άρχοντα στο Θεό, με την ελπίδα ότι Εκείνος θα τους βοηθήσει (οικονομικά;) και θα τους φωτίσει ώστε να είναι πάντα στην εξουσία…
Το νερό του χωριού οι χωριανοί δεν το έπιναν, γιατί ήταν ακάθαρτο και πίνανε νερό φερτό από τα μακρινά βουνά της Ηπείρου (Ζαγόρι) και από πολλά άλλα μέρη.
Επίσης το παλιό σχολείο, δεν χωρούσε όλα τα παιδάκια του χωριού και έτσι μερικά τα στέλνανε αρχικά σε ένα παλιό κτίριο (για να παίζουν το Κρυφό Σχολειό;) και αργότερα σε κάτι στραβά τοποθετημένα μακρόστενα κτίρια σαν κουτιά, καθώς και σε μικρά σπιτάκια που τα έφτιαχναν πρόχειρα εδώ και κει, ώστε να χωρέσουν όλα.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως, ήταν η φτωχή νοοτροπία αρκετών κατοίκων του χωριού, οι οποίοι είχαν ταυτίσει το κοινό καλό με τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αυτό δεν χρειαζόταν και πολλές γνώσεις για να το καταλάβει ακόμα και ο άρχοντας, ο οποίος τους αγαπούσε μεν όπως και εκείνοι, αλλά δεν είχε τα μέσα για να τους βοηθήσει, αφού έπρεπε να φροντίσει πρώτα τους ανθρώπους του δικού του μεγάλου χωριού…
Και για να μην τον παρεξηγήσουν οι χωρικοί, όταν του έκαναν παράπονα, τους έλεγε κάθε φορά περίπου τα ίδια: «να έχουν υπομονή και σύντομα όλα θα γίνουν» και ότι για όλα τα κακά έφταιγε ο προηγούμενος άρχοντας !! (το έχετε ξανακούσει αυτό;).
Ο καιρός όμως περνούσε χωρίς να γίνεται κάτι, οι ανάγκες μεγάλωναν και μαζί τους μεγάλωναν κα τα παράπονα του κόσμου, διότι καταλάβαιναν ότι ο άρχοντας τους εμπαίζει. Αυτό το μάθαινε όμως και ο άρχοντας. Πως; Του το έλεγαν οι τοπικοί έμπιστοί του!! Είχε βλέπετε, φροντίσει ο άρχοντας και έβαζε σε καίρια πόστα τους δικούς του ανθρώπους, οι οποίοι τον δικαιολογούσαν στους διαμαρτυρόμενους χωριανούς, όποτε αυτοί αγανακτούσαν και έκαναν διάφορα παράπονα. Οι δικοί του λοιπόν κρυφάκουγαν και εκείνος φρόντιζε να καθησυχάζει τον κόσμο με γιορτές και πανηγύρια, που άρεσαν πολύ στους χωρικούς και ξεχνούσαν για λίγο τα προβλήματα.
Έτσι, είχε δικό του τον πρόεδρο του χωριού, που όλα τα έβλεπε ρόδινα και καλά, τον δάσκαλο, ο οποίος έκανε πως ήταν τάχα κι’ εκείνος αγανακτισμένος, αλλά όταν του έλεγαν να διαμαρτυρηθεί μαζί με άλλους, επειδή π.χ. το σχολείο του ήταν μικρό και δε χωρούσαν τα παιδιά, εκείνος έλεγε: «εμένα μη με ανακατεύετε με αυτά» και άλλοτε, προκειμένου να προστατέψει τον άρχοντα, άλλοτε καταργούσε ακόμη και τις γιορτές λήξης της χρονιάς, ενώ για την προβολή του έστηνε γιορτές και πανηγύρια.
Είχε επίσης δικό του και τον άνθρωπο, που τον έβαλαν οι γονείς των παιδιών του σχολείου να φροντίζει τα προβλήματά τους, (ο οποίος τριγυρνούσε στο χωριό με ένα ακριβό κάρο, που το έσερναν πολλά άλογα) και ο οποίος αγαπούσε κρυφά τον άρχοντα, διότι εκείνος του εμπιστεύθηκε να περιποιείται και τα δικά του κάρα. Ήταν μάλιστα πάντα πρόθυμος για κάθε ανάγκη του άρχοντα ή του προέδρου του χωριού, (κι’ ας είχε βάλει στο μάτι τη θέση του) και έτρεχε όλη μέρα για να προλάβει κάθε τι που θα έβλαπτε τον άρχοντα, ακόμα κι’ αν ήταν σε βάρος των συμφερόντων των παιδιών. Επίσης τον ίδιο άνθρωπο συμπαθούσε κατά σύμπτωση και ο δάσκαλος, γιατί ήταν πάντα πρόθυμος και του έκανε για κάποιο διάστημα όλα τα θελήματα του σχολείου. Με άλλα λόγια βοηθούσαν μαζί οι δύο τους τις ανάγκες του άρχοντα.
Οι χωριανοί τα έβλεπαν όλα αυτά. Όμως, άλλος επειδή είχε μαγαζί, άλλος επειδή θα άνοιγε μαγαζί και ήθελε να τάχει καλά με όλους, άλλος επειδή περίμενε κι’ αυτός δουλεία από τον άρχοντα, άλλος που ήταν συνεργάτης του άρχοντα και είχε το παιδί του να πληρώνεται σε δουλειά του χωριού ανύπαρκτη (ο ίδιος περιέργως συνήθιζε να φιλάει όσες γυναίκες συναντούσε στο χωριό, για να τις καλοπιάσει!!) και άλλος επειδή είχε το παιδί του ή και τον εαυτό του στη δούλεψη του άρχοντα, τα παράβλεπαν όλα και δε μιλούσαν. Και επειδή στο χωριό συνέβαινε να είναι οι περισσότεροι μεταξύ τους συγγενείς και κουμπάροι, συμφωνούσαν δυστυχώς όλοι στο «έτσι είναι αυτά»!!! Και αν κάποιος τολμούσε και μιλούσε ανοιχτά για κάτι από αυτά τα στραβά που συνέβαιναν, τον κατηγορούσαν ότι ήταν τσιράκι του προηγούμενου άρχοντα.
Υπήρχε βέβαια και αυτό που υπάρχει σε κάθε ιστορία, η καλή γυναίκα από το νησί, στην οποία ο άρχοντας (και ο πρόεδρος του χωριού) ανέθεσαν να προσέχει όλες τις γυναίκες του χωριού, ώστε να είναι ευχαριστημένες με τον άρχοντα. Και τι δεν έκανε αυτή γι’ αυτό. Έτρεχε η καημένη όλη μέρα και ανακατεύονταν παντού και σε όλα, παραμελώντας και τα προσωπικά της ακόμα. Μερικές φορές μάλιστα από το πολύ τρέξιμο έβρισκε και τον μπελά της από τον πρόεδρο του χωριού (και από τη γυναίκα του), ο οποίος για να την τιμωρήσει της έπαιρνε τα κλειδιά του γραφείου της (άλλο πάλι κι’ αυτό). Εκείνη όμως για χάρη του άρχοντα, τα ξεπερνούσε όλα υπομονετικά. Όπως βλέπετε, ο άρχοντας δεν ήταν άσχετος. Είχε μάθει όλα τα κόλπα της δουλειάς. Κάποια μέρα ο καλός θεός, (που του είχαν δώσει οι δύο άρχοντες τα χωράφια),έδωσε στο δικό μας άρχοντα την ευκαιρία, να τακτοποιήσει μερικές έστω από τις υποσχέσεις που κατά καιρούς είχε δώσει στους κατοίκους του μικρού φτωχού χωριού και να τους ευχαριστήσει. Του έστειλε λοιπόν κάποιους, με παράδες πολλούς, για να αγοράσουν ένα μεγάλο χωράφι, το μοναδικό αξιόλογο που είχε το φτωχό χωριό. Εκείνος, αφού σκέφτηκε έξυπνα και σοφά το θέμα, και αφού κατάφερε με πολλά κόλπα να πείσει ακόμα και αυτούς που είχαν αντίθετη άποψη, χάρισε το χωράφι στους άφωνους παραλήδες (που το ήθελαν για να κάνουν κι’ αυτοί ένα-δύο μαγαζάκια και να ζήσουν με άνεση τις οικογένειές τους οι άνθρωποι), δείχνοντάς τους έτσι, πόσο μεγαλόψυχος, φιλάνθρωπος και υπεράνω χρημάτων ήταν. Πραγματικός άρχοντας!!!
Τους είπε μάλιστα, ότι δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη ανταπόδοση, από το να δώσουν στα μαγαζιά που θα έφτιαχναν στο μεγάλο χωράφι, το όνομα του μεγάλου χωριού!!!
Για το ίδιο πράγμα έπεισε με δικούς του ανθρώπους, όλους τους κατοίκους και του δικού του μεγάλου χωριού και όσων χωριών διαφέντευε. Τους έπεισε πράγματι όμως;
Πέρασε πολύς καιρός από τότε και δεν θυμάμαι, αν έζησαν όλοι αυτοί καλά και για πολύ καιρό με τον ίδιο άρχοντα, ή ….
Όπως σας είπα στην αρχή, κάθε ομοιότητα με άλλο χωριό, σίγουρα θα πρόκειται για απλή σύμπτωση…
Σας χαιρετώ.
Ο παππούς που θυμάται…

Διαβάστε τη συνέχεια...

Με άλλο μάτι να δούμε τους αγρότες

Βασίλης Πατσάλας, Τρίλοφος

Οι Αγρότες είναι μια παραγωγική τάξη που βγάζει όλα τα αγαθά που τρώμε. Φρούτα, λαχανικά, δημητριακά κ.λ.π.

Οι πατεράδες μας αγρότες είχαν κάνει τότε έναν Αγροτικό Συνεταιρισμό και με πολύ κόπο κατάφεραν να κτίσουν δυο μεγάλα κτίρια σε οικόπεδα μέσα στο χωριό. Τα κτίρια αυτά τα χρησιμοποιούσαν για αποθήκες, δηλαδή αποθηκεύανε τα αγροτικά τους προϊόντα μέχρι να πουληθούν. Οι αποθήκες αυτές εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται και σήμερα για τον ίδιο σκοπό.

Τα πράγματα όμως στον Τρίλοφο έχουν αλλάξει. Το χωριό μεγάλωσε, πυκνοκατοικήθηκε και τα κτίρια αυτά σαν αποθήκες δημιουργούν προβλήματα στην γειτονιά και στο περιβάλλον.

Τί πρέπει να γίνει λοιπόν;

Το πρώτο που θα σκεφτεί κανείς είναι η συνεργασία του Συνεταιρισμού με τον Δήμο για να βρεθεί η καλύτερη λύση. Τα δύο αυτά μεγάλα και άνετα κτίρια να τα αξιοποιήσει ο Δήμος για να στεγάσει π.χ. όλες τις Υπηρεσίες που έχει, ή να δημιουργήσει διάφορες αίθουσες που έχει ανάγκη το χωριό και μας λείπουνε.

Στη συνέχεια ο Δήμος να βοηθήσει τον Συνεταιρισμό να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος έξω από το χωριό όπου να κτιστούν οι αποθήκες που θα εξυπηρετούν τους αγρότες μας και δεν θα δημιουργούν κανένα πρόβλημα.

Στον Συνεταιρισμό έγινε μία πρόταση από τον Μασούτη "Σειρά Μεγάλων Σούπερ Μάρκετ" να πάρει την αποθήκη που βρίσκεται κοντά στο Βενζινάδικο για δική του χρήση. Ο Συνεταιρισμός μ' αυτόν τον τρόπο λύνει το πρόβλημα του για τις αποθήκες που του χρειάζονται και παύει να βασανίζεται. Αρκετοί συνέταιροι όμως επιμένουν να βρεθεί τρόπος να πάρει τις αποθήκες ο Δήμος.

Πράγματι, το θέμα αυτό κουβεντιάστηκε πρόσφατα σε μια Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, την οποία παρακολούθησα και ο ίδιος, και με χαρά άκουσα την απόφασή τους να πάρει ο Δήμος τις αποθήκες και να βοηθήσει τον Συνεταιρισμό για την ίδρυση Νέων Αποθηκών εκτός χωριού.

Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε να εκφράσω μία επιφύλαξη μου για την υλοποίηση της απόφασης αυτής, διότι και πριν από τέσσερα χρόνια είχε κουβεντιαστεί το ίδιο θέμα και δεν έγινε τίποτα στην πορεία. Εύχομαι να βρεθεί ικανοποιητική λύση προς όφελος και όλων των κατοίκων του χωριού.

Επί τη ευκαιρία θέλω να εκφράσω και ένα παράπονο που έχουν οι Αγρότες. Ο σιτοπαραγωγός για να σπείρει σιτάρι υποχρεώνεται να αγοράζει ένα μέρος του σπόρου, το οποίο χρεώνεται πέντε φορές ακριβότερα το κιλό. Ο Δήμος έχει βγάλει μια άδεια για αναπαραγωγή, είχε το δικαίωμα αυτό, και έτσι οι σιτοπαραγωγοί προμηθεύονταν τον σπόρο πολύ φθηνότερα. Για κάποιο λόγο όμως ο Δήμος το σταμάτησε. Ο Συνεταιρισμός ζήτησε την άδεια να κάνει την αναπαραγωγή μόνος του, ο Δήμος όμως προτίμησε να έχει την άδεια στο συρτάρι του, παρά να την παραχωρήσει στον Συνεταιρισμό.

Στην Συνεδρίαση που ανέφερα παραπάνω, ακούστηκε και μια άλλη πρόταση που έγινε προς το Δημοτικό Συμβούλιο και έχει πολύ ενδιαφέρον. Αν συνενωθούν οι Συνεταιρισμοί που βρίσκονται στα τέσσερα Διαμερίσματα του Δήμου, θα χρηματοδοτηθούν από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά 100.000 ευρώ έκαστος και επί πλέον θα γίνουν και οι δρόμοι προς τις Αποθήκες του Συνεταιρισμού. Ας πάρει λοιπόν ο Δήμαρχος την πρωτοβουλία να κουβεντιάσει αυτή την περίπτωση με τα Συμβούλια των Συνεταιρισμών μήπως και επιτευχθεί αυτή η συνένωση.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Αψού...

Δημήτρης Σελέκος, Πλαγιάρι

“Μα καλά, κύριε, εσείς που είστε υπεύθυνος εδώ, δε μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό;” διαμαρτύρονταν έντονα μία μεσόκοπη κυρία προς το ναύτη (σ.σ. τον όρο να μου τον διευκρινήσει ο Γκορτζής) που απορημένος την κοιτούσε, χωρίς να έχει πάρει είδηση για τι πράγμα του μιλάει.
“Έχει δίκιο η κυρία” πετάχτηκε μιαν άλλη. “Δε μπορείτε να κάνετε κάτι τέλος πάντων; Δεν τον ακούτε πώς βήχει;”.Τότε στρέψαμε όλοι όσοι ακούγαμε τον διάλογο αυτόματα τα κεφάλια μας προς το πίσω μέρος του πρώτου καταστρώματος του ιπτάμενου δελφινιού, προς το οποίο έδειχναν οι χειρονομίες των γυναικών. Πράγματι, μετά από λίγο ακούσαμε έναν ασθενή βήχα, ο οποίος χρειαζόταν έντονη προσήλωση για να ακουστεί. Ο ναύτης σάστισε. “Και τι να κάνω εγώ, κυρία μου;” πρόλαβε να πει, πριν τον πιάσουν απ’ τα μούτρα οι σύζυγοι των κυριών: “Μα δεν μπορείτε να του πείτε να βγει έξω;” - εννοώντας το πέρασμα από το πρώτο στο δεύτερο κατάστρωμα, όπου ο θόρυβος από τις μηχανές του ρώσικου και παμπάλαιου Κομέτα ήταν εκκωφαντικός και η κάπνα από τα φουγάρα του αντέχονταν μόνο από τους θεριακλήδες του τσιγάρου που μπροστά στο πάθος τους για κάπνισμα αψηφούσαν κάθε αντιξοότητα. – “Δεν υπάρχει τέλος πάντων ένας χώρος για να τον απομονώσετε;” Την άβολη θέση του ναύτη που δε μπορούσε να συνταιριάξει στο μυαλό του έναν πιθανώς αθώο βήχα με το μέγεθος της διαμαρτυρίας ήρθε να δυσχεράνει η δεύτερη κυρία: “Δε θα έπρεπε να έχει σε κάθε κατάστρωμα μάσκες προσώπου για τέτοιες περιπτώσεις;” και με μια κίνηση βγάζει από την τσάντα της μία μάσκα και την φορά εκνευρισμένη. Τότε πετάχτηκα και εγώ να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα για να φέρω πλέον σε δύσκολη θέση την “μασκοφόρο”: “Πολύ καλά τα λέτε” της είπα. “Προσέξτε μόνο τώρα στη Σκόπελο που πιάνει το δελφίνι μη σας συλλάβουν για τρομοκράτισσα!”. Εκείνη, ενοχλημένη, έσκασε ένα μειδίαμα αμηχανίας και ευτυχώς δεν ξαναμίλησε.
Είναι κοινό μυστικό πως η προπαγάνδα και η κινδυνολογία των ΜΜΕ για το ζήτημα της νέας γρίπης βγάζει κερδισμένους τις φαρμακοβιομηχανίες και τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που θέλουν να κρύψουν την ανικανότητά τους με την εφεύρεση μεγάλων κινδύνων. Εντούτοις, πολλοί από εμάς πέφτουμε θύματά τους αυξάνοντας το φόβο, τον συντηρητισμό, την αποξένωση. Μπαίνουμε ολοένα πιο βαθειά στο καβούκι μας και έχουμε και μια δικαιολογία παραπάνω: είναι θέμα υγείας! Μακριά από τις συναθροίσεις, όχι χειραψίες, όχι φιλιά, όλοι είναι ύποπτοι, ένα φτάρνισμα, ένα βήξιμο, κινδυνεύω ! Και νά σου ο καλός άνθρωπος, ο κυρ Παντελής του γνωστού τραγουδιού γίνεται ο κυρίαρχος τύπος φοβισμένου και υποταγμένου πολίτη.
Αψού, για να μην πω (Α)φτού.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η πρόταση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων

Το Δ.Σ .της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Μίκρας

Στα 4 διαμερίσματα του Δ. Μίκρας λειτουργούν 9 Νηπιαγωγεία, 6 Δημοτικά, 3 Γυμνάσια και ένα Λύκειο.
Ο συνολικός αριθμός των μαθητών που φοιτούν στα παραπάνω σχολεία είναι 2537 (2376). Στα νηπιαγωγεία φοιτούν 345 (348). Στα δημοτικά 1246 (1198). Στα γυμνάσια 573 (494). Στο λύκειο 373 (336). (Στις παρενθέσεις φαίνονται τα αντίστοιχα στοιχεία της σχολικής χρονιάς 2008-2009).
Η αναλυτική κατάσταση των μαθητών κατά βαθμίδα και μονάδα, φαίνεται στον παρακάτω πίνακα.

Μαθητικό δυναμικό του Δ. Μίκρας την ακαδημαϊκή χρονιά 2009-2010

	Νηπιαγωγεία	Δημοτικά
1ο Tριλόφου	---	260
2ο Tριλόφου	120	232
1ο Πλαγιαρίου	130	378
1ο Σχολαρίου	30	146
1ο Καρδίας	65	230
Σύνολο	345	1246
	Γυμνάσια	Λύκειο
1ο Τριλόφου	232	373
2ο Πλαγιαρίου-Σχολαρίου	250	---
3ο Καρδίας	91	---
Σύνολο	573	373

Τα παραπάνω στοιχεία και η προοπτική αύξησης του πληθυσμού στο Δήμο μας τα επόμενα χρόνια, καθιστούν αναγκαία την κάθετη ανάπτυξη των σχολικών μονάδων της α΄βάθμιας και β΄βάθμιας εκπαίδευσης σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα.
Η Ένωση των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δ. Μίκρας, έχοντας ως αφετηρία τη διαπίστωση αυτή, καταθέτει τις παρακάτω προτάσεις:

Δημοτικό διαμέρισμα Σχολαρίου

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Συλλόγου Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, τίθεται θέμα λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου, αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα για την εύρυθμη λειτουργία του.
Στα πλαίσια της ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος, προτείνουμε την κατασκευή νέου Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου ( συμβατικής κατασκευής) που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών στην περιοχή.
Η Ένωση των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, θεωρεί ότι η προτεινόμενη λύση της Δημοτικής Αρχής ( προσθήκη 4 αιθουσών και αίθουσας πολλαπλών χρήσεων στον υφιστάμενο χώρο του σχολείου), περιορίζει ασφυκτικά τον αύλειο χώρο και δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το πρόβλημα της σχολικής στέγης στο Κάτω Σχολάρι.
Προτείνουμε το νέο Νηπιαγωγείο να παραδοθεί στο τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς 2009-2010.Έτσι θα υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να λειτουργήσει τη νέα σχολική χρονιά 2010-2011 αλλά και να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες, ώστε να χρησιμοποιηθούν προσωρινά οι αίθουσές του από το Δημοτικό Σχολείο.
Ταυτόχρονα χρειάζεται να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να υλοποιηθεί μέσα σε δύο χρόνια η πρότασή μας για την κατασκευή του νέου σχολείου.
Παράλληλα, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μίκρας να γίνει χαρακτηρισμός του χώρου για κατασκευή Γυμνασίου και Λυκείου στο Δημοτικό διαμέρισμα του Σχολαρίου.
Με τις παραπάνω προτάσεις, αξιοποιείται το ιστορικό σχολείο του Κ. Σχολαρίου ως πολιτιστικός χώρος και μετατρέπεται η αυλή του σε ένα πρότυπο πάρκο.

Δημοτικό διαμέρισμα Πλαγιαρίου

Η έγκριση της μελέτης για την κατασκευή του 2ου 12 θέσιου Δημοτικού Σχολείου δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την υλοποίηση του έργου.
Ο στόχος του οικείου Συλλόγου και της Ένωσης είναι το σχολείο να παραδοθεί για λειτουργία την ακαδημαϊκή χρονιά 2010-2011.
Θεωρούμε αναγκαία την ίδρυση και κατασκευή 4ου Νηπιαγωγείου σε παρακείμενο χώρο στο υπ’αριθμό 547 αγροτεμάχιο, ώστε να εξυπηρετηθούν κατά κύριο λόγο οι γονείς που θα έχουν παιδιά και στο 2ο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο.
Με την κατασκευή των συγκεκριμένων σχολικών μονάδων υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης από το 3ο Νηπιαγωγείο, όλων των αιθουσών που σήμερα χρησιμοποιούνται από το Δημοτικό Σχολείο.
Μια τέτοια εξέλιξη αποδεσμεύει το Παλιό Δημοτικό Σχολείο, που προτείνουμε να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εκδηλώσεων για τους μαθητές και παράλληλα ως χώρος έκθεσης αρχειακού υλικού του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πλαγιαρίου.
Έργο ζωτικής σημασίας για την περιοχή είναι η ίδρυση και κατασκευή Γυμνασίου και Λυκείου στο 547 αγροτεμάχιο στην Αγελαδόστρατα.
Οι 2 παραπάνω σχολικές μονάδες αποδεσμεύουν το 2ο Γυμνάσιο ( Τρίλοφος) όπου φοιτούν οι μαθητές του Πλαγιαρίου και του Σχολαρίου και δημιουργούνται ικανοποιητικές συνθήκες φοίτησης στο σημερινό Λύκειο.

Δημοτικό διαμέρισμα Καρδίας

Δίχως καμμία καθυστέρηση να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την κατασκευή του νεοϊδρυμένου 3ου Γυμνασίου Μίκρας στην Καρδία. Προτείνουμε το νέο κτίριο να είναι 12θέσιο συμβατικής κατασκευής, σε χώρο 5 στρεμμάτων που βρίσκεται δίπλα στο καινούργιο Δημοτικό Σχολείο.
Στο 3ο Γυμνάσιο ( που άποψη προτεραιότητας προηγείται από το αντίστοιχο στο Σχολάρι) προτείνουμε τη φοίτηση και των μαθητών του Σχολαρίου.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Γυμνάσιο της Καρδίας με επιείκεια μπορεί να χαρακτηρισθεί προσωρινή.
Μέλημα τόσο της προσωρινής Διοικούσας επιτροπής των Γονέων όσο και της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων, πρέπει να είναι η αποπεράτωση των 3 προκάτ αιθουσών στην αυλή του σχολείου και η αξιοποίηση του διπλανού οικοπέδου ως αύλειος χώρος και χώρος για το μάθημα της γυμναστικής.
Στα πλαίσια της εκτίμησής μας για κάθετη ανάπτυξη των σχολικών μονάδων, θεωρούμε αναγκαία την ίδρυση και κατασκευή Λυκείου στην περιοχή της Καρδίας, όπου θα φοιτούν και οι μαθητές του Σχολαρίου.
Με τη σύμφωνη γνώμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Συλλόγων Γονέων και των εκπαιδευτικών φορέων, να γίνει ο χαρακτηρισμός του χώρου που θα κατασκευασθεί το νέο Λύκειο και στη συνέχεια να προχωρήσουν οι διαδικασίες υλοποίησης του έργου.

Τρίλοφος

Μετά την κατασκευή του Γυμνασίου στο Πλαγιάρι, το 2ο Γυμνάσιο να χρησιμοποιηθεί ως 3ο Δημοτικό Σχολείο Τριλόφου ή πιθανά για τις ανάγκες των μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Είναι αναγκαίο να κατασκευασθούν 2 νέα Νηπιαγωγεία στον οικιστικό ιστό της περιοχής, ώστε να εξυπηρετούνται τόσο οι γονείς όσο και τα νήπια που κατοικούν σε μακρινή απόσταση από το χώρο που βρίσκονται σήμερα τα Νηπιαγωγεία.
Το 2ο 12θέσιο Λύκειο στη θέση Βλάχος, μετά τη δημιουργία των 2 Λυκείων που προτείνουμε στην Καρδία και στο Πλαγιάρι, να εξυπηρετεί κυρίως τους μαθητές του Τριλόφου.
Το σημερινό Λύκειο να αξιοποιηθεί από το 1ο Γυμνάσιο, για να καλύψει τις ανάγκες των μαθητών τόσο σε αίθουσες διδασκαλίας, όσο και σε χώρους απαραίτητους ( εργαστήρια, βιβλιοθήκη κ.α.) στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Θέμα ασφάλειας για τους μαθητές μας αποτελεί ο ακατάλληλος προαύλειος χώρος του Λυκείου και του 1ου Γυμνασίου. Η διαμόρφωση της αυλής των δυο σχολικών μονάδων, έχει απασχολήσει τόσο τους μαθητές όσο και τη Δημοτική Αρχή και τους εκπαιδευτικούς φορείς επανειλλημένα.
Η Ένωση των Γονέων βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τη διεκδίκηση του παραπάνω αιτήματος και εκτιμά ότι παραπέρα καθυστέρηση της αποπεράτωσης του έργου, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την εκπαιδευτική κοινότητα. Το έργο πρέπει να παραδοθεί στα Σχολεία, με την έναρξη των μαθημάτων μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε την όποια καθυστέρηση και σε ότι αφορά στην ανάπλαση-διαμόρφωση του αύλειου χώρου του 2ου Γυμνασίου Μίκρας. Θεωρούμε απαραίτητο το έργο να παραδοθεί στους μαθητές τουλάχιστο μέχρι την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2010-2011.

Οι νέες σχολικές μονάδες ( Δημοτικό Σχολείο Καρδίας και 2ο Δημοτικό Τριλόφου) που παραδόθηκαν στους μαθητές, ικανοποιούν σε σημαντικό βαθμό τις εκπαιδευτικές ανάγκες. Κατά τη γνώμη μας όμως παρουσιάζουν δύο σημαντικές αδυναμίες. Την έλλειψη γυμναστηρίου και την μικρών διαστάσεων αίθουσα εκδηλώσεων.
Στις νέες σχολικές μονάδες που προτείνουμε να γίνουν, κρίνουμε απαραίτητο να υπάρχει τόσο το γυμναστήριο όσο και αίθουσα εκδηλώσεων που να πληρεί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την κάλυψη των δραστηριοτήτων των παιδιών μας.

Συχνά τα σχολεία του Δήμου μας κακοποιούνται από τους νέους της περιοχής. Στην πλειονότητά τους είναι μαθητές,δικά μας παιδιά, που επιδιώκουν να εκφράσουν την αντίθεση και τη διαμαρτυρία τους στα ¨κοινωνικά πράγματα¨ με παράδοξους κατά εμάς τρόπους.
Η Ένωση των Γονέων σέβεται τις ανησυχίες των νέων και στηρίζει κάθε θετική έκφρασή τους. Θεωρεί όμως ότι η κακοποίηση των σχολικών μονάδων, αδικεί τις προθέσεις τους και επιβαρύνει κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών και γενικότερα κοινωνικών προβλημάτων.
Θέλουμε τα σχολεία μας να παραμείνουν ανοιχτά στους νέους και στην κοινωνία γενικότερα. Να αποτελούν χώρους έκφρασης και δημιουργίας των νέων ανθρώπων. Προς αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους μαθητές και τις μαθητικές τους κοινότητες να οργανώσουν τις δραστηριότητές τους στο χώρο των σχολείων και να φροντίσουν τους δικούς τους χώρους.
Η φύλαξη και η επιστασία(συντήρηση) των σχολικών μονάδων να ανατεθεί σε μόνιμο προσωπικό με την ευθύνη των σχολικών επιτροπών και με απαραίτητη προϋπόθεση τη χορήγηση κρατικών κονδυλίων.
Να θεσμοθετηθεί η μόνιμη απασχόληση (διορισμός) ψυχολόγου στα σχολεία, με ευθύνη του Υπ. Παιδείας.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται ριζική λύση στο πρόβλημα της καθαριότητας των σχολείων. Το προσωπικό καθαριότητας των σχολικών μονάδων καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να ανταποκριθεί στο έργο του. Χρειάζεται επομένως να επεκταθεί ο θεσμός της μονιμότητάς τους στα σχολεία με την πρόσληψη και άλλων υπαλλήλων.
Ειδικότερα αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε το προσωπικό που εργάζεται με σύμβαση έργου και αμοίβεται στις μέρες μας, με 45 ευρώ μηνιαίως για κάθε αίθουσα. Αυτό το καθεστώς αναγκάζει αρκετούς Συλλόγους Γονέων να υποστηρίζουν οικονομικά τους εργαζόμενους της καθαριότητας, παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί αρμοδιότητά τους.
Η Ένωση των Συλλόγων Γονέων θεωρεί αναγκαία, την καθημερινή 8ωρη παρουσία του προσωπικού καθαριότητας στα σχολεία και επομένως τη μόνιμη πρόσληψή τους .Η πρότασή μας αυτή αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα εξαιτίας της νέας γρίπης.

Είναι αυτονόητο ότι οι παραπάνω προτάσεις μας μπορούν να υλοποιηθούν, με μία αύξηση των δαπανών για την παιδεία, που θα αποτελεί τουλάχιστο το 5% του ΑΕΠ.
Τα παιδιά μας αξίζουν μιας καλύτερης αντιμετώπισης από την Πολιτεία. Μακριά από τη λογική των μπαλωμάτων, των προσωρινών, εύκολων αλλά και αναποτελεσματικών λύσεων.
Σήμερα που θα έπρεπε εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς ,να προγραμματίζουμε και να οργανώνουμε μια υψηλού επιπέδου λειτουργία των σχολείων μας, αγωνιζόμαστε για να εξασφαλίσουμε απλά ένα “σχολικό κεραμίδι” πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μας.
Η Ένωσή μας καλεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους εκπαιδευτικούς ,τους μαθητές και τους γονείς με τις πράξεις τους και την αποφασιστικότητά τους, να κάνουμε πραγματικότητα το άλλο Σχολείο, που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας και η κοινωνία.

Το Δ.Σ .της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Μίκρας

Λάμπρος Αναστασιάδης Πρόεδρος Μάκης Αναστασιάδης Μέλος
Χρήστος Σάρρας Αντιπρόεδρος Χρήστος Μαικίδης Μέλος
Δήμητρα Κερεφιάδου Γραμματέας Θόδωρος Πάλλας Μέλος
Κατερίνα Κατιγκά Σκυλίτση Ταμίας

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η εκλογική μας τραμπάλα

Αλέκος Τζιόλας, Τρίλοφος
Λειτούργησε και πάλι ο θεσμός των εκλογών, που κάθε τέσσερα χρόνια θέτει σε λειτουργία το δημοκρατικό μας πολίτευμα, ώστε να μπορεί ο πολίτης να ψηφίζει και να επηρεάζει ψηφίζοντας τις εξελίξεις. Στην ίδια όμως διαδικασία εμπεριέχεται και ο αδιόρατος μηχανισμός εξουδετέρωσης αυτής της δυνατότητας της κοινωνίας να επηρεάζει με τη συμμετοχή της τις εξελίξεις. Έτσι επιτυγχάνεται η ακύρωση του μεγαλύτερου κοινωνικοπολιτικού επιτεύγματος στην ιστορία του ανθρώπου, του καθολικού δικαιώματος των πολιτών να ψηφίζουν, για να καθορίζουν τις τύχες τους οι ίδιοι.
Το μέγεθος φαλκίδευσης του εκλογικού δικαιώματος και της δημοκρατίας γενικά φαίνεται από το απλό γεγονός ότι ο λαός συμμετέχοντας στην εκλογική διαδικασία εγκρίνει με την ψήφο του την υπαγωγή του στην εξουσία της οικονομικής ολιγαρχίας και αυτό συνιστά ένα διπλό οξύμωρο: Πώς κατά πρώτον είναι δυνατόν το «πλήθος», με την αρχαία σημασία του όρου, να εκχωρεί το ζωτικό του δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του στους λίγους ισχυρούς και κατά δεύτερον πώς η δημοκρατία κατά τη λειτουργία της μετατρέπεται σε ολιγαρχία. Πιο αναλυτικά: Η ύπαρξη της δημοκρατίας οφείλεται στην αναγνώριση της ισότητας μεταξύ των πολιτών -και των ανθρώπων- άρα αναγκαστικό της αίτιο ή σημείο εκκίνησής της είναι η ισότητα. Το τελικό της αίτιο ωστόσο, που θα ’πρεπε πάλι να είναι η ισότητα, στρεβλώνεται σε ανισότητα. Η πρώτη δηλαδή ισότητα του αναγκαστικού αιτίου αναιρεί τη δεύτερη του τελικού αιτίου, που εν δυνάμει, ως αυτονόητη επιδίωξη εμπεριέχεται στην πρώτη. Και αυτό είναι το μεγάλο θαύμα του καπιταλισμού ή της εκφυλισμένης αστικής δημοκρατίας, να κυβερνούν οι λίγοι οικονομικά ισχυροί με την εκλογική συναίνεση των πολλών.
Η αυτοαναίρεση του «πλήθους» και της δημοκρατίας, επιτυγχάνεται αριθμητικά και ιδεολογικά. Αριθμητικά με την αλχημιστική ανάδειξη της μειοψηφίας σε πλειοψηφία. Σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο μπορεί ένα κόμμα με τη μειοψηφία του 44% να έχει κάλλιστα κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να κυβερνά αυτοδύναμα. Το δε 44% δεν είναι το πραγματικό ποσοστό αυτού του κόμματος, γιατί στον υπολογισμό του δε λήφθηκαν υπόψη η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα, ενώ στην κοινοβουλευτική του αριθμητική δύναμη εμπεριέχονται και τα ποσοστά των κομμάτων που δεν μπαίνουν στη Βουλή. Όλα αυτά αθροισμένα μπορεί να ανέρχονται στο ύψος του 25-30%. Κατά τον υπολογισμό όμως του 44% αυτά δε συνυπολογίζονται, γιατί από πιο πριν έχουν αφαιρεθεί από το 100% και το 70% που απομένει ανάγεται κατόπιν στο 100% και από δω προκύπτει το 44% κι έτσι προσαυξάνεται τεχνητά ίσως και κατά 15 ποσοστιαίες μονάδες. Επομένως με ένα πραγματικό ποσοστό της τάξης του 30-35% μπορεί ένα κόμμα να εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να μας κυβερνά, ωσάν να έχει πλειοψηφία. Δε νομίζω ότι σε μια δικτατορία το εύρος του λαϊκού ερείσματος είναι πάντα μικρότερο.
Η δεύτερη μέθοδος, η ιδεολογική, συνίσταται σε ιδεολογικές ποδηγετήσεις και παγιδεύσεις. Οι ποδηγετήσεις πραγματοποιούνται με κάθε είδους ιδεολογήματα ή μυθεύματα και οι παγιδεύσεις με λογιών λογιών εκβιασμούς.
Ένα μύθευμα είναι ότι στο καθεστώς που ζούμε μπορεί ο καθένας να πλουτίσει και να μεταπηδήσει από την κατώτερη τάξη στην ανώτερη είτε με τις ικανότητές του και τη δράση του είτε ακόμη και με την τύχη. Γι’ αυτό δίνονται απεριόριστα πεδία δράσης στον τζόγο, ώστε να εμπεδώνεται ο μύθος κι ας αποτελούν μεμονωμένες εξαιρέσεις αυτές οι μεταπηδήσεις είτε γίνονται μέσω ικανοτήτων τάχα είτε καθαρά μέσω της τύχης. Η εμπέδωση του εσφαλμένου συλλογιστικά ισχυρισμού της δυνατότητας του καθένα να πλουτίζει και η καλλιέργεια παράλληλα της ελπίδας πλουτισμού φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου με εκείνο της ίδιας της πραγματικότητας. Αν δηλαδή είναι να δώσουμε κάτι σ’ έναν άνθρωπο, προκειμένου να έχουμε τη συμπεριφορά που θέλουμε, δίνοντάς του απλώς την ελπίδα ότι θα αποκτήσει αυτό το κάτι, εξασφαλίζουμε τη συμπεριφορά που θέλουμε χωρίς να του το δίνουμε.
Άλλο μύθευμα είναι το πρόταγμα της αξιοκρατίας, που υποσκελίζει με εύσχημο τρόπο την αρχή της ισότητας και την καταπατά χωρίς την πρόκληση αντιδράσεων. Οι φτωχοί είναι φτωχοί λόγω ανικανότητάς τους και οι πλούσιοι πλούσιοι λόγω των ικανοτήτων τους. Κατ’ επέκταση οι πρώτοι χρωστάνε τη ζωή τους στους δεύτερους, καθώς αυτοί είναι οι εργοδότες τους και χάρη σ’ αυτούς εξασφαλίζουν τον επιούσιο.
Ιδεολογική παγίδευση είναι για παράδειγμα η επιβολή της πρόταξης του εφικτού, που δεν αφήνει περιθώρια για υπερβάσεις και οράματα. Ακόμα και η συναφής έννοια της αποτελεσματικότητας έχει ανακηρυχθεί και αυτή σε μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης των πολιτικών πράξεων, αφήνοντας απ’ έξω κάθε οραματιστική ιδέα και αξία. Εγκλωβισμένη η κοινωνία μας στα στενά ιδεολογικά όρια του εφικτού και της αποτελεσματικότητας δεν ονειρεύεται, δεν οραματίζεται, δεν πιστεύει πια σε ανατάσεις και ανατροπές παρά μόνο στη συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης και στην αποφυγή επιδείνωσής της. Έχει συνείδηση του χαλκά στη μύτη της που της έβαλε το σύστημα, για να τη σέρνει πίσω του, και ξέρει πως, αν δε συρθεί με τη θέλησή της, θα τραβήξει το χαλκά το σύστημα και θα πονέσει. Έναν τέτοιο πόνο προαισθάνθηκε ότι θα νιώσει αν ισχύανε τα προεκλογικά μέτρα της Νέας Δημοκρατίας και προτίμησε να υπερψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, που της υποσχέθηκε λιγότερο βίαιο τράβηγμα του χαλκά της. Έχει ξεχάσει εντωμεταξύ ότι αυτό το κόμμα λεοντάριζε κάποτε κατά του συστήματος και στο συμβόλαιο με το λαό που είχε υπογράψει είχε δεσμευτεί να σπάσει το χαλκά που του βαλε το σύστημα, ώστε να τον απελευθερώσει. Έχει ξεχάσει επίσης ότι εκείνο πρώτο με τις ιδιωτικοποιήσεις τού ’σφιξε το χαλκά περισσότερο. Λόγω της αμνησίας το πρόσφατο κακό φαντάζει πάντα πολύ πιο επώδυνο από το προγενέστερο κι έτσι ο λαός βρίσκει τη λύση στο πρόβλημα της εξάρτησής του στην εναλλαγή. Τον έχουνε πείσει βαθιά ότι δεν αλλάζει αυτό το καθεστώς και επιπρόσθετα είναι τρομερό πράμα η ακυβερνησία. Αποτέλεσμα η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών να καταλήγει να είναι μια τραμπάλα μεταξύ δύο μονομάχων, όπου, όταν πέφτει ο ένας, ανυψώνεται ο άλλος και όσο μεγαλύτερη είναι η πτώση του ενός τόσο μεγαλύτερη είναι η ανύψωση του άλλου.
Ο συντάκτης του κειμένου δεν είναι αναβάτης σ’ αυτή την εκλογική τραμπάλα και δεν έχει λόγους να χαίρεται από την άνωση του ενός ή του άλλου. Παρακολουθεί όμως ως θεατής και γελάει με την ανθρώπινη φιλαυτία, που βλέπει να «κορδώνονται» αυτοί που ανυψώνονται, όταν ανυψώνονται, καθώς νομίζουν ότι αυτό το πετυχαίνουν χάρη σε δική τους ανυψωτική ικανότητα και όχι χάρη στην πτώση των δεύτερων. Κι ενώ είναι όλα τόσο τραγικά και ιδίως επειδή επαναλαμβάνονται, χαζεύοντας την τραμπάλα ξεχνιέται, ο συντάκτης του κειμένου.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κι εσύ μιλάς για... όνειρα

Στέλλα Κλάδου, Πλαγιάρι

Πριν από είκοσι, περίπου, χρόνια αποφασίσαμε την μόνιμη εγκατάστασή μας στο Πλαγιάρι προσπερνώντας τις όσες δυσκολίες παρουσιαζόταν με τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις αφού χρειάζονταν να διανύουμε περισσότερα από πενήντα χιλιόμετρα ημερησίως ο κάθε ένας μας και σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Προτεραιότητα μας ήταν να μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας την ποιότητα ζωής που ονειρευτήκαμε: Τον καθαρό αέρα, το πράσινο, το χωριό, τη γειτονιά, την επικοινωνία, την ασφάλεια...
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όλα αυτά διαφαίνονταν εφικτά, πραγματοποιήσιμα, ιδανικά. Το σήμερα όμως μας διαψεύδει. Την τελευταία δεκαετία γίνανε εις βάρος των ονείρων μας έκτροπα.
Άναρχη δόμηση, ανύπαρκτα έργα υποδομής και το χειρότερο κανένας σεβασμός στον Δημότη και στον συνδημότη.
Το μπετόν έχει πλημμυρίσει στον κάθε δρόμο, στη κάθε γειτονιά. Η ανοχή των φορέων και η εξαπάτηση των κατασκευαστών έναντι των νέων κατοίκων για ανεξάρτητες μονοκατοικίες, τις περίφημες μεζονέτες που όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιείται σαν όρος καμουφλάζ του διαμερίσματος, δημιούργησε τεράστια προβλήματα σε όλους όσους ζουν σε ακτίνα τουλάχιστον δύο τετραγώνων.
Τα εσωτερικά προβλήματα κάθε συγκροτήματος τεράστια. Γείτονες έρχονται σε διαμάχες καθημερινά, μιας και κανένας όταν απέκτησαν τις ιδιοκτησίες τους δεν τους τόνισε ότι η “ανεξάρτητη” μονοκατοικία τους περιλαμβάνει και τους κοινόχρηστους χώρους, και δεν ανταλλάσουν πλέον ούτε καλημέρα. Όλες αυτές οι κατασκευές με τα παράνομα ημιυπόγεια που χρησιμοποιούνται και πωλούνται σαν χώροι κυρίας χρήσης δεν άφησαν τη παραμικρή σπιθαμή οικοπέδου και την υποδομή για parking αυτοκινήτου που έχει σαν αποτέλεσμα να παρκάρουν τ’ αυτοκίνητά τους ανεξέλεγκτα σε κάθε σημείο που θα μπορούσε να ενοχλεί τον συνδημότη του που έχει προβλέψει για θέση parking με αποτέλεσμα να επεκτείνεται η διαμάχη και εκτός συγκροτημάτων. Το όνειρο της γειτονιάς και της επικοινωνίας εξατμίζεται...
Ξεκινώντας από τον κεντρικό δρόμο και σε κάθε μικρότερο παράλληλο ή κάθετο η έλλειψη πεζοδρομίων. Τα πεζοδρόμια, πλέον, έχουν γίνει μέρος της κάθε ιδιοκτησίας και επαφίενται στην καλή διάθεση και το σεβασμό του κάθε ιδιοκτήτη. Πεζοδρόμια με μπετόν, με χώμα, με πλάκες, με πέτρα, με πλακάκια, με... γκαζόν, με δέντρα, με ζαρντινιέρες και ότι άλλο μπορεί να ταιριάζει ή όχι στη φαντασία και στην αισθητική του κάθε ιδιοκτήτη ή κατασκευαστή. Η χρήση ή η κατάχρηση των πεζοδρομίων κάθε άλλο από τους πεζούς εξυπηρετεί. Ο περίπατος στο χωριό για μεγάλους και προπάντων για τα παιδιά έχει γίνει μια μεγάλη περιπέτεια. Αν δε έχεις την τύχη να συνοδεύεις καροτσάκι, τότε είναι που η περιπέτειά σου μετατρέπεται σε επικίνδυνη αποστολή. Το όνειρο της ασφάλειας πάει κι εκείνο περίπατο ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κατεστραμμένα κράσπεδα.
Ήταν όμορφο το όνειρο και δεν θέλαμε να ξυπνήσουμε... Μα σαν αντιμετωπίζουμε καθημερινά την πραγματικότητα με όσα έπεται, ας περισώσουμε τα μέγιστα και ας βελτιώσουμε τα λιγοστά... Ας ενδιαφερθεί επιτέλους κάποιος και για τα δικά μας όνειρα. Όλοι στον ίδιο τόπο ζούμε. Όλοι για τον ίδιο τόπο έπρεπε ν’ αγωνιζόμαστε...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Περιβάλλον και Τοπική Αυτοδιοίκηση

Σοφία Βασιλειάδου, Τρίλοφος

- Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθορίζει και την ποιότητα της δικιάς μας ζωής, των παιδιών μας.
- Οι ανθρώπινες επεμβάσεις οδηγούν σε σοβαρή υποβάθμιση, σε δυσάρεστες καταστάσεις ενδεχόμενα μη αντιστρεπτές, με απρόβλεπτες συνέπειες και για τις επόμενες γενιές.
- Οι παράγοντες που εμπλέκονται , αλληλεπιδρούν και δρουν καταλυτικά στα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι:
η οικονομική ανάπτυξη και τα οικονομικά συμφέροντα, η προστασία φυσικών πόρων και πολιτιστικής κληρονομιάς, η ανεργία και οι θέσεις εργασίας, η υγεία και ποιότητα ζωής.

Ποιοι είναι υπεύθυνοι για την περιβαλλοντική πολιτική και την εφαρμογή της στην Ελλάδα;
- η κυβέρνηση, ΟΤΑ ,Δήμοι, Νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις.
- κεντρικές και περιφερειακές διοικητικές αρχές (υπηρεσίες υπουργείων, περιφερειών).
- κρατικοί οργανισμοί και νομικά πρόσωπα η δράση των οποίων έχει άμεση σχέση ή επιπτώσεις στο περιβάλλον (ΕΟΤ, ΔΕΗ, Οργανισμός Ρυθμιστικού, ΙΓΜΕ, κλπ).
Βέβαια οι κατευθυντήριες γραμμές καθορίζονται από την Ε.Ε

Τοπική αυτοδιοίκηση και περιβάλλον.
Κατά την οθωμανική αυτοκρατορία υπάρχει ενισχυμένη τοπική αυτοδιοίκηση. Το 1828 ο Καποδίστριας επιδιώκει αντίθετα ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας συναντώντας έντονες αντιδράσεις.
Από το 1949 ως το 1974 έχουμε το απόγειο του υπερσυγκεντρωτισμού του κρατικού μηχανισμού.
Από 1981 η ΕΟΚ (και στη συνέχεια Ε.Ε) αποτελεί παράγοντα επηρεασμού των εθνικών επιλογών και προώθησης αποκεντρωτικών διαδικασιών. Αν η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περνάει μέσα από την δημιουργία της «Ευρώπης των λαών» τότε ανάγκη είναι η άμεση εμπλοκή της Τ.Α που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε:
- Ίδρυση Συμβουλίων Τοπικής και Περιφερειακής οργάνωσης.
- Ανάπτυξη δικτύων μεταξύ δήμων διαφορετικών κρατών.
- Δημιουργία lobby ισχυρών Δήμων με απαίτηση απευθείας συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων (παράκαμψη επίσημων κρατών).
Στην Ελλάδα σύμφωνα με το άρθρο 102, §1του Συντάγματος, το περιεχόμενο της Τ.Α είναι η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων
Η Τ.Α στα πλαίσια των τοπικών υποθέσεων αντιμετωπίζει κρίσιμα, για την ποιότητα ζωής των πολιτών, ζητήματα (άρθρο 75 Νόμος 3463/8-6-2006, Νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων)
Οι αρμοδιότητες των Δήμων και κοινοτήτων αφορούν κυρίως τους τομείς
α) Ανάπτυξης
β) Περιβάλλοντος
Στις αρμοδιότητες περιβάλλοντος, ενδεικτικά, περιλαμβάνονται:
• Η εκπόνηση τοπικών προγραμμάτων για την προστασία και αναβάθμιση του φυσικού, αρχιτεκτονικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος,
• Η προστασία και διαχείριση των υδάτινων πόρων,
• Η ίδρυση και λειτουργία δημοτικών και κοινοτικών εργαστηρίων ελέγχου.
• Η καθαριότητα όλων των κοινόχρηστων χώρων
Για την ποιότητα ζωής στον νέο κώδικα προβλέπεται:
- Η προστασία του καταναλωτή με τη δημιουργία Γραφείων Ενημέρωσης σχετικών με θέματα που αφορούν τα δικαιώματά του, την ποιότητα των προσφερόμενων αγαθών και υπηρεσιών και τις επιπτώσεις τους στην υγεία και το περιβάλλον, σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές.
- Η μέριμνα και η λήψη μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Τοπική Δημοκρατία

Άρθρο 21.Για τη συμμετοχή στις τοπικές υποθέσεις προβλέπει:
• την ευαισθητοποίηση και οργάνωση των δημοτών και κατοίκων Οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές προωθούν τη λαϊκή συμμετοχή στις τοπικές υποθέσεις
• τη διασφάλιση άσκησης του δικαιώματος πρόσβασης των δημοτών και κατοίκων στην πληροφόρηση και μεριμνά για τη διαρκή βελτίωση της διαφάνειας της δράσης τους και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.
• Διαβούλευση με τους κατοίκους των περιοχών τους, τους συλλογικούς κοινωνικούς φορείς και τις ενδιαφερόμενες ομάδες πληθυσμού
Τι από όλα αυτά εφαρμόζεται γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά.

Πώς μπορούν οι πολίτες να οργανώσουν τη δράση τους

Ποιο αποτελεσματικές από τις ατομικές είναι οι συλλογικές δράσεις διότι:
- Συγκεντρώνονται περισσότερες γνώσεις
- Γίνεται κατανομή δουλειάς
- Υπάρχει μεγαλύτερη απήχηση
- Κατανομή εξόδων
- Αίσθημα συλλογικότητας
Που βρίσκουμε τους άλλους;
- Σε ομάδες πολιτών που συγκροτούνται για αντιμετώπιση ενός συγκεκριμένου προβλήματος.
- Σε συλλογικούς φορείς. Οι ομάδες πολιτών συνήθως αναζητούν συνεργασία με φορείς πιο οργανωμένους, ΜΚΟ αλλά και δημοτικές αρχές, αν και με κάποια επιφύλαξη συνήθως για τις τελευταίες και το ρόλο τους σε μια κινηματική δράση
(διαδημοτική Ταγαράδων, διάδρομος αεροδρομίου κλπ).

Ο οικολογικός μετασχηματισμός αναγκαστικά συνδέεται με μετασχηματισμό όλων των διαδικασιών σε τοπικό, εθνικό επίπεδο. Απαιτείται:
- Σύγχρονη αποκέντρωση και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, με νέο περιεχόμενο στις σχέσεις των πολιτών με τους θεσμούς.
- Τοπική αυτοδιοίκηση που να ενθαρρύνει την ενεργό συμμετοχή, να είναι θωρακισμένη απέναντι σε πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημοκρατική συμμετοχή των κατοίκων ενός Δήμου στις αποφάσεις που αφορούν άμεσα την ποιότητα ζωής.
- Η πράσινη πολιτική να μην εκφυλιστεί σε πράσινη κερδοσκοπία.
Διεκδικούμε ένα οικολογικό μετασχηματισμό όπου να κατοχυρώνεται η καθαρή ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό και όχι μέσο κερδοσκοπίας πολυεθνικών εταιρειών. Αρμονική σχέση ανάμεσα στη φύση και όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Παραλία Επανομής: Από τον Ποταμό μέχρι το Αγνάντι. Καταστάσεις και προβλήματα που μας αφορούν!

Τάσος Αναστόπουλος, Πλαγιάρι

Ένα από τα θέματα που με προκαλεί με το τέλος κάθε καλοκαιριού, από τότε που εγκατασταθήκαμε με την οικογένειά μου στο Πλαγιάρι, είναι η κατάσταση στην παραλιακή ζώνη της Επανομής από τον Ποταμό μέχρι το Αγνάντι.
Για μας που κατοικούμε στο δήμο Μίκρας, η Επανομή δεν είναι απλά ένας όμορος δήμος. Κατ’ αρχήν και κατά τη γνώμη μου είναι ο καταλληλότερος για εθελοντική συνένωση με το δήμο μας στα πλαίσια του Καποδίστρια 2 όποτε και εάν αυτός εφαρμοστεί. Κατά δεύτερο λόγο είναι μια γειτονική περιοχή με την οποία έχουμε στενές και πολλαπλές σχέσεις. Μας συνδέουν ανθρώπινες σχέσεις, κοινά ενδιαφέροντα και τα προβλήματά της μας αφορούν.
Στο ανατολικό άκρο της παραλιακής ζώνης της Επανομής βρίσκεται η παραλία του Ποταμού. Η τουριστική αξιοποίηση της παραλίας δεν κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να αρνηθεί. Όμως οι υποδομές ήταν και συνεχίζουν να είναι πολύ φτωχές, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η εκμετάλλευση αυτής της παραλίας έχει χαρακτήρα «αρπαχτής». Εδώ νομίζω ότι εντοπίζονται οι ευθύνες του Δήμου. Χρειάζεται ποιότητα και μεράκι για τέτοιες δουλειές και αυτά φανερά βρίσκονται σε μεγάλη έλλειψη. Η εγκατάλειψη και καταστροφή των ξύλινων περιπτέρων και η αντικατάστασή τους από φανταχτερές μοντερνίζουσες κατασκευές με άφθονο μέταλλο και μπετόν, που δεν είχαν καν ολοκληρωθεί στα μέσα Αυγούστου, ούτε επαρκή προγραμματισμό δείχνουν και σ’ ότι αφορά την αισθητική πλευρά άστα να πάνε …

Πιο δυτικά από τον Ποταμό φτάνουμε στις παραλίες Ναυάγιο και Φανάρι. Χάρη στα ρεύματα και την πολύ καλή ποιότητα της άμμου μπορούμε να μιλάμε για την καλύτερη ακτή του Νομού Θεσσαλονίκης. Ο κίνδυνός της ρύπανσης από την ανθρώπινη παρουσία είναι μεγάλος και διαρκής και η κατάσταση διασώζεται οριακά κυρίως από το φιλότιμο λίγων ανθρώπων και μερικών περιβαλλοντικών φορέων που νοιάζονται για την καθαριότητα και την προστασία των φυσικών στοιχείων της παραλίας. Στο ζήτημα αυτό ο Δήμος οφείλει να αυξήσει σημαντικά τη συχνότητα των καθαρισμών που κάνει με τα μηχανήματά του, να τοποθετήσει βαρέλια συλλογής απορριμμάτων και να υποχρεώσει τις καντίνες που λειτουργούν στην περιοχή, με δική του άδεια, να καθαρίζουν συστηματικά τον ευρύτερο χώρο τους. Οι παρέες που συναντιούνται στο Ναυάγιο τα καλοκαιρινά βράδια με πανσέληνο αλλά και πολλές φορές σε πρωινές και μεσημεριανές ώρες δίνουν στην παραλία ένα χαρακτήρα άτυπης συλλογικότητας πολύτιμης μέσα στη μοναξιά και τη ρουτίνα της καθημερινής ζωής μας. Οι περισσότεροι από τους συντάκτες και τους φίλους του Κάτοικου είναι λάτρεις και χρήστες αυτής της ακτής και αποτελούν μέρος αυτής της άτυπης συλλογικότητας.
Στην ενδοχώρα της παραλιακής ζώνης βρίσκεται ο υδροβιότοπος της Επανομής με έκταση 5500 στρεμμάτων και είναι ενταγμένος στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας οικοτόπων NATURA 2000. Η συνθήκη αυτή αποβλέπει στην προστασία της ορνιθοπανίδας, της τοπικής χλωρίδας και των περιοχών ιδιαίτερης σημασίας για τις τοπικές κοινωνίες. Η δική μου εκτίμηση για την κατάσταση του υδροβιότοπου τα δέκα τελευταία χρόνια είναι ότι βρίσκεται διαρκώς σε διακινδύνευση λόγω της ανθρώπινης παρουσίας. Το γεγονός αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη συνεχούς ελέγχου για την κατάσταση της λίμνης, για θηρευτικές δραστηριότητες, και για τη διέλευση μηχανικών μέσων και ιδιαίτερα τη διενέργεια παράνομων διαγωνισμών αυτοκινήτων 4x4. Απαιτείται επίσης μεγάλη επιφυλακτικότητα και επαγρύπνηση για την υλοποίηση μελετών ανάπλασης που αναγγέλθηκαν από τη Νομαρχία το 2008 και επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκαρφιστούν αυτοί οι λαμπροί αυτοδιοικητικοί παράγοντες για να ταΐσουν και πάλι τους εργολάβους.
Στο αντίθετο άκρο, στο δυτικό άκρο της παραλιακής ζώνης υπάρχει σειρά από ψαροταβέρνες και μπαρ. Η κατάσταση είναι ήρεμη και ανθρώπινη. Καταφύγιο για όσους ζητούν κάτι διαφορετικό από τις παραλίες των Δήμων Καλαμαριάς και Θερμαϊκού. Και πάλι όμως χρειάζεται η εποπτεία και η φροντίδα του δήμου για την προστασία της φυσικής βλάστησης, την καθαριότητα της ακτής και τον περιορισμό της επέκτασης των τραπεζοκαθισμάτων στην παραλία.

Στη μέση της παραλιακής ζώνης της Επανομής, και όχι σε κάποιο μακρινό γαλαξία, βρίσκεται μια «μαύρη τρύπα». Είναι το κλειστό εδώ και χρόνια κάμπινγκ της Επανομής. Είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα καταστροφής του δημόσιου χώρου και απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας. Οι πολιτικές ευθύνες γι αυτό το έγκλημα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας. Αρχικά τη δουλειά ξεκίνησαν τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα (ΕΤΑ) και τώρα τη συνεχίζει η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (και πάλι ΕΤΑ). Η ομοιότητα των αρχικών ΕΤΑ υπενθυμίζει στους ξεχασιάρηδες την ενότητα της πολιτικής των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας. Η ΕΤΑ είναι ένας από τους τρείς δούρειους ίππους που ανέλαβαν το ξεπούλημα και τελικά την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας μαζί με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου και τις Υπηρεσίες Πολιτικής Γης. Θυμίζω ότι αυτές οι λαμπρές υπηρεσίες έχουν πολλαπλά καταγγελθεί στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, στο σκάνδαλο της Μονής Τοπλού, στα οικόπεδα της Καρδίας, στην παράτυπη εφαρμογή του Ν 3147 κλπ κλπ. Ο Δήμος Επανομής αντιμετωπίζει το πρόβλημα με παθητικότητα αν όχι και με απάθεια. Σε άλλες περιοχές της χώρας μας (Ελληνικό, Μοσχάτο, Καλύβια Θορικού, Νότια Ρόδος, Τορώνη) οι δήμαρχοι μπήκαν μπροστά στην υπεράσπιση και διεκδίκηση των δημόσιων χώρων που καταπατούνται από ιδιώτες ή ξεπουλιούνται από τις «αρμόδιες» υπηρεσίες. Μπορούν οι τοπικοί άρχοντες στους δήμους Επανομής και Μίκρας να παραδειγματιστούν από τους συναδέλφους τους στο Ελληνικό, το Μοσχάτο, τα Καλύβια, την Τορώνη και τη Νότια Ρόδο;

Η παγίωση πάντως αυτής της απαράδεκτης κατάστασης δεν μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με βάση την αδιαφορία και την αναισθησία των τοπικών αρχών και των κατοίκων της περιοχής. Πρέπει η σημερινή κατάσταση να βολεύει κάποιους.
Είναι δύσκολο όμως να απαντήσει κανείς ποιοι ωφελούνται από την καταστροφή του κάμπινγκ. Προτείνω να το ψάξουμε. Παράλληλα όμως οφείλουμε να θέσουμε ένα ριζοσπαστικό αίτημα με πολιτική και κοινωνική διάσταση. Επαναδιεκδίκηση του κάμπινγκ ως δημόσιου χώρου και μετατροπή του σε παραθαλάσσιο πάρκο μοναδικό για το νομό Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε τη συνέχεια...