Για το δικαίωμα χρήσης όλων των δημόσιων χώρων του Δήμου

Τάσος Αναστόπουλος, Πλαγιάρι

To Μάιο του 2007 τα φώτα της δημοσιότητας έφεραν στο προσκήνιο όλης της χώρας έναν μεγάλο αγώνα που ξεκίνησε ο Δήμος Ελληνικού στην Αθήνα.
Ο Δήμαρχος Χρήστος Κορτζίδης προχώρησε σε απεργία πείνας διεκδικώντας το συνταγματικό δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης όλων των πολιτών σε όλους τους δημόσιους χώρους και ιδιαίτερα στις δημόσιες ακτές που βρίσκονται υπό ιδιωτική εκμετάλλευση.
Λίγα χρόνια νωρίτερα ο Δήμος Καλυβίων Θορικού έγινε γνωστός σ’ όλη την Ελλάδα για τον αγώνα που έδωσαν οι κάτοικοι του δήμου με επικεφαλής το δήμαρχο Πέτρο Φιλίππου ενάντια στην καταπάτηση των ακτών της περιοχής από ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Οι δύο δήμαρχοι αντιμετώπισαν απειλές, βία συλλήψεις και διώξεις αλλά πρόσφατα δικαιώθηκαν δικαστικά και μαζί με αυτούς δικαιώθηκαν οι αγώνες των κατοίκων για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων.
Φαντάζεστε κάτι παρόμοιο στο Δήμο Μίκρας; Φαντάζεστε το δήμαρχο και τη «σιωπηλή» πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου να μπαίνουν μπροστάρηδες στους αγώνες για την υπεράσπιση της περιουσίας του δήμου απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα; Φαντάζεστε τη διοίκηση του δήμου να παθιάζεται για το δημοκρατικό δικαίωμα των δημοτών να έχουν πρόσβαση σε όλους τους ανοικτούς και κλειστούς δημόσιους χώρους μέσα από τους νόμιμους συλλογικούς φορείς τους είτε είναι άτυπες συλλογικότητες και κινήσεις πολιτών, ή σωματεία, δημοτικές παρατάξεις και κόμματα; Όχι, γιατί κανείς δεν έχει τόσο δυνατή φαντασία. Όχι, γιατί ήδη έχουμε πολλά παραδείγματα για το αντίθετο.
Στο Δήμο Μίκρας η παραχώρηση δημοτικών εκτάσεων σε ιδιώτες μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) αποτελεί κεντρική επιλογή της δημοτικής πλειοψηφίας και έχει πάρει πρωτοφανή έκταση για όλη την Ελλάδα.
Στο Δήμο Μίκρας, που δεν διαθέτει καμία αξιόλογη δημόσια αίθουσα πολιτιστικών, κοινωνικών και πολιτικών εκδηλώσεων, η αυθαίρετη άρνηση παραχώρησης της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου, που είναι η μοναδική αξιοπρεπής δημόσια αίθουσα που υπάρχει στο δήμο, σε νόμιμους φορείς της κοινωνίας αποτελεί πολιτική επιλογή του δημάρχου και των συνεργατών του, όπως αποδεικνύεται από τη μεροληπτική παραχώρηση της αίθουσας αυτής σε άλλους πολιτικούς φορείς της αρεσκείας του δημάρχου.
Στο Δήμο Μίκρας οι αίθουσες που ανήκουν στους διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους, με μοναδική φωτεινή εξαίρεση τον Ορφέα Πλαγιαρίου, παραχωρούνται δύσκολα και μεροληπτικά σε συλλογικούς φορείς ιδιαίτερα όταν αφορούν πολιτικές εκδηλώσεις.
Η κοινωνία για να λειτουργήσει χρειάζεται το δημόσιο χώρο, έχει ανάγκη από μια πλατεία, ένα πάρκο, ένα υπαίθριο κινηματογράφο, μια σωστή δημόσια αίθουσα, ένα χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων. Τίποτε από αυτά δεν υπάρχει ουσιαστικά στο Δήμο Μίκρας!
Οι αγώνες των κατοίκων των δήμων Καλυβίων και Ελληνικού είναι αγώνες που κι’ εμείς οφείλουμε να κάνουμε κάθε φορά που η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπους με τις αντιδημοκρατικές νοοτροπίες και την αδιαφορία των δημόσιων αρχών σε εθνικό, νομαρχιακό και κυρίως τοπικό επίπεδο.