Κάτοικος Δήμου Μίκρας

                                                                                                                      Δημοκρατία;

Κωστής Γκορτζής, Τρίλοφος

Καταλαμβάνουν την εξουσία με το 50% του 50% που πήγε να ψηφίσει και νομίζουν ότι έχουν(;) τη λαϊκή εξουσιοδότηση να μας θεωρούν πρόβατα (τι μου φταίνε κι αυτά…), αμόρφωτους υποτελείς που πρέπει σώνει και καλά να συμφωνούμε σε όλα.

Δυστυχώς, το πολίτευμα της Δημοκρατίας που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον τόπο έχει ευνουχιστεί διαχρονικά από επικίνδυνους για το σύστημα εξουσίας θεσμούς. Από τους θεσμούς αυτούς που οδηγούσαν τότε στο πυρ το εξώτερο σημαντικούς βασιλείς, άρχοντες και στρατηγούς όταν αυτοί ξαπλωμένοι στην αγκαλιά της ιερόδουλης εξουσίας, μεθυσμένοι στην ηδονή που τους πρόσφερε, τόλμησαν να αμφισβητήσουν την πραγματική εξουσία των απλών πολιτών θεωρώντας τους υποδεέστερους.

Σήμερα οι θεσμοί αυτοί δεν υπάρχουν. Στη σημερινή κατ’ όνομα Δημοκρατία ακόμα και ο τελευταίος τροχός της εξουσίας, ο Δήμαρχος, δεν δίνει δεκάρα στην άποψη του όποιου άλλου. Ως Πάπας αλάθητος, στην ιδανική εκδοχή, ή ως Νονός, στην τρέχουσα πραγματικότητα, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πολιτικής φαμίλιας του (και όλα τα …παρακλάδια της) θεωρώντας τον εαυτό του απρόσβλητο από το ακίνδυνο πόπολο που έχει οδηγηθεί σε κατάθλιψη και αντιδρά ως αρκούδα σε χειμέρια νάρκη…

Τα παραπάνω δεν είναι θεωρητική αμπελοφιλοσοφία. Για να αντιληφθεί κανείς την πραγματικότητα της σημερινής «Δημοκρατίας» μας αρκεί να παραστεί σε μία «Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου».

Όπου όλα τα θέματα προς «συζήτηση» μόνο σε συζήτηση δεν μπαίνουν, όπου η άλλη άποψη ποτέ δεν λαμβάνεται υπ’ όψη, και όπου η αυθαιρεσία, η αλαζονεία, η «παντογνωσία» του ενός και η απόφαση που έχει ήδη πάρει ο σοφός ανώτατος άρχων επικυρώνεται δήθεν με τη λαϊκή ψήφο (το μισό του μισού του λαού) που τον εξέλεξε… Με την «πλειοψηφική» παράταξη εκούσα μουγκή μπροστά στον αρχηγό της, με την μειοψηφική παράταξη ακούσα μουγκή αναγκασμένη από τις …δημοκρατικές διαδικασίες και κανονισμούς.

Μέχρι τώρα παλεύουμε να βρούμε πρόσωπα να μας εκπροσωπήσουν στην εξουσία. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να παλεύουμε για να βρούμε θεσμούς που θα μας προστατέψουν από την αλαζονεία της;