Αλήθειες και ψέματα γύρω από την τιμή του νερού

Απόστολος Πράτανος, Τρίλοφος

Όταν εκδίδαμε την ανακοίνωση-καταγγελία για την επιβολή του τέλους 80% του Ν.1069/80 στην τιμή του νερού, ειλικρινά κι εμείς δεν φανταζόμασταν ότι θα είχε τέτοια απήχηση, που να αναγκάζει τη δημοτική πλειοψηφία να απολογείται σε κάθε έντυπο του Δήμου.
Δεν παραλείπουν να αναφερθούν, σε κάθε τεύχος, στα έργα που γίνονται για την εξασφάλιση επάρκειας και καλής ποιότητας νερού, για αγωγούς, δεξαμενές κ.ά., για τις μετρήσεις που γίνονται, σαν να πρόκειται για κάτι καινούριο ή κάτι πέραν των αυτονόητων υποχρεώσεων του Δήμου για παροχή στοιχειωδών υπηρεσιών στο κορυφαίο ζήτημα του νερού.
Στο τελευταίο τεύχος της εφημερίδας του Δήμου (Νο 3, Μάιος 2008) προσπαθούν αγωνιωδώς να μας πείσουν ότι καμιά αύξηση στην τιμολόγηση του νερού δεν έγινε τα τελευταία χρόνια, θαρρείς και το τέλος του 80% είναι αέρας ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και αποτελεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ στις τσέπες των καταναλωτών.
Μιας και εδώ και τρία χρόνια ο κ. Γκουστίλης και η παράταξή του έχουν αποκλείσει τις παρατάξεις της μειοψηφίας από το περιοδικό του Δήμου, δράττομαι της ευκαιρίας να παρουσιάσω τις απόψεις της Κίνησής μας γύρω από το θέμα στο φιλόξενο χώρο του εντύπου "Κάτοικος Δήμου Μίκρας" που αποτελεί μια αξιέπαινη πρωτοβουλία και ένα πραγματικό ανεξάρτητο βήμα παράθεσης απόψεων, με ευπρέπεια και ποιότητα, πρωτόγνωρα για τα χρονικά του Δήμου μας, όπου έχω την τιμή να συμμετέχω ως μέλος της συντακτικής του επιτροπής. Εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια και διαρκή βελτίωση του ήδη υψηλού επιπέδου, που διαφάνηκε από το πρώτο κιόλας τεύχος του.
Και ξεκινώ την τοποθέτησή μου βάζοντας δύο ερωτήματα:
— Είναι ή δεν είναι πραγματική αύξηση στην τιμή του νερού η επιβολή του τέλους 80%; Οι καταναλωτές που πήραν τους λογαριασμούς είναι οι αρμοδιότεροι να απαντήσουν.
— Και, παρεμπιπτόντως, επειδή επιμένουν ότι αυτό το τέλος είναι υποχρεωτικό από το Νόμο 1069/80 για όσους Δήμους έχουν συστήσει επιχειρήσεις ύδρευσης-αποχέτευσης (γεγονός που – φυσικά – δεν αμφισβητούμε), ρωτάμε: Γιατί το τέλος δεν επιβλήθηκε από 1/1/2006 όπως προβλέπει ο Νόμος (την 1η Ιανουαρίου του επομένου από τη σύσταση δημοτικής επιχείρησης, έτους) αφού η ΔΕΥΑΚ συστάθηκε το 2005; Μήπως έπαιξε καθοριστικό ρόλο ότι το 2006 ήταν προεκλογικό έτος και η παράταξη του κ. Γκουστίλη δεν ήθελε να επωμισθεί το πολιτικό κόστος από μια τέτοια απόφαση; Αλλά δεν έπρεπε οι δημότες να γνωρίζουν τις προθέσεις τους; Για το λαϊκισμό, όμως, της παράταξης του κ. Γκουστίλη και τις μακροπρόθεσμα επιζήμιες συνέπειές του, πολλά θα μπορούσε να γράψει κανένας και σίγουρα δεν είναι αυτός ο κατάλληλος χώρος να αναλυθεί.

Τελευταία ο κ. Δήμαρχος μας κατηγορεί ότι δεν έχουμε προτάσεις, ότι κάνουμε ‘μηδενιστική αντιπολίτευση’ και στο χορό έχουν μπει και κάποιοι νεόκοποι σύμβουλοί του (ως μη όφειλαν εκ της θέσεώς τους), γράφοντας για επιφανειακή και άνευ ουσίας αντιπολιτευτική τακτική ‘για λόγους style’, επιθυμώντας να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και να συσκοτίσουν το γεγονός ότι προτάσεις κάναμε και κάνουμε όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα αλλά για όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του Δήμου μας.

Και δε θα διστάσω στο σημείο αυτό να πω, χωρίς ίχνος αλαζονείας, αλλά με όλη τη σοβαρότητα που ξέρουν ότι επιδεικνύουμε, όσοι δημότες παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, τις συγκεντρώσεις και άλλα βήματα, ότι οι προτάσεις και οι θέσεις μας είναι δυσανάλογα πολλές και επεξεργασμένες σε σχέση με την εκλογική δύναμη και τις δυνατότητές μας. Όσοι έχουν αμφιβολία γι’ αυτό, ας συγκρίνουν τη στάση της παράταξης του 7% σε σχέση όχι μόνο με την άλλη παράταξη της μειοψηφίας (του 40% περίπου) αλλά και των συμβούλων της πλειοψηφίας μέσα στο Δ.Σ.
Κι ύστερα από τα παραπάνω ρωτώ ευθέως:
— Η πρότασή μας για κλιμάκωση του επιβαλλόμενου τέλους, με αντίστοιχη προσαρμογή των τιμολογίων προς τα κάτω, με ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας, δεν ήταν μια αξιόλογη πρόταση, που θα άξιζε να μελετηθεί; Ή μήπως κάποιοι θεωρούν ότι η κατά 8% αύξηση της τιμής του νερού επί μια δεκαετία, για παράδειγμα, είναι μικρή; Και η πρόταση αυτή έγινε σύμφωνα με τη δική τους λογική από μια παράταξη που θεωρεί ότι τα έργα ύδρευσης πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από το κράτος, με απόλυτη προτεραιότητα. Δεν την έλαβαν καν υπόψη.
— Η θέση μας ότι τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα (συνταξιούχοι ΟΓΑ κλπ) δεν θα έπρεπε να επιβαρυνθούν ΚΑΘΟΛΟΥ από την επιβαλλόμενη αύξηση δεν ήταν λογική; Άλλωστε όλα τα έργα που γίνονται ή θα γίνουν δεν αφορούν σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση τους κατοίκους που καταναλώνουν κάτω από το ελάχιστο όριο. Είναι δίκαιο, λοιπόν, αυτοί οι φτωχοί κάτοικοι να χρηματοδοτούν –έστω και λίγο– έργα που αφορούν τους μεγαλύτερους καταναλωτές;

Ούτε και αυτή η πρότασή μας εισακούσθηκε.

Παρόλα αυτά θορυβήθηκαν όταν βγάλαμε την ανακοίνωση και έγιναν αποδέκτες της δυσαρέσκειας του κόσμου. Και για να χρυσώσουν το χάπι προχώρησαν στην ανά τετράμηνο μέτρηση αντί του εξαμήνου. Μέτρο τελείως ανεπαρκές, κατά τη γνώμη μας.

Αλλά γεννάται το ερώτημα:
Γιατί παρά τις όποιες δικαιολογίες τους, η δημοτική πλειοψηφία και ο κ. Γκουστίλης προχώρησαν στην εφ’ άπαξ επιβολή του τέλους, παρά το τεράστιο πολιτικό κόστος, το οποίο τόσο πολύ υπολογίζουν;

Για μας που τους ζούμε και γνωρίζουμε τον τρόπο λειτουργίας τους είναι απόλυτα εξηγήσιμο.

— Αφού ξόδεψαν και το τελευταίο ΕΥΡΩ των απαλλοτριώσεων μέχρι το τέλος του 2006, τώρα έχουν ανάγκη από «ζεστό» χρήμα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν. Τώρα δεν υπάρχουν τα έκτακτα έσοδα. Γι’ αυτό και η εφάπαξ επιβολή του τέλους στην αρχή της τετραετίας, γι’ αυτό και αύξηση κατά 20-25% των δημοτικών τελών και φόρων μέσα σε ένα χρόνο.

Είναι σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων αυτών θα χρησιμοποιηθούν για ρουσφετολογικούς σκοπούς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι λίγο μετά την επιβολή του τέλους ήρθε για έγκριση στο Δ.Σ. ένας κανονισμός της ΔΕΥΑΚ που θα ταίριαζε σε Δήμο μεσαίου μεγέθους και πάνω (Γενικός Διευθυντής, δύο διευθύνσεις, τμήματα, γραφεία: σύνολο περίπου 75 υπάλληλοι). Από πού θα πληρώνονται όλοι αυτοί; Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι το μεγαλύτερο μέρος των εισπραττομένων εσόδων θα διατίθεται για λειτουργικές δαπάνες. Θα περιμένουμε πάντως με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναλυτικό απολογισμό διάθεσης του συνόλου των πόρων της ΔΕΥΑΚ.

Τα παραπάνω θα πρέπει να διαβαστούν και υπό το φως της αγωνίας μας για την ανοχή και αδιαφορία που παρατηρείται απέναντι στην αλόγιστη κατασπατάληση του νερού –αυτού του αγαθού εν ανεπαρκεία. Πιστεύουμε ότι η εγκράτεια στην χρήση μπορεί να προέλθει μόνο από την συνειδητοποίηση των πολιτών. Και ότι, επιπλέον, η πολιτική που προβάλει την λογική του «σπατάλησες-πλήρωσε» δεν συμβάλει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά αντίθετα λειτουργεί σαν ένα απενοχοποιητικό άλλοθι για τους έχοντες την οικονομική δυνατότητα να σπαταλούν και φέρνει σε ακόμα πιο δεινή θέση τους μη έχοντες για τους οποίους το νεράκι είναι ένα βασικό αγαθό για την λάτρα και τις γλάστρες και όχι για την νεοπλουτίστικη επιδειξιμανία των πισινών και του γκαζόν.