Κυκλοφορεί το 6ο τεύχος, 16σέλιδο!

Δεν πρέπει να το χάσετε. Αναζητήστε το στα γνωστά σημεία διανομής και στις θυρίδες σας.

Δεν μας έφταναν τα χάλια στον Δήμο, οι διώξεις σε βάρος των μαθητών του Λυκείου, ο Καλλικράτης, έχουμε και τα καταστροφικά μέτρα της νεοφιλελεύθερης πανούκλας!
Προτείνουμε να διαβάσετε λοιπόν:

Για τα χάλια στον (είχαμε κάποτε ένα) Δήμο: “Έλλειμμα δημοκρατικού διαλόγου”, “Νέο δάνειο για τις λειτουργικές ανάγκες του Δήμου συνάπτει η διοίκηση Γκουστίλη” και “Η (θλιβερή) ιστορία του Γυμνασίου Καρδίας”.

Για τις α-νόητες διώξεις σε βάρος μαθητών του Λυκείου. Επιστολές από τους φορείς των γονέων και κηδεμόνων: “Προς τον Πρωθυπουργό”, “Προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Παιδείας, Προστασίας του Πολίτη”. Απόψεις: “Το σαμάρι αντί τον γάιδαρο” και “«Παραβαίνουν... υπερβαίνοντας»”.

Για τον Καλλικράτη: “Συγκεντρωτικές Τοπικές Διοικήσεις αντί για Τοπική Αυτοδιοίκηση” και “Ένα μεγάλο βήμα προς λιγότερη δημοκρατία”

Για την χρεωκοπία: “Αριθμοί!” και “Επίκαιρο”.

Για το “Εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών στην περιοχή μας” και την “Ακολουθούμενη πολιτική στο νομοσχέδιο που αφορά την προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας”

Κι αν νομίζετε ότι είμαστε εδώ για να σας μαυρίσουμε κι άλλο την ψυχή κάνετε λάθος. Δείτε στα “Οράματα Τριλοφιωτών” τι μπορούν να καταφέρουν οι πρωτοβουλίες πολιτών.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Έλλειμμα δημοκρατικού διαλόγου

Αντί σημειώματος της συντακτικής ομάδας

Το Νοέμβριο του 2009, προβλήθηκαν οι προτάσεις της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δ. Μίκρας για τη σχολική στέγη, σε δυο έντυπα της περιοχής μας. Τους “Τοπικούς Ορίζοντες” και τον “Κάτοικο Δήμου Μίκρας”.
Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε την συντακτική ομάδα των δύο εντύπων για τη φιλοξενία που μας παρείχαν.
Οι προτάσεις μας αναφέρονται τόσο στα θέματα της σχολικής υποδομής στην περιοχή μας όσο και σε γενικότερα θέματα που αντιμετωπίζουν οι φορείς που εμπλέκονται με την εκπαιδευτική ζωή.
Το κείμενο που δημοσιεύθηκε είναι αποτέλεσμα εκτενούς συζήτησης και επίπονης εργασίας των διοικητικών συμβουλίων των Συλλόγων Γονέων και της Ένωσης.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, να μην τονίσουμε τη σημαντική συμβολή δασκάλων, καθηγητών και διευθυντών των σχολείων μας ως προς την διαμόρφωσή του.
Πιστεύουμε ότι παρόμοιες προσπάθειες βοηθούν στην προβολή, προώθηση και αντιμετώπιση των σοβαρών θεμάτων που απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα.
Πιστεύουμε ακόμη, ότι τέτοιου είδους κινήσεις, βοηθούν και την Τοπική Αυτοδιοίκηση να προβάλλει τα προβλήματα των σχολείων, να εμπλουτίσει τις θέσεις της και να υλοποιήσει τους στόχους της.
Διαπιστώσαμε όμως με λύπη, ότι η συντακτική ομάδα της εφημερίδας “Δήμος Μίκρας” του Δήμου μας, έχει άλλη άποψη.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η άρνησή της να δημοσιεύσει το κείμενό μας στο έντυπο του Δήμου, με τη δικαιολογία της αοριστίας και ανακρίβειας τού περιεχομένου του.
Θα ήθελα από τη θέση αυτή να υπενθυμίσω:
1) Το κείμενο είχε υπογραφή.
Το υπέγραφαν όλα τα μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης, που εκλέχθηκαν στη θέση αυτή με τις νόμιμες διαδικασίες που προβλέπονται από το καταστατικό μας.
Επομένως την ευθύνη τής όποιας ανακρίβειας ή αυθαιρεσίας, την αναλαμβάνει αποκλειστικά ένα θεσμοθετημένο όργανο με ονοματεπώνυμο.
2) Η Ένωση εκπροσωπεί τους γονείς και κηδεμόνες 2537 μαθητών.
Νομίζουμε ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να λογοκρίνει τις απόψεις ενός τέτοιου πολυπληθούς φορέα. Πολύ περισσότερο, όταν οι παραπάνω γονείς και κηδεμόνες όπως και οι υπόλοιποι πολίτες του Δήμου μας, συμμετέχουν οικονομικά στην έκδοσή του. Θεωρείται αυτονόητο το δικαίωμα, να γνωστοποιούνται οι απόψεις τους, στην ίδια τους την εφημερίδα.
3) Θα μπορούσαν και θα ήταν σημαντικό να δημοσιεύσουν την πρότασή μας και σε διπλανή στήλη να ασκήσει η συντακτική επιτροπή της εφημερίδας του Δήμου μας την κριτική της. Κάτι τέτοιο θα ήταν ευπρόσδεκτο, ωφέλιμο και θα συνέβαλλε αποτελεσματικά στην ανάπτυξη ενός διαλόγου, που έχει ανάγκη ο τόπος και η κοινωνία.
4) Θα περίμενα μετά την κατακραυγή που δέχτηκαν από την συμπεριφορά τους αυτή, να επανορθώσουν. Δεν το έκαναν. Είναι δική τους η επιλογή.
Ας ευχηθούμε να είναι το τελευταίο κρούσμα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς.


Λάμπρος Αναστασιάδης
Πρόεδρος της Ένωσης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων
του Δ. Μίκρας

Διαβάστε τη συνέχεια...

Νέο δάνειο για τις λειτουργικές ανάγκες του Δήμου συνάπτει η διοίκηση Γκουστίλη

Απόστολος Πράτανος, Τρίλοφος^*

Προτού περάσει ένας χρόνος από τη λήψη του προηγούμενου δανείου των 950.000 ευρώ, το σύνολο των δημοτικών συμβούλων της παράταξης Γκουστίλη και ο ανεξάρτητος (;) κ.Μ.Λιάντας αποφάσισαν στις 11 Μαρτίου τη σύναψη νέου δανείου ύψους 950.000 ευρώ.
Πρόσχημα και πάλι η ανάγκη σύνταξης νέων μελετών για έργα και η χρηματοδότησή τους από το Δήμο, ώστε να μη χαθεί η δυνατότητα να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ και επίσης η κάλυψη μέρους των εξόδων καθαριότητας του Δήμου!!
Στο ερώτημα πόσες μελέτες συντάχθηκαν, πόσο κόστισαν και ποια έργα έγιναν με τα χρήματα του περσινού δανείου δεν δόθηκε καμία απάντηση.
Στην ένστασή μας ότι ο συνεχής δανεισμός για λειτουργικές ανάγκες υποθηκεύει το μέλλον του Δήμου, απάντησαν ότι δεν θα πάμε εμείς στον καινούριο Δήμο, με οποιονδήποτε συνενωθούμε, χωρίς χρέη. Τέτοια υπευθυνότητα!
Στο ερώτημα πως θα πληρωθούν αυτά τα δάνεια, ο κ. Γκουστίλης απάντησε «από την αύξηση της επιχορήγησης, από το 2013, μετά τη δημοσίευση των στοιχείων της απογραφής του 2011». Τόσο απλό και φυσιολογικό θεωρούν να ξοδέψουν από τώρα μελλοντικά έσοδα.
Όσο για το πώς θα καλυφθούν τα έξοδα καθαριότητας στο μέλλον, η απάντηση είναι
«με την αύξηση των δημοτικών τελών, αλλά ΜΕΤΑ τις επόμενες εκλογές». Τόσο ξεκάθαρα!
Είχαμε προειδοποιήσει τους δημότες, πριν από τις εκλογές του 2006, ότι μια διοίκηση που δεν δίστασε να ξοδέψει ασυλλόγιστα πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ που προήλθαν από απαλλοτριώσεις ακινήτων του δήμου, χωρίς να κάνει ούτε ένα σοβαρό έργο, αλλά αποκλειστικά με ρουσφετολογικά και πελατειακά κριτήρια, είναι καταδικασμένη να δανείζεται για να εξυπηρετεί τις αυξημένες ανάγκες της. Και δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε με τον χειρότερο τρόπο.
Το 51% που πήραν το 2006 τους έκανε να μη λογαριάζουν τίποτε και κανέναν.
Σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, και αφού περικόπηκε ήδη η κρατική επιχορήγηση κατά 30% , η διοίκηση Γκουστίλη συνεχίζει την ανεύθυνη και καταστροφική πολιτική της.
Εν τω μεταξύ συνεχίζουν να φορτώνουν το Δήμο με νέα έξοδα. Στη θέση της δημοτικής επιχείρησης ΔΕΤΑΜ, που καταργείται, δημιουργήθηκαν ήδη τρεις «θυγατρικές» μεταξύ των οποίων η νέα δημοτική επιχείρηση η ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Μ. με αντικείμενο τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό!! Έτσι εννοεί το νοικοκύρεμα η πλειοψηφία του Δήμου.
Είναι πλέον βέβαιο ότι στο τέλος της θητείας της η διοίκηση Γκουστίλη θα αφήσει το Δήμο καταχρεωμένο και με τα μεγάλα έργα σε πλήρη αποτελμάτωση. Όλοι οι δημότες πρέπει να γνωρίζουν ότι η σύμβαση για τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό του Δήμου διακόπηκε και σ’ αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η διοίκηση Γκουστίλη. Οι ίδιοι βέβαια ισχυρίζονται ότι δεν φταίνε γι’ αυτήν την πολύ αρνητική εξέλιξη αλλά ποιος τους πιστεύει;
Πολλοί συνδημότες μας αναρωτιούνται ποια είναι η στάση των συμβούλων της πλειοψηφίας απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση. Δεν αντιδρά κανένας, καθόλου, σε τίποτα; Η απάντηση είναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ!! Επιβεβαιώνουν έτσι τη διάχυτη υποψία ότι αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται περισσότερο είναι οι αποζημιώσεις τους και πως δεν θα τις χάσουν. Άλλωστε φρόντισε ο Δήμαρχος να υπάρχουν έμμισθες θέσεις για όλους.
Και γεννάται το ερώτημα: Ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά; Η απάντηση είναι σκληρή.
Οι πολίτες θα πληρώσουν την κακοδιοίκηση της παράταξης Γκουστίλη και μάλιστα πολύ ακριβά!

^* Ο Απόστολος Πράτανος είναι δημοτικός σύμβουλος της κίνησης "Ενότητα-Πρόοδος για την Μίκρα"

Διαβάστε τη συνέχεια...

Σχέδιο Καλλικράτης: Συγκεντρωτικές Τοπικές Διοικήσεις αντί για Τοπική Αυτοδιοίκηση

Δημοτική Κίνηση "Ενότητα-Πρόοδος για τη Μίκρα"

Η έννοια, οι θεσμοί και η λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Τ.Α.) αποτέλεσαν ανέκαθεν προνομιακά πεδία για την παρέμβαση ενός ευρύτερου κινήματος στη χώρα μας, που στην πορεία του χρόνου έλαβε τα χαρακτηριστικά αυτού που συνηθίζεται να αποκαλείται προοδευτικό αυτοδιοικητικό κίνημα.
Το πρόγραμμα Καλλικράτης φιλοδοξεί – κατά την κυβέρνηση – να αποτελέσει ιστορική διοικητική μεταρρύθμιση (δ.μ.) γιατί όπως λέει «αποτελεί κοινή συνείδηση όλων των Ελλήνων πολιτών ότι είναι όσο ποτέ άλλοτε επιτακτική η ριζική δομική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το κράτος, η διοίκηση και η αυτοδιοίκηση στη χώρα μας». Ακόμη σύμφωνα με τους συντάκτες του σχεδίου – «Γίνεται σαφές ότι η νέα αρχιτεκτονική πρέπει να στοχεύει σε ένα δήμο με αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, που παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους πολίτες, αποτελώντας βασικό πυλώνα της τοπικής ανάπτυξης. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου αποτελεί η γενναία ανακατανομή αρμοδιοτήτων και πόρων ανάμεσα στο κράτος και την Τ.Α.».
Πως όμως, οι ωραίες αυτές διακηρύξεις θα γίνουν πράξη;
Πως θα επιτευχθούν τα παραπάνω (πόροι, αρμοδιότητες, ανθρώπινο δυναμικό, έλεγχος κλπ), όταν στο πρόγραμμα δεν υπάρχουν άλλες ειδικές αναφορές , εκτός από τη μείωση των Δήμων και Κοινοτήτων από 1034 σε 370, με αποτέλεσμα ο μέσος πληθυσμός ανά Δήμο να ανέρχεται σε 30.000 κατοίκους έναντι 5.000 στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).
Μελετώντας κανείς τις επιμέρους διατάξεις του σχεδίου καταλήγει στις εξής διαπιστώσεις:
► Πρόκειται για σχέδιο πρόχειρο, αποσπασματικό, που στην ουσία αποτελεί συρραφή θέσεων του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΙΤΑ).
► Το χωρίζει μεγάλη απόσταση από τις θέσεις του προοδευτικού αυτοδιοικητικού κινήματος.
► Διακρίνεται η σαφής προσπάθεια μεταφοράς του συγκεντρωτικού δικομματικού μοντέλου της κεντρικής διοίκησης στην Τ.Α.
Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τη διατήρηση του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος για την ανάδειξη των αιρετών. Η μη καθιέρωση της απλής αναλογικής, ιδιαίτερα τώρα που δημιουργούνται τεράστιοι απρόσωποι Δήμοι και το προσωπικό στοιχείο εξαφανίζεται πλήρως, θα οδηγήσει στην πλήρη επικράτηση των μεγάλων κομματικών παρατάξεων, αφού το αποκλειστικό κριτήριο επιλογής των πολιτών θα είναι το πολιτικο-κομματικό.
Η επιμονή μας στο εκλογικό σύστημα δεν οφείλεται μόνο στην ανάγκη της ακριβούς και πιστής καταγραφής του συσχετισμού δυνάμεων που δημιουργούν οι πολίτες με την ψήφο τους, αλλά και σε άλλους εξίσου σπουδαίους λόγους, όπως:
► Θα αποτελούσε σημαντικό κίνητρο για τη δραστηριοποίηση ενεργών πολιτών, χωρίς τον καταναγκασμό του «τσουβαλιάσματος» τους σε παρατάξεις εξουσίας.
► Εξασφαλίζει την πολύτιμη για την Τ.Α. εκπροσώπηση ΟΛΩΝ των υπαρκτών τάσεων, ρευμάτων και απόψεων και την απαραίτητη πολυφωνία, που αποτελεί προϋπόθεση ενεργοποίησης του συνόλου των πολιτών κάθε Δήμου (χωρίς αίσθηση αποκλεισμού).
► Θα ήταν σημαντικός φραγμός στην ανευθυνότητα των Δημάρχων, που προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους δε διστάζουν «να τα δίνουν όλα» ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο της θητείας τους (δάνεια ακόμη και για λειτουργικές δαπάνες που υποθηκεύουν το μέλλον των Δήμων, εκμαυλισμό συνειδήσεων μέσω ρουσφετολογικών προσλήψεων κλπ).
Μια άλλη διαπίστωση είναι ότι ενισχύεται ακόμη περισσότερο ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας των νέων Δήμων, που στην ουσία μετατρέπονται σε τοπικές διοικήσεις, όπως εύστοχα έχει επισημανθεί. Αυτό επιτυγχάνεται με τις εξής ρυθμίσεις:
► Ενώ δημιουργούνται τεράστιοι σε έκταση και σε πληθυσμό Δήμοι, αντί να ενισχυθούν τα Τοπικά Συμβούλια με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους, που να επιτρέπουν να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τουλάχιστον τα τρέχοντα προβλήματα καθημερινότητας, αυτά διατηρούνται ως διακοσμητικά όργανα και στη θέση τους θεσπίζεται ο θεσμός του τοπικού αντιδημάρχου για κάθε πρώην Δήμο, ο οποίος θα διορίζεται από τον Δήμαρχο. Μ’ αυτόν τον τρόπο χάνεται το στοιχείο της εγγύτητας πολιτών και αιρετών της Τ.Α. και σβήνει κάθε προοπτική καθιέρωσης θεσμών άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.
Με το νέο σχέδιο ενισχύονται ακόμη περισσότερο τα μονοπρόσωπα όργανα (Δήμαρχος, Περιφερειάρχης) σε βάρος των συλλογικών (Δ.Σ., Π.Σ.). Και αν προχωρήσει το αρχικό σχέδιο, που προβλέπει καθολική εκλογή μόνο του Δημάρχου και του Περιφερειάρχη και εκλογή των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων σε επιμέρους εκλογικές περιφέρειες (πρώην Δήμοι, πρώην Νομαρχίες) αντιλαμβάνεται ο καθένας σε πόσο ισχυρό παράγοντα μετατρέπεται ο κάθε Δήμαρχος και Περιφερειάρχης.
Μια άλλη παράγραφος είναι αποκαλυπτική για το πώς φαντάζεται η κυβέρνηση την επίτευξη των περιγραφόμενων στόχων: «με οικονομίες κλίμακας σε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους», δηλαδή με τη μείωση των αιρετών και τη συγχώνευση ή κατάργηση δημοτικών επιχειρήσεων, με δραστική μείωση του απασχολούμενου προσωπικού και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Άλλωστε ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος στο χαιρετισμό του στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ. «Η Διοικητική Μεταρρύθμιση (Δ.Μ.) θα προχωρήσει ΑΜΕΣΑ, επειδή έχει συμπεριληφθεί στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και έχει σαν στόχο την εξοικονόμηση πόρων και σ’ αυτόν τον τομέα».
Όσοι έτρεφαν ψευδαισθήσεις ότι με τη Δ.Μ. θα αυξηθούν τα διαθέσιμα κονδύλια για τη στήριξή της καλό είναι να τις ξεχάσουν. Άλλωστε, ήδη, έχουμε περικοπή κατά 30% στην απόδοση των θεσπισμένων πόρων υπέρ της Τ.Α.
Οι νέοι Δήμοι που θα δημιουργηθούν, αν θέλουν να προσφέρουν έργο, θα πρέπει να βασίζονται κυρίως στις δικές τους δυνάμεις (επιβολή τοπικής φορολογίας, αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας) και όχι σε αναδιανομή των κρατικών πόρων οι οποίοι μειώνονται.
Δεν είναι, κατά τη γνώμη μας, τυχαίο ότι τα κεφαλαιώδη ζητήματα των αρμοδιοτήτων και των πόρων παραμένουν θολά. Φαίνεται ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η μεταφορά και άλλων αρμοδιοτήτων στους Δήμους (όπως σχολική στέγη, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας κ.α.) χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, όπως δείχνει η εμπειρία από τον Καποδίστρια (συντήρηση σχολείων, παιδικοί σταθμοί κ.α.), όπου οι πόροι πάγωσαν τα προηγούμενα χρόνια και μειώθηκαν φέτος και σε απόλυτους αριθμούς, με συνέπεια να καλούνται οι Δήμοι να καλύπτουν και αυτές τις ανάγκες με τα πενιχρά τους έσοδα.
Θα μπορούσε να αναφέρει κανένας και πολλές άλλες διαπιστώσεις, θα χρειαζόταν όμως ο χώρος ενός ολόκληρου περιοδικού για να τις αναλύσει. Όλα όμως οδηγούν σε μια βασική διαπίστωση. Ότι έχουμε σοβαρή οπισθοδρόμηση σε σχέση με το υπάρχον πλαίσιο. Δυστυχώς για όλα τα παραπάνω ούτε γίνεται ούτε πρόκειται να γίνει διάλογος, αφού δεν τον επιθυμούν οι μεγάλες παρατάξεις που συμφωνούν στην ουσία της προτεινόμενης μεταρρύθμισης. Η όλη συζήτηση έχει περιοριστεί αποκλειστικά στο θέμα των συνενώσεων.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη παρατάξεις, όπως η δική μας, που δε βολεύονται στην επιφανειακή ενασχόληση με το ζήτημα, να ανοίξουν αυτό το διάλογο και να προσπαθήσουν να κάνουν συμμέτοχους όσο γίνεται περισσότερους πολίτες, αφού δική μας πεποίθηση είναι ότι τέτοιας έκτασης μεταρρυθμίσεις που επηρεάζουν σοβαρά τη ζωή μας πρέπει να μελετώνται σε βάθος ώστε να αποτρέπονται, κατά το δυνατόν, οι αρνητικές συνέπειες.
Θέματα αυτού του διαλόγου ενδεικτικά θα μπορούσαν να είναι:
► Απολογισμός εφαρμογής του Καποδίστρια.
► Καθιέρωση θεσμών άμεσης δημοκρατίας.
► Ενθάρρυνση συμμετοχής των πολιτών.
► Φύση και περιεχόμενο της μεταρρύθμισης.
► Αρμοδιότητες και πόροι υλοποίησης τους.
► Εθελοντικές συνενώσεις με ισχυρά κίνητρα και άλλα πολλά.
Βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός τέτοιου διαλόγου αποτελεί η άνεση χρόνου και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ η ύπαρξη βούλησης, που φαίνεται ότι δεν υπάρχει.
Επειδή όμως η διοικητική μεταρρύθμιση και οι συνενώσεις θα προχωρήσουν ανεξάρτητα από τις δικές μας απόψεις και προθέσεις, με το γνωστό από το παρελθόν τρόπο (δηλαδή στο παρασκήνιο), εμείς ως δημοτική κίνηση θα κληθούμε να λάβουμε θέση.
Με βάση, λοιπόν, τις πιο πάνω εκτιμήσεις και με την εύλογη επιφύλαξη να καταλήξουμε σε οριστική τοποθέτηση, αφού ακούσουμε και τις γνώμες πολιτών και φορέων, κλίνουμε προς την κατεύθυνση της συνένωσης των Δήμων Μίκρας και Επανομής (ΜΟΝΟΝ) σε έναν ενιαίο καινούργιο Δήμο για τους εξής λόγους:
► Γεωγραφικούς (εγγύτητα και συμπληρωματικότητα εκτάσεων).
► Πολιτισμικούς (ισχυροί δεσμοί από το παρελθόν μεταξύ μας).
► Οικονομικούς (ο νέος Δήμος που θα προκύψει θα είναι ισχυρός, με έκταση περίπου 200.000 στρεμμάτων και εκτιμώμενο πληθυσμό 35-40.000 κατοίκων, με τάση αύξησης).
► Κυρίως λειτουργικούς ( ο νέος Δήμος με το μέγεθός του θα μπορεί να ελεγχθεί και να «κουμανταριστεί», ενώ και η εγγύτητα και η επαφή πολιτών και εκλεγμένων διατηρείται σε σημαντικό βαθμό).
► Επιπλέον το ειδικό βάρος του κάθε πρώην Δήμου θα διατηρηθεί ισχυρό, αφού δεν θα υπάρχει ούτε κυρίαρχος οικισμός ούτε καταθλιπτικά ισχυρός πρώην Δήμος, ώστε η σχέση να είναι ετεροβαρής.
► Ο νέος Δήμος θα έχει θετικές προοπτικές ανάπτυξης σε όλους τους τομείς: οικιστικός, τουριστικός (ευρύ θαλάσσιο μέτωπο), γεωργικός (με σύγχρονες εφαρμογές βιολογικής γεωργίας), δευτερογενής τομέας ήπιας ανάπτυξης κλπ.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η (θλιβερή) ιστορία του Γυμνασίου Καρδίας

Απόστολος Πράτανος

Στο φύλλο αρ.22 του Δεκεμβρίου 2009 της εφημερίδας του Δήμου Μίκρας δημοσιεύτηκε άρθρο του Διευθυντή του 3ου Γυμνασίου (Καρδίας), στο οποίο (αφού αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νέο σχολείο) καταλήγει: «προσωπικά πιστεύω ότι η Καρδία ήταν τυχερή που λειτούργησε το γυμνάσιο, έστω και με αυτές τις δυσκολίες που υπήρχαν ή υπάρχουν ακόμα. Και θεωρώ πολύ σημαντικό ότι τα παιδιά γλύτωσαν την ταλαιπωρία της μετακίνησης στον Τρίλοφο».
Στο θέμα της ίδρυσης του ίδιου σχολείου γίνεται αναφορά (χωρίς ιδιαίτερους πανηγυρισμούς είναι αλήθεια) και στο φύλλο αρ.20 του Οκτωβρίου 2009 της ίδιας εφημερίδας.
Με αφορμή τα παραπάνω δημοσιεύματα, κρίνουμε σκόπιμο να κάνουμε μια αναδρομή στο ιστορικό αυτού του σχολείου, στη δυνατότητα που υπήρχε να έχει λυθεί το πρόβλημα πολύ νωρίτερα και με πολύ καλύτερες προοπτικές.
Στις 22 Νοεμβρίου 2004 συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο η ανάγκη ίδρυσης δεύτερου γυμνάσιου στο Δήμο. Μας έγινε γνωστό ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης αναλάμβανε την εγκατάσταση προκατασκευασμένου κτηρίου βαρέως τύπου σε οικόπεδο που θα υπεδείκνυε ο Δήμος για την άμεση ανακούφιση των αναγκών του υπερκορεσμένου υφιστάμενου κτηρίου του Γυμνασίου-Λυκείου στον Τρίλοφο. Η πρόταση του Δημάρχου κ.Γκουστίλη ήταν το Γυμνάσιο να «στηθεί» στο παλιό γήπεδο του Τριλόφου. Οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης «ΕΝΟΤΗΤΑ-ΠΡΟΟΔΟΣ για τη ΜΙΚΡΑ» Χαρίκλεια Αναγνώστου και Απόστολος Πράτανος πρότειναν κατ’ αρχήν το 2ο Γυμνάσιο να εγκατασταθεί στο Πλαγιάρι, που ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός του Δήμου μαζί με τον Τρίλοφο, ώστε να υπάρξει αποκέντρωση του μαθητικού δυναμικού.
Ο κ.Δήμαρχος δήλωσε ότι δεν υπήρχε χαρακτηρισμένο διαθέσιμο οικόπεδο στο Πλαγιάρι. Τότε οι δύο πιο πάνω αναφερόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι κατέθεσαν την πρόταση το νέο γυμνάσιο να εγκατασταθεί στην Καρδία σε έκταση 10 οικοπέδων, που θα ζητούνταν από τη διεύθυνση Πολιτικής Γης (όπως είχε γίνει και με το νέο Δημοτικό Σχολείο Καρδίας), για να στεγαστούν οι μαθητές από την Καρδία και το Κάτω Σχολάρι.
Η πρόταση είχε διπλό στόχο: (1) Να εξασφαλιστούν τα οικόπεδα από τις ορέξεις «αξιοποίησης» που είχαν ήδη ανοίξει (είχε προηγηθεί η παραχώρηση τριών οικοπέδων της Καρδίας σε ιδιώτες) και (2) Να σταματήσει η ταλαιπωρία των μαθητών της Καρδίας καθώς και η οικονομική επιβάρυνση του κράτους από το κόστος μεταφοράς τους.
Η απάντηση του κ.Γκουστίλη ήταν ότι τα οικόπεδα της Καρδίας δεν ήταν κατάλληλα «επειδή ήταν επικλινή»!! λες και το 2004 δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα οι κατάλληλες τεχνικές για τέτοιου είδους κατασκευές. Ενώ για το οικονομικό κόστος της μεταφοράς μας καθησύχασε ότι βαρύνει τη Νομαρχία και όχι το Δήμο λες και όλα αυτά δεν είναι οι Έλληνες φορολογούμενοι που τα πληρώνουν.
Μαλιστα, για να καταλάβετε το μέγεθος της φαιδρότητας, υπήρξε δημοτικός σύμβουλος του κ. Γκουστίλη από τον Τρίλοφο που μας κατηγόρησε ότι, αν και Τριλοφιώτες, δεν επιθυμούσαμε να γίνονται έργα στον Τρίλοφο αλλά αλλού.
Η εξέλιξη είναι λίγο-πολύ γνωστή. Το 2005-2006 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου παραχώρησε τα 50 καλύτερα οικόπεδα στη Μονή Βατοπεδίου, στα πλαίσια των «ιερών» ανταλλαγών, με αποτέλεσμα σήμερα να μην υπάρχουν πουθενά συνεχόμενα οικόπεδα μέσα στην Καρδία για την ανέγερση νέου Γυμνασίου.
Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ιδρύθηκε το Γυμνάσιο Καρδίας, το οποίο στεγάζεται (πόσο προσωρινά άραγε;) στο χώρο του παλιού Νηπιαγωγείου και σε αίθουσες που εξασφαλίστηκαν από το «ξήλωμα» των αιθουσών που είχαν στηθεί στο ΠΑΠΑΦΕΙΟ Ορφανοτροφείο μετά το σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη. Είναι κι’ αυτό ένα από τα «σύγχρονα και λειτουργικά» σχολεία για τα οποία καμαρώνει η διοίκηση Γκουστίλη! Όσο για χώρους εργαστηρίων, γραφείου καθηγητών κλπ καλύτερα να μη γίνεται λόγος, ενώ ως χώρος αύλησης, ελλείψει αυλής, χρησιμοποιείται το γήπεδο της Καρδίας.
Όσον αφορά στο χώρο κατασκευής του Γυμνασίου στο μέλλον, βρέθηκε και γι’ αυτό μια «πρωτοποριακή» λύση κατάλληλη για τον 21 αιώνα….Διαιρέθηκε στα δύο το οικόπεδο του νέου Δημοτικού Σχολείου και στο μισό θα χτιστεί το νέο Γυμνάσιο!
Ύστερα από όλα τα παραπάνω είναι να μη θαυμάζει κανείς το όραμα, τη διορατικότητα και το σχεδιασμό για το μέλλον και τον προγραμματισμό της διοίκησης Γκουστίλη;
Δημοσιοποιήσαμε τις προηγούμενες πληροφορίες για να γνωρίζουν όλοι οι δημότες και προπαντός οι κάτοικοι της Καρδίας τι ρόλο έπαιξε ο καθένας (Δήμαρχός, Δημοτικοί και Τοπικοί Σύμβουλοι) στη θλιβερή ιστορία του Γυμνασίου Καρδίας.
Και ακόμη για να αναλογισθούν τι θα είχε κερδηθεί και ποια θα ήταν η προοπτική για το Γυμνάσιο, για το Δημοτικό Σχολείο, για γυμναστήριο, για πάρκα, χώρους στάθμευσης κ.α. αν δεν είχαν απορριφθεί οι προτάσεις μας και είχαν περισωθεί τα οικόπεδα.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Επίκαιρο

Κωστής Γκορτζής, Τρίλοφος

Από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, δεν υπάρχει γιορτή, παρέλαση, επέτειος, διάγγελμα, πανηγύρι ή κοπή πίτας, “επίσημη εκδήλωση” δηλαδή, στην οποία ο “επίτιμος” ομιλητής να μη ξεκινήσει την ομιλία του με τη φράση “στους δύσκολους καιρούς που περνάει η πατρίδα μας”. Σε όλες τις παραλλαγές της όπως, “στις σημερινές κρίσιμες στιγμές”, “στους χαλεπούς καιρούς του σήμερα” και διανθισμένη με ιατρικούς, ποδοσφαιρικούς και κάθε είδους χαριεντισμούς του τύπου “η χώρα ασθενεί βαρέως”, “η οικονομία νοσεί”, “η ορχήστρα δεν έχει μαέστρο”, “φταίει ο προπονητής”, “η ομάδα δεν έχει πάγκο”, “μέτρα ασπιρίνη”, “το καράβι βουλιάζει” και, και, και, αλλά, διαχρονικά, ο εκάστοτε ...χασάπης αδυνατεί να βρει το κόκκαλο με το μαχαίρι και ...η ζωή συνεχίζεται.
Οι ίδιοι “επίσημοι”, πολιτικοί, που διαχειρίζονται το παρόν “ξεχνώντας” το παρελθόν (το δικό τους) και αδιαφορώντας για το μέλλον (εκτός από το δικό τους...), στέκονται απολογητικά απέναντι στου πολίτες. “Δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι”, “εμείς θέλαμε αλλά δεν μας άφησαν” σε έναν αέναο κύκλο ανευθυνότητας. Και τολμούν να καταλήγουν ανερυθρίαστα στο συμπέρασμα ότι τελικά φταίνε οι αχαΐρευτοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ψιλικατζήδες, οι έμποροι και οι επιχειρηματίες, οι παππάδες που δεν έχουν τον Θεό τους, οι φοροφυγάδες γιατροί, οι δικηγόροι, οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι βοθρατζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι ταξιτζήδες, οι νταβατζήδες, οι εκπαιδευτικοί, οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί, όλοι δηλαδή οι πολίτες που, χρόνια τώρα, τους ψηφίζουν!
Και τους ψηφίζουν για να απολαύσουν αυτά που τάζονται για να δοθούν κρυφά στον καθένα, για να διαιωνίσουν τη συνένοχη εξάρτηση, επιδοτήσεις ...αέρος, υπερωρίες που δεν χρειάζεται να γίνουν για να αμειφθούν, οδοιπορικά που δεν απαιτούν μετακινήσεις για να πληρωθούν, επιδόματα ...καυσόξυλων, επιδόματα απόδοσης(!), επιδόματα θέσης, συντάξεις ΟΓΑ σε μη αγρότες, συντάξεις ναυτικών σε μη ναυτικούς, συντάξεις αντιστασιακών σε μη αντιστασιακούς, συντάξεις αναπηρίας σε μη ανάπηρους...
Αν νομίζει ο σημερινός πρωθυπουργός ότι τον ψήφισαν για να αλλάξει τα πράγματα, μάλλον θα εκπλαγεί σύντομα. Όσο τουλάχιστον δεν παραδεχόμαστε, πρώτα εμείς ΟΛΟΙ, την ενοχή μας. Όσο εμείς δεν παραδεχόμαστε ότι κραδαίνουμε λάβαρα και κομματικές σημαίες για το προσωπικό μας συμφέρον ΣΕ ΒΑΡΟΣ του διπλανού μας. Όσο εμείς δεν παραδεχόμαστε ότι δεν τους ψηφίσαμε για να φτιάξουν την κοινωνία των πολιτών αλλά για ό,τι συμφέρει στην πάρτη μας. Όσο, αποπολιτισμένοι κρυβόμαστε ο καθένας στη σπηλιά του ή στην παράγκα του ξερόλα, κουτοπόνηρου, λιγοαπόλα, κακόμοιρου και ανεπρόκοπου –από τότε που τον γνώρισα κάτι δεκαετίες πριν– Καραγκιόζη. Που πληρώνει ΟΓΑ για να βγάλει διαβατήριο, που πληρώνει το ασφαλιστικό ταμείο των δικηγόρων σε κάθε νομική εμπλοκή του, που πληρώνει το ταμείο των αυτοκινητιστών σε κάθε μετακίνησή του, που πληρώνει το ταμείο των ναυτικών με κάθε εισιτήριο, που πληρώνει τις συντάξεις αυτών που δεν πλήρωσαν εισφορές στη ζωή τους, που πληρώνει διόδια για “μη δρόμους”, που πληρώνει το χασαπόχαρτο στην τιμή του μόσχου του σιτευτού, που πληρώνει το χαρτόκουτο στην τιμή της τούρτας, του κλέφτη του κλέψαντος δηλαδή εαυτού μας που τον θεωρούμε τόσο έξυπνο και φιλοσοφημένο ώστε τον αναδείξαμε και σε σύμβολο της κουλτούρας μας.
Για να έχουμε άλλοθι... ψηφίζοντας τους περισσότερο ένοχους.
Δηλώνω (συν)Ένοχος!

Διαβάστε τη συνέχεια...

Διώξεις σε βάρος μαθητών του 1ου Γ.Ε.Λ. Μίκρας- Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου

Ένωση Συλλογών Γονέων & Κηδεμόνων Δήμου Μίκρας Θεσσαλονίκης

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Με ομόφωνη απόφαση όλων των μελών της Ένωσης Γονέων του Δήμου Μίκρας, απευθυνόμαστε σε εσάς ως Πρόεδρο της κυβέρνησης, προκειμένου να αναδειχθεί ένα θέμα το οποίο απασχολεί την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου του Δήμου μας. Συγκεκριμένα, την εισαγγελική εντολή κατά μαθητών του 15μελούς του Λυκείου μας.

Ως σύντομο ιστορικό, αναφέρουμε ότι τον Δεκέμβριο του 2009, και μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μαθητών του ΓΕΛ Μίκρας, οι μαθητές προχώρησαν σε 5ήμερη (από 7 έως 11-12– 2009) κατάληψη του αύλειου χώρου του Σχολείου τους. Με αιτήματα σοβαρά και συγκεκριμένα:

1. Η κτιριακή υποδομή, καθώς σε ένα κτίριο 300 μαθητών στοιβάζονται 700,
2. Η ολοκλήρωση – διαμόρφωση και περίφραξη του αύλειου χώρου του σχολικού συγκροτήματος, καθώς πολλές φορές υπήρξαν επεισόδια επιθέσεων εξωσχολικών και αδέσποτων ζώων σε μαθητές.
Κατά την διάρκεια της κατάληψης ΔΕΝ υπήρξαν φθορές επ’ ουδενί στο κτίριο από τους μαθητές. Αντιθέτως περιφρούρησαν και διαφύλαξαν τη σχολική τους στέγη με αποτέλεσμα όταν εξωσχολικοί παράγοντες προκάλεσαν φθορές σε μια εξωτερική πόρτα του σχολικού κτιρίου, ανέφεραν το γεγονός στην αστυνομία μέσω του Λυκειάρχη, στον οποίο και έδωσαν τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου τους, και επισκεύασαν την ζημία που εκείνοι προκάλεσαν (σε δυο μεντεσέδες κόστους 50 €) ιδίοις πόροις.

Τρείς μήνες αργότερα τα μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του Λυκείου κλήθηκαν σε απολογητική κατάθεση στο Α.Τ. Επανομής, με έγγραφη παραγγελία της εισαγγελίας Θεσσαλονίκης.

Η ανωτέρω εισαγγελική παρέμβαση έχει ως αποτέλεσμα την ευρύτερη αναστάτωση της τοπικής κοινωνίας και τον κλονισμό της ψυχικής ηρεμίας των μαθητών που καλούνται σε απολογία, ειδικότερα ενόψει εξεταστικής περιόδου και Πανελληνίων εξετάσεων.

Δεν τασσόμαστε υπέρ των καταλήψεων, παράλληλα όμως δεν μπορούμε να δεχτούμε την δίωξη των παιδιών μας που οραματίζονται και διεκδικούν ένα καλύτερο σχολείο.

Με βάση τα παραπάνω ζητάμε την παρέμβαση σας προκειμένου να αποκατασταθεί το αίσθημα κοινού δικαίου και η ψυχική ηρεμία των παιδιών μας.

Τρίλοφος 02/04/10

Κοινοποίηση: Υπουργό Δικαιοσύνης, Υπουργό Παιδείας, δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων, Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Δήμαρχο Δ. Μίκρας

Διαβάστε τη συνέχεια...

Διώξεις σε βάρος μαθητών του 1ου Γ.Ε.Λ. Μίκρας - Επιστολή προς Υπουργούς Δικαιοσύνης, Παιδείας, Προστασίας του Πολίτη

Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Μαθητών Ενιαίου Λυκείου Μίκρας

Κύριοι Υπουργοί,

Με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι με εντολή της Εισαγγελίας Θεσσαλονίκης, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση, για την πενθήμερη κατάληψη, που πραγματοποίησαν οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Μίκρας Θεσσαλονίκης, από 7 έως 11 Δεκεμβρίου 2009.
Η συγκεκριμένη κατάληψη αποφασίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των μαθητών, αλλά όλως περιέργως, καλούνται μετά από τρεις μήνες , ν’ απολογηθούν οι μαθητές του 15μελους Συμβουλίου του Λυκείου, αρκετοί από τους οποίους μάλιστα είχαν ψηφίσει κατά της κατάληψης.
Στη γενική συνέλευση των μαθητών αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία να κάνουν κατάληψη, γιατί εκτός των άλλων θεσμικών αιτημάτων στο συγκεκριμένο σχολείο, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που παραμένουν άλυτα εδώ και χρόνια. Συγκεκριμένα, το Λύκειο Μίκρας συστεγάζεται με το 1ο Γυμνάσιο Μίκρας, με αποτέλεσμα σε ένα χώρο για 300 μαθητές, να έχουν στοιβαχτεί περισσότεροι από 700. Επίσης, δεν υπάρχει περίφραξη του αύλειου χώρου, με αποτέλεσμα αδέσποτα σκυλιά και εξωσχολικοί, κατ’ επανάληψη να επιτεθούν σε μαθητές.
Στις επανειλημμένες επιστολές μας, αλλά και στις παραστάσεις των ίδιων των μαθητών προς τους αρμόδιους φορείς, δεν υπήρξε κανένα θετικό αποτέλεσμα, παρά μόνο αόριστες εξαγγελίες για δημιουργία νέου κτιρίου στη θέση «Βλάχος» του Δήμου μας.
Τελικά οι μαθητές προχώρησαν σε κατάληψη χωρίς όμως να μπουν στις αίθουσες διδασκαλίας και χωρίς να προκαλέσουν την παραμικρή ζημιά. Περιφρούρησαν το σχολείο τους, σε σημείο που όταν εμφανίστηκαν εξωσχολικοί και προκάλεσαν μικρή ζημιά σε μια πόρτα, τους έδιωξαν και με δικά τους έξοδα αποκατέστησαν τη φθορά.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι σήμερα οι μαθητές κατηγορούνται και για τη φθορά, που όχι μόνο δεν προκάλεσαν αλλά αποκατέστησαν οι ίδιοι, αμέσως μετά την κατάληψη. Εν ολίγοις, οι μαθητές μας επέδειξαν ιδιαίτερο σεβασμό προς το σχολείο τους, (σε αντίθεση με αλλά σχολεία που έγιναν μεγάλες καταστροφές) και τελικά βρίσκονται αυτή τη στιγμή κατηγορούμενοι.

Κύριοι Υπουργοί,
Επειδή η παρέμβαση της Εισαγγελίας Θεσσαλονίκης έχει δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στους μαθητές λίγες εβδομάδες πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις, ζητούμε την άμεση παρέμβαση σας ώστε να τεθεί στο αρχείο η έρευνα του Αστυνομικού Τμήματος Επανομής, δεδομένου ότι δεν έχει τελεστεί καμία αξιόποινη πράξη.

Τρίλοφος 28/3/2010
Κοινοποίηση: Υφ/γό Προστασίας του Πολίτη, Περιφερειάρχη Εκπ/σης Κεντρ. Μακεδονίας, Δ/νση Δ.Ε. Ανατ. Θεσ/νικης, 3ο Γρ. Δ.Ε. Ανατ.Θεσ/νικης, Μ.Μ.Ε.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Το σαμάρι αντί τον γάιδαρο

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος

Για ακόμα μια φορά με τις μαθητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις έγινε φανερό ότι οι μαθητές διατηρούν μια ευαισθησία και αντιδρούν στην ευτέλεια της παιδείας που τους παρέχεται, στην ανεπάρκεια και την ασχήμια των σχολικών χώρων όπου είναι αναγκασμένοι να συναθροίζονται για να εκπαιδευτούν, στην άχαρη και ανιαρή καθημερινότητα, στην υποκατάσταση της γνώσης από την ψυχοφθόρα και άχρηστη προετοιμασία για εξετάσεις, στον νομοτελειακό προορισμό μιας ζωής άνεργου και επισφαλούς ή (το πολύ-πολύ) μίζερου καταναλωτή.
Για ακόμα μια φορά έλαβαν σαν απάντηση το λοξό βλέμμα, την κλήση του εισαγγελέα και της αστυνομίας, την μικρότητα, την υπεκφυγή, το μειδίαμα.
Οι μαθητές είχαν την ευαισθησία να διορθώσουν με δικά τους έξοδα όσες μικροζημιές έγιναν. Οι διευθυντές τους από τη μια πλευρά χρησιμοποίησαν το πληρωμένο από τους μαθητές συνεργείο επισκευής για να κάνει και άλλα «μερεμέτια» στο σχολείο(!) και από την άλλη έδωσαν τα ονόματα του 15μελούς στην αστυνομία και γενικά άφησαν την δίωξη να εξελιχθεί χωρίς να δείξουν καμία διάθεση όχι μόνο να προστατεύσουν τους μαθητές αλλά ούτε καν να τους ενημερώσουν για το τι επακριβώς συμβαίνει. Δεν έχει ουσιαστική σημασία ούτε είναι η περίσταση να βρούμε ποιος έκανε τις καταγγελίες ή ποιος ειδοποίησε την αστυνομία. Οι μαθητές είχαν σαν κεντρικά αιτήματα την αύξηση των δαπανών για την παιδεία, την ελλιπή σχολική στέγη, την κατάσταση της αυλής τους. Οι δάσκαλοί τους έχουν τα ίδια αιτήματα. Ο διευθυντής, ακριβώς επειδή έχουν τα ίδια αιτήματα, όπως είπε, εισηγήθηκε ως τιμωρία η 1η και η 2α Λυκείου να μην πάει εκδρομή και το συμβούλιο των καθηγητών την ενέκρινε! Εδώ ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους! Πού να πρωτοσταθεί και τί να πρωτοθαυμάσει; Την αιτιολόγηση της τιμωρίας; Δηλαδή αν είχαν άλλα αιτήματα από τα δικά τους δεν θα τους τιμωρούσαν; Την προφανή εκδικητικότητα του εκπαιδευτή; Την υπεκφυγή του; Ή την ίδια την λογική της "τιμωρίας" η οποία ακόμα κι αν παραδεχόμασταν ότι ανήκει σε μια πρωτοποριακή αντίληψη για την εκπαίδευση πώς θα την εκτιμούσαμε σαν απάντηση σε μια πολιτική πράξη όπως είναι η κατάληψη;
Καταφανώς υπάρχει ένα ρήγμα, μια ασυνέχεια, μια αντινομία: ας το πει όπως θέλει ο καθένας. Με ομοιότητες από τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη, με αναλογίες με το ρωμαϊκό θέαμα που παρακολουθούμε κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις όπου όλοι μαζί συνασπίζονται για να χτυπήσουν μια επαγγελματική ομάδα σαν τον υπαίτιο της σπατάλης και της χρεωκοπίας, για να την αφήσουν ύστερα από λίγο, να αναδιαταχθούν σε άλλους συνασπισμούς και να χτυπήσουν μια άλλη: οι πρώην κριτές γίνονται κρινόμενοι, οι κρινόμενοι κριτές και όλοι μας ένοχοι. Κυκλικά. Νιώθουμε υπαίτιοι και αδικημένοι, ταυτόχρονα.
Θα περίμενε κανείς οι δάσκαλοι ακόμα κι αν διαφωνούσαν εντελώς με τους στόχους των καταλήψεων ή με αυτή τη μορφή αγώνα, παρόλα αυτά να υπερασπιστούν τους μαθητές απέναντι στην βιαιοπραγία της αστυνομικής εισόδου στα σχολεία. Απέναντι σε μια ασύμμετρη, άλογη και εκτός τόπου εισαγγελική εντολή. Στην υποκατάστασης της ιερής (κατά τους αρχαίους ημών προγόνους) διαλεκτικής "διδάσκοντος-διδασκομένου" από τις ανακρίσεις. Όχι. Τρυφερότητα δεν είδαν οι μαθητές. Αλληλεγγύη, συμπαράσταση δεν είδαν.
Πιστεύουμε ότι όλα αυτά καταδεικνύουν ένα τεράστιο ηθικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Πρέπει πρώτα να πάψει οποιαδήποτε δίωξη και εκφοβισμός αυτών που μίλησαν για το πρόβλημα, αυτών που δεν πρόλαβαν ακόμα να μάθουν να συμβιβάζονται και να υποτάσσονται σε όσα άδικα και αναίτια τους καταπιέζουν. Και μετά να βρούμε όλοι το θάρρος, γονείς και εκπαιδευτικοί, να δούμε για ποιους λόγους δεν μπορούμε να εμπνεύσουμε τα παιδιά, να τα διδάξουμε, να τα μορφώσουμε, να τους προσφέρουμε μια δημιουργική, πρόσχαρη ζωή κι ας μην είναι αναγκαστικά πλούσια και πολυτελής.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι οι μαθητές είναι συνειδητοποιημένοι, συνεπείς, γνωρίζουν πού πάνε. Σίγουρα λειτουργούν συναισθηματικά και αυθόρμητα. Και με πολύ αγωνία και ανασφάλεια. Αλλά το γεγονός ότι με τα ελάχιστα εφόδια που διαθέτουν διατηρούν ακόμα τα αντανακλαστικά τους απέναντι στα κακώς κείμενα αποτελεί ένα μέτρο της ανικανότητας εμάς των υπολοίπων, γονιών ή όχι. Πού έχοντας πολύ περισσότερα μέσα στη διάθεσή μας, μεγαλύτερη -τάχα- κριτική ικανότητα, και όλα αυτά, σιωπούμε. Και αν η κατάληψη θεωρείται "υπερβολική" και μέσα στο πνεύμα του "ήσσονος κόπου" των καιρών μας ας αναζητήσουμε ένα παράδειγμα σοβαρής προσπάθειας, μείζονος εγχειρήματος, κι ας το δώσουμε σαν πρότυπο στους μαθητές. Ας μην αναπαυόμαστε και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας πρώτους ότι "όλα αυτά τα έκαναν για τον χαβαλέ, για να χάσουν μάθημα" αναδεικνύοντας -τάχα- εμάς σαν αυτούς που δεν κάνουμε χαβαλέ αλλά αγωνιζόμαστε ουσιαστικά. Μόνο ανωριμότητα δεν δείχνει η άμεση δημιουργία καταστάσεων όπως αυτοί τις θέλουν, μόνο χαβαλές δεν είναι οι αδιαμεσολάβητες, εξωθεσμικές σχέσεις που συνάπτουν σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις. Ας τις δούμε αντιστικτικά με την καθημερινότητα που τους προσφέρει η μέγγενη σχολείο – φροντιστήριο – a priori μάταιη προετοιμασία για επαγγελματική αποκατάσταση.
Εισαγγελέας, αστυνομία και οι λοιποί συγγενείς ανακάλυψαν την αιτία των προβλημάτων της χώρας: φταίνε οι μαθητές. Η πλευρά από την οποία στέκουν δεν τους επέτρεψε ποτέ να αναρωτηθούν τι έχει μείνει αξιόπιστο ώστε να το χρησιμοποιήσουν οι μαθητές σαν παράδειγμα: το κράτος; οι πολιτικοί αρχηγοί; τα κόμματα; η εκκλησία; η δικαιοσύνη; η παιδεία; οι πνευματικοί άνθρωποι; τα επιχειρηματικά ή τα κρατικά ΜΜΕ; το περίφημο "ελληνικό τραγούδι"; ο αθλητισμός;

Διαβάστε τη συνέχεια...

«Παραβαίνουν... υπερβαίνοντας»

Λάμπρος Αναστασιάδης, Πλαγιάρι

Πριν τα Χριστούγεννα, οι μαθητές του 1ου Λυκείου Τριλόφου ( όπως και χιλιάδες μαθητές στη χώρα μας) αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κατάληψη του σχολείου τους, διεκδικώντας λύσεις σε θέματα όπως η αποκατάσταση του προαύλειου χώρου, το εκπαιδευτικό σύστημα, οι δαπάνες για την παιδεία κ.ά.)

Τρεις μήνες αργότερα τα μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του Λυκείου κλήθηκαν σε απολογητική κατάθεση στο Α.Τ. Επανομής, με έγγραφη παραγγελία του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης κ. Παπαγεωργίου Δημήτρη.

Ποιο είναι το μήνυμα αυτής της παρέμβασης στους 16άρηδες και 17άρηδες της χώρας;

Μη μιλάτε, μην αντιδράτε, αποδεχτείτε τα πράγματα όπως είναι γιατί κινδυνεύετε...

Εδώ βρίσκεται κατά τη γνώμη μας η ουσία του θέματος, που απασχολεί την κοινή γνώμη στην περιοχή μας.

Από τη μία πλευρά οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι κοινωνικοί φορείς, προβληματιζόμαστε, δυσανασχετούμε, δηλώνουμε την απογοήτευσή μας για την εικόνα που παρουσιάζει αρκετές φορές η νέα γενιά. Υποστηρίζουμε ότι δεν έχουν αξίες, ιδανικά, στόχους, όραμα. Όταν όμως αυτά τα παιδιά προσπαθούν να ξεφύγουν από όσα τους καταλογίζουμε, να αρθρώσουν λόγο, να εκφράσουν τη δυναμική τους, απειλούνται με περικοπή εκδρομών, απολογητικές καταθέσεις και ποινικές διώξεις.

Μήπως τελικά η παράβαση δεν αφορά τους σημερινούς μαθητές που κάνουν την υπέρβαση με το δικό τους τρόπο, αλλά εμάς τους “έμπειρους” που δεν ξέρουμε τι θέλουμε από τα παιδιά μας;

Δεν τάσσομαι υπέρ των καταλήψεων. Νομίζω ότι χρειάζεται να αναζητηθούν νέες μορφές, νέοι τρόποι διεκδίκησης. Θα έλεγα πιο νεανικοί και περισσότερο ζωντανοί.

Όποια όμως και αν είναι η γνώμη μας για τις καταλήψεις, δε μπορούμε να δεχτούμε τη δίωξη των μαθητών, που τελικά αντέδρασαν πιο δυναμικά από ό,τι οι γονείς τους και η εκπαιδευτική κοινότητα στα συγκεκριμένα θέματα.

Είναι δείγμα ζωντάνιας και υγιούς αντίδρασης οι κινητοποιήσεις των παιδιών μας.

Υπερβαίνουν την αδιαφορία και την απάθεια, παραβαίνοντας την υποκρισία και τον κυνισμό.

Μια τέτοια στάση μόνο ενθαρρυντικά μηνύματα στέλνει προς την κοινωνία.

Πιστεύοντας ότι οι απόψεις αυτές εκφράζουν τη μεγαλύτερη μερίδα των συνδημοτών μας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στην προσπάθειά σας για το σχολείο που οραματίζεστε και έχει ανάγκη η κοινωνία μας.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Όχι εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών στην περιοχή μας!

Βασιλειάδου Σοφία, Τρίλοφος

Η διαχείριση των αποβλήτων στη χώρα μας δεν έτυχε μιας σοβαρής και ουσιαστικής αντιμετώπισης από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα. Οι λίγοι ΧΥΤΑ, σε ολόκληρη την επικράτεια, που έχουν εξαντλήσει τα ανώτατα όριά τους αλλά και τα διαρκώς εξαγγελλόμενα προγράμματα ανακύκλωσης, απλά τροφοδοτούν το αδιέξοδο.

Η εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων που αποτελεί νομική υποχρέωση της Πολιτείας έχει καθυστερήσει δραματικά: Πανελλαδικά, λειτουργούν ακόμη παράνομες χωματερές-βόμβες για τη δημόσια υγεία, η ανακύκλωση βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και απαξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών, οι χώροι υγειονομικής ταφής χωροθετούνται και λειτουργούν συχνά χωρίς αποδεκτά επιστημονικά και κοινωνικά κριτήρια.
Για την κατάσταση αυτή υπάρχουν σοβαρές ευθύνες, τόσο των Κυβερνήσεων όλων των προηγούμενων ετών, όσο και ορισμένων φορέων της Αυτοδιοίκησης και της εναλλακτικής διαχείρισης που δεν προώθησαν –ως όφειλαν– έγκαιρες και αξιόπιστες λύσεις στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων.

Ενόψει των σημερινών αδιεξόδων, ορισμένα ισχυρά λόμπι βρίσκουν ευκαιρία για την προώθηση της καύσης των απορριμμάτων, μιας επιλογής που έχει απορριφθεί διεθνώς καθώς είναι επικίνδυνη για το περιβάλλον και την υγεία, ιδιωτικοποιεί πλήρως τον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων σε βάρος των Δήμων και των πολιτών επιβάλλοντας υπέρογκα τέλη και ακυρώνει μακροπρόθεσμα τις πολιτικές της ανακύκλωσης.
Στην περιοχή μας προωθείται από τον ΟΤΑ η εγκατάσταση εργοστασίου καύσης ιδιωτικών συμφερόντων (με ΣΔΙΤ;) και ενδιαφερόμενη εταιρεία του Μπόμπολα (Άκτωρ).
Θα τους αφήσουμε;
Θα δεχθούμε μια ακριβή λύση που μόνο τα κεφάλαια των επενδυτών εξυπηρετεί;
Θα επιτρέψουμε την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της περιοχής με τοξικά και καρκινογόνα απόβλητα αέρια και στερεά, όταν ακόμη είναι ανοιχτή η πληγή της χωματερής Ταγαράδων;
Θα υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας, όταν οι περισσότεροι αναζητήσαμε εδώ μια καλύτερη ποιότητα ζωής;
Προφανώς ΟΧΙ. Πως; Με οργανωμένη αντίδραση στις αποφάσεις που παίρνονται για εμάς χωρίς εμάς.
Απαιτώντας:
- Να διαφυλαχτεί ο δημόσιος και κοινωφελής χαρακτήρας της διαχείρισης των απορριμμάτων.
- Να προχωρήσουν άμεσα τα προγράμματα πρόληψης, κομποστοποίησης και ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή που μπορούν να δώσουν λύσεις στο «πρόβλημα» της διαχείρισης των αποβλήτων με περιβαλλοντικά ορθό και κοινωνικά επωφελή τρόπο.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κάποια σχόλια για την ακολουθούμενη πολιτική στο νομοσχέδιο που αφορά την προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

Σοφία Βασιλειάδου, Τρίλοφος

Θέτοντας σε προτεραιότητα την ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), το νέο νομοσχέδιο ΥΠΕΚΑ (υπουργείου περιβάλλοντος) νομιμοποιεί την υποβάθμιση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων. Επιδιώκεται η διευκόλυνση εγκατάστασης ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας (μεγάλα υδροηλεκτρικά, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα) με παρεμβάσεις και τροποποιήσεις στο βασικό νόμο (1650/1986) προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και σε άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις (αποχαρακτηρισμού για υδροβιότοπους και χωράφια υψηλής παραγωγικότητας, παρέμβασης σε δάση, τροποποίησης χωροταξικού σχεδιασμού, κλπ). Δεχόμαστε τις ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας όταν αυτές προκαλούν ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις και υποβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου , ευνοούν την κερδοσκοπία μεγάλων εταιρειών, πολυεθνικών, προκαλούν έντονες αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών και βέβαια δεν χαρακτηρίζονται από κοινωνικά κριτήρια;

Θα μπορούσαμε να αντιπροτείνουμε :
- Κατ΄αρχή ολοκληρωμένο ενεργειακό σχεδιασμό και όχι αποσπασματικές ρυθμίσεις, με βασική προϋπόθεση η ενέργεια να αντιμετωπίζεται ως δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα
- Καμία παρέμβαση στη νομοθεσία όταν αποβλέπει στην ελαστικοποίηση ή κατάργηση των κριτηρίων προστασίας του περιβάλλοντος.
- ΑΠΕ μικρής κλίμακας, προσιτές στον κάθε πολίτη, ακόμη κι αν χαρακτηρίζονται πιο ασύμφορες στο κόστος τής συνολικά παρεχόμενης ενέργειας (έχει σημασία και ποιος καρπώνεται το κέρδος και πόσο το κράτος θα στηρίξει τέτοιες πρωτοβουλίες).
- Καθοριστικό ρόλο στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι μόνο παροχή ενός τέλους επιδότησης συνδυασμένου με μια ανύπαρκτη ή εικονική διαβούλευση. Οι τοπικές κοινωνίες να μπορούν να έχουν (με επιδότηση)τις δικές τους εγκαταστάσεις και όχι οι επιδοτήσεις να δίνονται σε ιδιώτες και μάλιστα μόνο για έργα μεγάλης κλίμακας . Έτσι οι πολλοί οι φτωχότεροι καλούνται να πληρώσουν τους λίγους πλουσιότερους. Μήπως πρέπει να ζητήσουμε το αντίθετο με έμφαση στην επιδότηση των Δήμων για επένδυση σε ΑΠΕ κάτι που διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα της ενέργειας αλλά και μια πηγή εσόδων για τους Δήμους που λειτουργεί αναπτυξιακά;

Εμπορία αδειών: Με την πολιτική που ακολουθείται ως σήμερα διαπιστώνεται μια κατάσταση, για την οποία υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες, της εξασφάλισης και στη συνέχεια μεταπώλησης, από μεσάζοντες, αδειών. Κάποιοι , φαίνεται, κάνουν επένδυση σε άδειες για να τις πουλήσουν στη συνέχεια με το αζημίωτο, όταν θα έχει επέλθει κορεσμός και δεν θα μπορούν να δοθούν άλλες άδειες.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι με τι κριτήρια καθορίζεται η τιμή αγοράς της KWH από τη ΔΕΗ (ΔΕΣΜΗΕ), μια τιμή η οποία μεταβάλλεται χρονικά για την ίδια ΑΠΕ αλλά είναι και διαφορετική σε διαφορετικές ΑΠΕ. Ποιος την καθορίζει και με ποιες (αδιαφανείς) διαδικασίες;

Μέχρι τώρα στην προώθηση των αδειών υπήρχε μια τεράστια γραφειοκρατία και καθυστέρηση ετών για έγκριση. Δημιουργήθηκε έτσι πίεση για απλούστευση των διαδικασιών. Η προσπάθεια απλοποίησης είναι εμφανής στο νέο νομοσχέδιο όμως δεν πρέπει αυτή να συνδέεται με άμβλυνση των απαιτήσεων για την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η πρόταση για διαμόρφωση, με τη συμβολή όλων των υπηρεσιών και φορέων που εμπλέκονται (αρχαιολογική, δασική, μετεωρολογική, πολεοδομία, Δήμοι κλπ) ειδικών χαρτών καθορισμού των αναγκαίων στοιχείων και τοποθεσιών εγκεκριμένων για κάθε ΑΠΕ, και αφού προηγηθεί ουσιαστικός κοινωνικός διάλογος, μήπως είναι στη σωστή κατεύθυνση;
Υπάρχουν σήμερα μεγάλες πιέσεις στον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, προστατευόμενων περιοχών, χωραφιών υψηλής παραγωγικότητας. Για τα τελευταία υπάρχει έντονη συζήτηση. Δεν πρέπει να αποχαρακτηρισθούν, όμως πρέπει ταυτόχρονα να βρεθεί λύση ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος, το οποίο τα τελευταία χρόνια, εξ αιτίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών, μειώνεται αλματωδώς.

Αλλά σημαντικά σημεία στα οποία δεν δίνεται η αναγκαία βαρύτητα είναι:
- Μια πολιτική ενίσχυσης της έρευνας και προώθησης βιομηχανιών στη χώρα μας, στην παραγωγή υλικών αναγκαίων για τις ΑΠΕ (θέσεις εργασίας, ενεργειακή ανεξαρτησία).
- Πολιτική στην κατεύθυνση εξοικονόμησης ενέργειας με παρεμβάσεις ανάλογες και στον τομέα της παιδείας.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Ένα μεγάλο βήμα προς λιγότερη δημοκρατία

Άγγελος Περδικούρης, Τρίλοφος
Από όσες πληροφορίες έχουμε για τον νέο διοικητικό και αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας φαίνεται πως έχουν αποφασιστεί ήδη κάποια πράγματα, αρκετά ανησυχητικά απ’ ό,τι φαίνεται με την πρώτη κιόλας ματιά. Περίπου ανά τρεις σημερινοί δήμοι θα συνενω-θούν σε έναν (χωρίς να ερωτηθούν, χωρίς διαβούλευση, αλλά αυτό είναι το λιγότερο). Από τις εκλογές θα βγαίνει ένας δήμαρχος αλλά πολλά δημοτικά συμβούλια, ένα για κά-θε πρώην δήμο. Οι κάτοικοι κάθε πρώην δήμου θα ψηφίζουν μόνο τους συμβούλους που αναλογούν στο δήμο τους. Θα υπάρχουν και τοπικοί αντιδήμαρχοι οι οποίοι όμως δεν θα εκλέγονται ούτε απευθείας στις δημοτικές εκλογές ούτε έμμεσα από το δημοτικό συμ-βούλιο: απλώς θα τους διορίζει ο δήμαρχος! Οι εκλογές θα γίνονται πάλι με πλειοψηφικό ωστόσο αντί για το 42% που απαιτείται σήμερα, επικρατών συνδυασμός θα αναδεικνύεται αυτός που θα συγκεντρώσει το 50%.
Οι σημερινές νομαρχίες καταργούνται. Ο Περιφερειάρχης και τα περιφερειακά συμ-βούλια θα εκλέγονται αλλά δεν θα είναι αυτά τα ανώτερα όργανα: ιδρύονται καινούργια πάνω από τις περιφέρειες, οι Διοικήσεις, οι οποίες δεν θα είναι αιρετές αλλά θα διορίζο-νται από την κυβέρνηση.
Πρώτο αποτέλεσμα αυτής της αναδιάρθρωσης θα είναι η αύξηση της απόστασης ανά-μεσα στον πολίτη και την πλησιέστερη σ’ αυτόν θεσμισμένη εξουσία. Θα του αφαιρέσει την δυνατότητα να επηρεάσει την εκλογή της (καθώς για να το κάνει αυτό θα απαιτείται να απευθυνθεί και να πείσει ένα πολύ μεγαλύτερο από το σημερινό εκλογικό σώμα στο οποίο, κατά κανόνα, δεν θα έχει καμία πρόσβαση). Θα πρέπει να ξεχάσουμε δια παντός την γνωστή ιστορία όπου κάποια ομάδα σε μια τοπική κοινωνία αποφασίζει να υποστηρί-ξει ένα μέλος της για δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο με στόχο την προβολή ή και υλοποί-ηση κάποιας δικής της, ιδιαίτερης άποψης ή πολιτικής, για τα ζητήματα του τόπου στον οποίο κατοικεί. Τώρα πια θα πρέπει όχι μόνο να έχει πρόσβαση αλλά και την δυνατότητα να κάνει συμμαχίες με δημότες άλλων πόλεων ή χωριών με τα οποία όμως δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία. Έτσι μόνο τα κόμματα, λειτουργώντας σαν αδιαφανείς κάστες υπερά-νω των τοπικών κοινωνιών, που τις διαπερνούν μεν αλλά δεν λογοδοτούν σ’ αυτές, θα έχουν την δυνατότητα επιλογής υπερδημάρχου, προβολής του σε κάθε πόλη και χωριό και ανάδειξής του τελικά σε δημοτικό άρχοντα. Κανείς άλλος δεν θα παίζει σε ένα προε-κλογικό παιγνίδι, να ζητάει, άγνωστος αυτός, να τον ψηφίσουν άγνωστοι.
Το ακόμα πιο σημαντικό ζήτημα είναι ότι καμία τοπική κοινωνία δεν θα μπορεί να ασκεί έλεγχο στην πολιτική που εφαρμόζει ο “υπερδήμαρχος”. Ο ορίζοντάς της δεν θα τον φτάνει. Η τυχούσα επιδοκιμασία ή κριτική που σήμερα ο δημοτικός άρχοντας την υ-πολογίζει, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, αύριο θα του είναι αδιάφορη. Οι συζητήσεις στο καφενείο δεν θα τον αγγίζουν, θα τον βλέπουν πια μόνο από την τηλεόραση και προεκλογικά. Ανεξάρτητες και μη ελεγχόμενες πρωτοβουλίες πολιτών, όπως αυτή σε τούτο το περιοδικό θα εξαφανιστούν: κανείς δεν θα έχει την διάθεση να γράψει ή να μπει σε κόπους και έξοδα για να εκδώσει εν κενώ. Θα το αναλάβουν επιχειρηματίες εκδότες ή και ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών σταθμών με τις απαραίτητες διαφημίσεις και διασυνδέσεις με την εξουσία. Ακόμα και μια επιτροπή διαμαρτυρίας δεν θα έχει καν την βαρύτητα που έχει σήμερα. Ένα πρόβλημα το οποίο σήμερα θεωρείται σημαντικό για τον δήμο, αύριο θα είναι “επιμέρους”, όσοι μιλούν γι’ αυτό θα το βλέπουν “στενά τοπικά” και θα περιμένει στην ουρά μαζί με τα άλλα τοπικά προβλήματα να τα αξιολογήσει ο υ-περδήμαρχος. Αν σήμερα είναι μια φορά αδύνατο να πείσεις τον δήμαρχο ότι θα πρέπει να κάνει, για παράδειγμα, τοπικό δημοψήφισμα για κάποιο σημαντικό ζήτημα, αύριο θα σε κοιτάν σαν να έπεσες από άλλον πλανήτη.
Αυτή η παραπέρα απομάκρυνση της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης από τον πολίτη, αυτός ο διαχωρισμός σε στελέχη που παίρνουν τις αποφάσεις και σε κατοίκους που τις υφίστανται, σε αυτούς που ασκούν πολιτική και σε αυτούς που γνέφουν το κεφάλι, θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς ακόμα λιγότερη δημοκρατία. Θα είναι το αποφασιστικό χτύ-πημα που θα αποκόψει εντελώς τον καθένα μας από τα κοινά, θα μεταφέρει αμετάκλητα το δικαίωμα άσκησης πολιτικής αποκλειστικά και μόνο στους επαγγελματίες “τεχνοκρά-τες της πολιτικής”, στην ελίτ των περί την εξουσία, και θα ρίξει όλους τους υπόλοιπους ακόμα πιο βαθιά στην αδιαφορία και τον κυνισμό. Αντί για περισσότερη άμεση δημοκρα-τία και αυτοδιαχείριση θα έχουμε αποκοινωνικοποίηση της αυτοδιοίκησης. Αντί για πε-ρισσότερη ενημέρωση θα έχουμε μεγαλύτερο φιλτράρισμα των πληροφοριών που θα φτάνουν στους δημότες. Αντί για συμμετοχή, αν είναι δυνατόν και όλων, στις αποφάσεις, θα έχουμε αποκλειστική διαχείρισή τους από τους γραφειοκράτες. Αντί για έλεγχο της εξουσίας θα έχουμε στεγανοποίησή της, την πλήρη της αποκοπή από το ζωντανό σώμα των κοινοτήτων. Η Θάτσερ κάπου στα 1980 είχε πει το αμίμητο: “Κοινωνία; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Μόνο οικογένειες υπάρχουν”. Το ειλικρινές ή προσποιητό ξάφνιασμα όσων διάβασαν τότε αυτήν την δήλωση, τώρα εδώ στην Ελλάδα, με τον “Καλλικράτη” θα μετατραπεί σε βεβαιότητα.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι η σημερινή κατάσταση είναι ιδανική. Το αντίθετο. Η αυτοδιοί-κηση των τοπικών κοινωνιών πάσχει. Ιδίως μετά τον “Καποδίστρια”, την υπερσυγκέ-ντρωση εξουσιών στους δημάρχους, την έλλειψη άμεσης δημοκρατίας και οποιουδήποτε δημόσιου ελέγχου των πεπραγμένων, την αδιαφάνεια, τον εναγκαλισμό και την εξάρτη-ση με την κεντρική εξουσία, η τοπική αυτοδιοίκηση δείχνει να μην εκπληροί τους σκο-πούς της. Όμως η σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση δεν στοχεύει σε κανένα από αυτά τα προ-βλήματα. Ακριβώς το αντίθετο. Τα επιτείνει. Σχηματικά θα λέγαμε ότι αντί να δώσει με-γαλύτερη αυτονομία στις τοπικές κοινωνίες, να τις κάνει πιο αυτεξούσιες και δημοκρατι-κές, “κατεβάζει” το κυρίαρχο σήμερα μοντέλο της κεντρικής εξουσίας στους δήμους. Και πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν αυτοί που την εισηγούνται δεν βλέπουν κανένα άλλο αρνητικό στην σημερινή κατάσταση παρά μόνο το κόστος λειτουρ-γίας και στόχος τους είναι μόνο ο περιορισμός των δημόσιων εξόδων και η πειθάρχηση στο Σύμφωνο Σταθερότητας;

Είναι προφανές ότι το κεντρικό πολιτικό σύστημα και αυτό που συνηθίσαμε να λέμε “κράτος” κανένα ενδιαφέρον δεν δείχνουν για την ουσιαστική λειτουργία της αυτοδιοί-κησης. Ίσα-ίσα που μοιάζουν να την φοβάται και να την υπονομεύουν. Όταν ύστερα από πιέσεις δεκαετιών έκαναν αιρετά τα νομαρχιακά συμβούλια και τους νομάρχες έσπευσαν ταυτοχρόνως να τα αποδυναμώσουν επιβάλλοντας από πάνω τις περιφέρειες και τους περιφερειάρχες. Στερούν την τοπική αυτοδιοίκηση από τους απαραίτητους για την λει-τουργία της οικονομικούς πόρους και την βλέπουν μόνο σαν ένα περιοριστέο έξοδο έστω κι αν καταστρέφουν την δημοκρατία, έστω κι αν φτιάχνουν γιγαντιαίους δήμους που δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν λόγω μεγέθους και ξεχειλώματος.
Το ελληνικό κράτος πάντοτε είχε πρόβλημα νομιμοποίησής του από τον λαό. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή δεν υπήρξε ποτέ μια “εθνική αστική τάξη” η οποία να μπορεί να ηγεμονεύσει στη χώρα, να πείσει δηλαδή ότι μπορεί η ίδια να αναλάβει την συγκρότηση μιας δίκαιης και αποτελεσματικής κεντρικής εξουσίας που θα λειτουργεί προς όφελος όλων. Οι αστικές δυνάμεις στην Ελλάδα πάντα έδειχναν έναν κερδοσκοπικό και τυχοδιωκτικό χαρακτήρα χωρίς να μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν την αίγλη της “ε-θνικής δύναμης”. Νοιάζονταν μόνο για τα κέρδη τους και μόλις τα αποκτούσαν έσπευδαν να τα πάρουν στο εξωτερικό. Εφοπλιστές, πρόσκαιροι βιομήχανοι, μεταπράτες. Αποτέ-λεσμα: ένα κράτος χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς πειθώ και σεβασμό από τους πολίτες. Να προσπαθεί είτε να τους εξαγοράσει με τις πελατειακές σχέσεις μοιράζοντας υποσχέσεις για δημοσιοϋπαλληλικούς παράδεισους είτε να τους καταστείλει με την βία όσες φορές δεν μπορούσε να τους ελέγξει. Την λαϊκή οργάνωση πρώτου βαθμού πάντα την αντιμε-τώπιζε εχθρικά. Εκφραστικότερα παραδείγματα είναι η τοπική αυτοδιοίκηση και οι αγρο-τικοί συνεταιρισμοί.
Μην περιμένουμε, συνεπώς, καμία πρόνοια, κανένα ενδιαφέρον από την κεντρική εξουσία για την αυτοδιοίκηση και την δημοκρατία. Στην περίσταση της οικονομικής κρί-σης θα ήταν τρελό να σκεφτεί να κάνει ουσιαστικότερη την δημοκρατία. Τα ίδια ακριβώς βλέπουμε να γίνονται και με τον προσεχή εκλογικό νόμο: καμία έγνοια εμβάθυνσης της δημοκρατίας. Ακριβώς το αντίθετο. Η μόνη μέριμνα είναι πώς θα ελέγξουν και θα προ-βλέψουν όλα τα ενδεχόμενα ώστε να μην ξεφύγουμε από το πινγκ-πονγκ του δικομματι-σμού. Βαδίζουμε με σταθερά και μεγάλα βήματα σε έναν ιδιόμορφο ολοκληρωτισμό. Με την επίφαση μεγαλύτερης δημοκρατίας όλα είναι σχεδιασμένα και αποφασισμένα από πριν.
Το βάρος και η ευθύνη της αντίδρασης πέφτει στις τοπικές κοινωνίες, στα κινήματα, στους δήμους. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αντίδραση από τις επίσημες πολιτικές δυ-νάμεις. Ούτε για τον “Καλλικράτη” ούτε για τον εκλογικό νόμο. Καμία συζήτηση δεν κά-νουν, κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν αν ενισχύεται η δημοκρατία με τέτοιους νόμους ή αυξάνει η απάθεια και η αδιαφορία για τα κοινά.
Θα πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να πιέσουν τα δημοτικά συμβούλια να κάνουν δημό-σιες ανοιχτές συζητήσεις και να εκδώσουν αποφάσεις απόρριψης τέτοιων σχεδίων, τώ-ρα, προτού ανακοινωθούν σαν σχέδια νόμου. Να έρθουν σε συνεννόηση με άλλους δή-μους για καμπάνιες ενημέρωσης των πολιτών και την εκδήλωση της αντίθεσής τους σε τέτοια άσχετα με την δημοκρατία και την στοιχειώδη λογική σχέδια. Είναι βέβαιο ότι οι σημερινοί δήμαρχοι και σύμβουλοι ταυτίζουν το μέλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης με το μέλλον της δικής τους συμμετοχής σ’ αυτήν και ελάχιστα ενδιαφέρονται αν γίνει ουσια-στικότερη η δημοκρατία ή όχι. Καιροσκόποι όμως καθώς είναι εύκολα θα παρασυρθούν σε διαμαρτυρίες για μια μεταρρύθμιση που πιθανότατα θα τους στερήσει την καρέκλα.
Σε αντίθετη περίπτωση θα γίνουμε μάρτυρες μιας αυξανόμενης παραλυσίας και αφα-σίας. Ούτως ή άλλως την βλέπουμε καθημερινά αλλά θα την δούμε να μεγαλώνει κι άλ-λο. Αδιαφορία για οτιδήποτε συλλογικό, κοινωνικό, πολιτικό. Αίσθημα αδυναμίας και έλλειψης προσανατολισμού, εκτονώσιμη αγανάκτηση, αντικοινωνική, φοβική συμπερι-φορά, μουσειοποίηση της έννοιας “αλληλεγγύη”. Θα πηγαίνουν να ψηφίζουν ένα 20-25% όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη. Το μέλλον θα το έχουν αναλάβει τα επαγγελματικά στελέχη.

Ιανουάριος 2010

Διαβάστε τη συνέχεια...

Οράματα Τριλοφιωτών

Βασίλης Πατσάλας, Τρίλοφος

Μισός αιώνας έχει περάσει από την ίδρυση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ζουμπατιανών-Τριλοφιωτών. Πώς ξεκίνησε; Στη Θεσσαλονίκη πάντα ζούσαν πολλοί Τριλοφιώτες, Επιστήμονες, Υπάλληλοι, Εργάτες, Βιοτέχνες κ.λ.π., που συχνά συναντιόντουσαν και συζητούσαν διάφορα για τον Τρίλοφο. Τότε, ως γνωστό, δεν υπήρχε τακτική συγκοινωνία Θεσσαλονίκη-Τρίλοφος ούτε και πολλά Ι.Χ. να επισκέπτονται το χωριό. Έτσι η επικοινωνία τους αυτή (οι συναντήσεις) ήταν και ένας τρόπος να μαθαίνουν τα δρώμενα στο χωριό που το αγαπούσαν ιδιαίτερα γιατί εκεί είχαν μεγαλώσει και εκεί ζούσαν όλα τους τα αγαπημένα πρόσωπα.
Ένα βράδυ λοιπόν, που μια μεγάλη παρέα βγήκε έξω για κρασάκι, επάνω στο μεράκι τους ρίχτηκε η ιδέα για την ίδρυση ενός Πολιτιστικού Συλλόγου. Ενθουσιάστηκαν όλοι με την ιδέα αυτή και άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για την υλοποίησή της. Βρήκαν διευθύνσεις από πολλά άτομα στην πόλη, καλέσανε άτομα και από το χωριό και έτσι πραγματοποιήθηκε η πρώτη τους συνάντηση στη Θεσσαλονίκη.
Εκείνη την ημέρα εκλέχτηκε η Πρώτη Επιτροπή και δόθηκε η ονομασία του Συλλόγου που ήταν:

«Πολιτιστικός Σύλλογος Ζουμπατιανών - Τριλοφιωτών»

Δεν άργησε να γίνει το καταστατικό του Συλλόγου και να αρχίσουν οι αμέτρητες δραστηριότητες του. Η πρώτη εκδήλωση γνωριμίας ήταν σε μια μεγάλη αίθουσα μέσα στην Έκθεση, που δεν χώρεσε όλον τον κόσμο, γιατί η προσέλευσή του ήταν κάτι το απροσδόκητο. Ακολούθησε ένα τρικούβερτο γλέντι τόσο αυθόρμητο σαν να τιμούσαν ένα σημαντικό γεγονός.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Σύλλογος μας ξαφνιάζει με κάτι το φανταστικό. Εκδίδει την δική του εφημερίδα. Μια εφημερίδα τόσο ωραία, με τέτοιο περιεχόμενο που δεν φαντάζεται ανθρώπου νους.
Το Συμβούλιο του Συλλόγου είχε την φαεινή ιδέα να βρει τις διευθύνσεις όλων των Τριλοφιωτών που ζούσαν σε διάφορες πόλεις όχι μόνο μέσα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, Γερμανία, Αμερική κ.λ.π. και έτσι έφτανε η Εφημερίδα στο σπίτι κάθε συγχωριανού μας. Πολλοί τότε είχαν εκφράσει την χαρά τους και την περηφάνεια τους που ήταν Τριλοφιώτες.
Σε μια Γενική Συνέλευση του Συλλόγου ένας δημότης έκανε την πρόταση για την ίδρυση Τράπεζας Αίματος. Δεν άργησε η πρόταση αυτή να πάρει σάρκα και οστά. Η Τράπεζα Αίματος Τριλόφου είναι πραγματικότητα. Η πρώτη μέρα που θα γινόταν η αιμοδοσία είχε κάποιο πανηγυρικό χαρακτήρα για την ενημέρωση των δημοτών. Στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και τότε μίλησαν τρεις γιατροί που κατάφεραν να πείσουν ότι δίνοντας μια φιάλη αίμα σώζεις όχι μόνον τον συνάνθρωπό σου αλλά κάνεις καλό και στον εαυτό σου. Έτσι το Συνεργείο αίματος του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ που βρισκόταν έξω στην αυλή του Σχολείου συγκέντρωσε την πρώτη αυτή μέρα 135 φιάλες αίματος.
Ο Σύλλογός μας για εκείνη την χρονιά ήταν Πρωτοπορία. Έκανε πολλά ωραία. Μάζευε εθελοντές δημότες και μαζί μ’ αυτούς που έρχονταν από την Θεσσαλονίκη καθαρίζανε το χωριό. Δίνανε δώρα-επαίνους στους πρώτους μαθητές των Σχολείων - και τί να πρωτοθυμηθούμε!
Το αποκορύφωμα όλων όμως ήταν η ιδέα να δημιουργηθεί Μουσείο στο χωριό. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς με πόσο μεράκι, αγάπη και ενθουσιασμό δούλεψε η νεολαία η οποία ξεχύθηκε στην κυριολεξία στο χωριό για να βρει και να μαζέψει ό,τι παλιό αντικείμενο είχε κάθε σπίτι αλλά και με πόση χαρά κάθε νοικοκυρά έδινε ό,τι το καλύτερο είχε για να εκτεθεί στο Μουσείο. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Ένα Μουσείο προσεγμένο στο ύφος του και στην παρουσία του. Ένα Μουσείο υπέροχο. Ένα Μουσείο που εντυπωσίαζε τους επισκέπτες του και που δέχτηκε Επαινετικά Σχόλια από τα Μέσα Ενημέρωσης και από τις Αρχές της Θεσσαλονίκης.
Το Μουσείο στεγάστηκε πρώτη φορά στην αίθουσα που χρησιμοποιήθηκε αργότερα για το Γυμνάσιο. Τα αντικείμενα που εκτέθηκαν στο Μουσείο ήταν πάρα πολλά. Αγροτικά Εργαλεία που καλλιεργούσαν, ξύλινα αλέτρια, εργαλεία που θερίζανε, εργαλεία που αλωνίζανε, ό,τι έχει σχέση με τρύγο σταφυλιών, πιθάρια κ.λ.π., αντικείμενα σχετικά με τους αργαλειούς που υφαίνανε τα κορίτσια τα προικιά τους, που γνέθανε, που πλέκανε κ.λ.π. αντικείμενα που ψήνανε και αλέθανε τον καφέ, που βγάζανε το βούτυρο κ.λ.π. Επίσης και διάφορα παλιά κιτάπια που είχανε στα σπίτια τους, όπως και πολλά παλιά νομίσματα. Πολύ συγκινητικό όμως ήταν που οι μεγάλες κυρίες βγάλανε από τα μπαούλα τους διάφορα υφαντά που τα είχαν κάνει μόνες τους, μεταξωτά, κεντητά και στολές που φορούσαν όταν ντύνονταν επίσημα.
Η αίθουσα που στεγαζόταν το Μουσείο έγινε Γυμνάσιο και δεν υπήρχε πλέον χώρος να στεγαστεί. Έτσι από αποθήκη σε αποθήκη τα πράγματα χάθηκαν και το Μουσείο τελείωσε.
Ευχή μου από καρδιάς, Πρώτον να βρεθεί μια μόνιμη αίθουσα για Μουσείο και Δεύτερον μια γενναία προσπάθεια για την ξαναΐδρυση του υπέροχου αυτού Μουσείου. Το αξίζει ο Τρίλοφος.
Ο σημερινός Πολιτιστικός μας Σύλλογος είναι συνέχειά του, έχει τις ίδιες ρίζες, στο μόνο που διαφέρει είναι η έλλειψη των λέξεων «Ζουμπατιανών-Τριλοφιωτών».

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΑΡΙΘΜΟΙ!

	ΕΥΡΩΖΩΝΗ	ΕΛΛΑΔΑ
Πληθωρισμός	0,9%	2,6%
Κατώτατοι μισθοί	100% (Μέσος όρος)	51%
Μέσες αποδοχές	100% (Μέσος όρος)	73%
Συντάξεις	100% (Μέσος όρος)	55%
Αγοραστική δύναμη	100% (Μέσος όρος)	83%
Φορολόγηση κερδών	33% (Μέσος όρος)	15,9%
Φορολόγηση μισθών	36,4% (Μέσος όρος)	35,5%
Παραγωγικότητα εργασίας	100% (Μέσος όρος)	93,5%
Ασφαλιστικές εισφορές/μισθό	37,7% στον ΟΟΣΑ	43,3%

Στοιχεία Eurostat

Το μέσο δηλωθέν εισόδημα στην Ελλάδα το 2008 ήταν 16.000 ευρώ για μισθωτούς - συνταξιούχους και 13.000 ευρώ για εμπόρους - βιομηχάνους!
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ:
Κάτω από 600 ευρώ τον μήνα παίρνουν οι 6 στους 10 συνταξιούχους. Τρεις στους δέκα συνταξιούχους έχουν κύρια σύνταξη κάτω από 450 ευρώ, έξι στους δέκα συνταξιούχους έχουν κύρια σύνταξη μικρότερη των 600 ευρώ και μόλις δεκαπέντε στους εκατό έχουν κύρια σύνταξη πάνω από 1.050 ευρώ.
ΤΟ 50% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει λιγότερα από 1.090 ευρώ μηνιαίως (στοιχεία του ΙΚΑ). Περίπου 250.000 εργαζόμενοι επίσης στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με τους κατώτατους μισθούς- ημερομίσθια, δηλαδή 33 ευρώ (κατώτατο ημερομίσθιο) και 740 ευρώ κατώτατο μισθό.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν χαμηλότερες αποδοχές αλλά πληρώνουν τα αγαθά που αγοράζουν σε τιμές Βρυξελλών!

Για την αντιγραφή
Σελέκος Δημήτρης

Διαβάστε τη συνέχεια...