ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ 7ο ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΕΥΧΟΣ

Σημείωμα της Συντακτικής Ομάδας

Νέα εποχή, νέες προκλήσεις για τον «Κάτοικο»
Μετά την ψήφιση στη Βουλή του σχεδίου Καλλικράτης, το τραγουδάκι που έλεγε πως «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι’ όλα τα ίδια μένουν» σίγουρα δεν περιγράφει την κατάσταση που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης. Μεγάλοι και μικροί, «ανεξάρτητοι» και ανεξάρτητοι, συστημικοί και αντισυστημικοί όλοι υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν ανατροπές και καταστάσεις που αλλάζουν δραστικά την μέχρι τώρα αυτοδιοικητική πραγματικότητα.
Η ψήφιση του Καλλικράτη και η συνένωση των δήμων Βασιλικών, Θέρμης και Μίκρας ανέτρεψε και τις δικές μας βεβαιότητες. Όλα τα μέλη της συντακτικής ομάδας του Κάτοικου αποφασίσαμε να υποστηρίξουμε τη συγκρότηση του Ανατολικού Άνεμου, της νέας ανεξάρτητης δημοτικής πρωτοβουλίας και να δώσουμε ένα δύσκολο αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος στα πλαίσια του νέου δήμου.
Ο Κάτοικος, που αποτέλεσε από τις αρχές του 2008 το μοναδικό ανεξάρτητο βήμα διαλόγου και ενημέρωσης στο δήμο Μίκρας, μπαίνει σε φάση αλλαγής και αναγκαστικά μετασχηματίζεται κατ’ αρχή σε Κάτοικο Βασιλικών, Θέρμης και Μίκρας, μέχρις ότου αποφασίσουμε μετά τις εκλογές του Νοέμβρη για τη νέα πορεία του. Με το 7ο και προεκλογικό του τεύχος ο Κάτοικος, διατηρώντας την αυτονομία του και την ανεξαρτησία της γνώμης του, συμμετέχει στις δημοτικές εκλογές αφιερωμένος ολόπλευρα στη στήριξη του Ανατολικού Άνεμου.

ΟΝΕΙΡΟ
Κωστής Γκορτζής, Τρίλοφος

Επιτέλους! Αυτό που ονειρεύτηκα πριν δέκα χρόνια ερχόμενος στον Τρίλοφο έγινε πραγματικότητα. Όποιος απορεί, ας διαβάσει προσεκτικά το τελευταίο ιλουστρασιόν έντυπο του Δήμου Μίκρας όπου «αποδεικνύεται» ότι μπροστά στους Three Hills τύφλα να ‘χουν τα Beverly Hills! Να οι δρόμοι, να ο …πολιτισμός, να η υγεία, να η προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος, να οι ηρωικά μαχόμενοι δημοτικοί μας άρχοντες για το καλό του πολίτη. Μπράβο! Είπα από μέσα μου. Άξιοι των δημοτικών τελών που καταβάλλουμε, άξιοι και οι επί μισθώ αναδεικνύοντες αυτήν την πραγματικότητα, ας πάει στην ευχή και το παχυλό κόστος (που πληρώνουμε όλοι οι κάτοικοι) για την έκδοση της εφημερίδας του Δήμου.
Και μετά …ξύπνησα. Οι επ’ αμοιβή (δική μας) προπαγανδιστές εκδότες της πολυτελούς φυλλάδας νομίζουν ότι τα πρόβατα μένουν κλεισμένα στο μαντρί και δεν περιφέρονται στον …παράδεισο που μας περιγράφουν. Δεν καταστρέφουν τα αυτοκίνητά τους στους «ασφαλτοστρωμένους» δρόμους. Δεν βλέπουν πώς έχει καταντήσει το περιβάλλον γύρω τους, δεν σιχτιρίζουν τους άρχοντες ακροβατώντας στα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, δεν αγανακτούν με την έλλειψη στοιχειώδους αισθητικής, δεν , δεν, δεν.
Για τον …υπέρ πάντων αγώνα του Δημάρχου για το περιβάλλον τσιμουδιά για την χωματερή στο ρέμα μεταξύ Πλαγιαρίου και Τριλόφου. Εκεί, κάτω από το καινούργιο σχολείο, εκεί όπου μπαζώνει το ρέμα ο Δήμος για να …αποκαταστήσει –λέει- το χώμα που αφαίρεσε το κεραμοποιείο ΑΛΛΑΤΙΝΗ πριν από 70-80 χρόνια! Εκεί όπου λογής λογής απορρίμματα, μέχρι και πλαστικά δοχεία αγνώστου περιεχομένου, στρώματα, έπιπλα και κοινά σκουπίδια πετιούνται ανεξέλεγκτα για να κάνουν πάρτι τα ποντίκια. Θα έπρεπε να μη βγάζουν τσιμουδιά για την Αποχέτευση αλλά αντίθετα, προκαλούν με τις πολιτικάντικες εξαγγελίες «διεκδικούμε», «δρομολογούμε», «διερευνούμε» και «έχουμε όραμα», που ακούμε εδώ και δέκα χρόνια… Αν σας κόφτει το περιβάλλον κύριε Δήμαρχε, ρωτήστε τους συμπαθείς βοθρατζήδες να σας πούν πόσους βόθρους αδειάζουν. Μετρήστε μετά τον αριθμό τους στον Δήμο σας και δεν θα ξανατολμήσετε να ψελλίσετε οτιδήποτε για το περιβάλλον ή την …ποιότητα του νερού που διαχειρίζεστε… Κάντε και μια βόλτα στην ακτή που σας αναλογεί και δέστε τις επιπτώσεις του νέου …υπερδιαδρόμου του Μπόμπολα στο Α/Δ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ….
«Όλα για τον πολίτη» πιπιλίζουν στα γιαλιστερά πρωτοσέλιδα οι κράχτες ψήφων. Όλα!
Η Πολεοδομική Αναρχία που μαστίζει την περιοχή και που θα …διορθώσουν αυτοί που επί τόσα χρόνια την επέτρεψαν, την εξέθρεψαν, την εκμεταλλεύτηκαν για να αναρριχηθούν και να παραμείνουν στις καρέκλες τους.
Βαρύγδουπες εξαγγελίες για Νοσοκομεία και Πανεπιστήμια, αυτολοιδωρούνται από τις ξεχασμένες διαφημιστικές Πινακίδες τους. Καταντάει δε ανέκδοτο κάθε αναφορά σε «αναβάθμιση» της αισθητικής και λειτουργικής του περιβάλλοντος. Μια ματιά σε κάθε κολώνα της ΔΕΗ, σε κάθε στύλο του ΟΤΕ, όπου κάθε πικραμένος αναρτά ό,τι θέλει, φτάνει για να πειστεί ο καθένας ότι από το …καφενείο δεν διοικείται ο Δήμος. Η οδοσήμανση έχει υποβαθμιστεί από τους χούλιγκαν (που έχουν ταυτότητα και γραφείο με οδό και αριθμό) των γηπέδων που κολλούν αυτοκόλλητα σε όλες τις Πινακίδες, έρχεται και η έλλειψη στοιχειώδους λογικής από τους «αρμόδιους» με ιλαροτραγικά αποτελέσματα.
Στην εικονική γιαλιστερή πραγματικότητα της εφημερίδας του Δήμου –για την έκδοση της οποία πληρώνουμε ΟΛΟΙ- δεν χωρούν αναφορές στα δάνεια που παίρνει ο Δήμος –για τα ξεπληρώσουμε ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ και τα παιδιά μας-, δεν χωρούν οι ανύπαρκτες και επικίνδυνες Στάσεις λεωφορείων, δεν χωρά το αδιέξοδο μετακίνησης και κοινωνικής συμμετοχής των ΑΜΕΑ, των μητέρων με το παιδί στο καρότσι, των ανήμπορων ηλικιωμένων. Ούτε ίχνος αναφοράς για την ανύπαρκτη Ασφάλεια και αστυνόμευση, στα …τρελλά φορτηγά του Μπόμπολα που τρέχουν δαιμονισμένα, στα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα/καρμανιόλες έξω από μπαρ και καφετέριες στον δημόσιο επαρχιακό δρόμο. τσιμουδιά για το πρόβλημα των ναρκωτικών –λες και ξορκίζουν το κακό με τη μούγκα τους,- άκρα σιωπή για τη συνεχιζόμενη οικοδόμηση και του τελευταίου τετραγωνικού εκατοστού γης –ακόμα και με μπαζώματα των πρανών των ρεμάτων-, δεν χωρούν αναφορές στους ανύπαρκτους στα δημοτικά αρχεία δρόμους, στα παράνομα κοτέτσια και στο πώς απολυμαίνονται/αποπαρασιτώνονται συνεταιριστικές Αποθήκες μέσα στην πυκνοκατοικημένη πια ΑΣΤΙΚΗ πραγματικότητα. Οι γείτονες ξέρουν τι αναπνέουν;

Η Αγορά στην Εκπαίδευση μέσω Καλλικράτη*
Δημήτρης Σελέκος, Πλαγιάρι

Ο νόμος 3879/2010 του Υπουργείου Παιδείας, Διά βίου μάθησης και Θρησκευμάτων για την δια βίου μάθηση εμπλέκει τους καλλικράτειους δήμους στον χορό των ευρύτερων αλλαγών στα εκπαιδευτικά πράγματα, τόσο της τυπικής (τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα) όσο και της μη τυπικής εκπαίδευσης (κολλέγια, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών κλπ), αλλά και της άτυπης μάθησης (γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που αποκτώνται καθ’ όλο τον βίο).

Πιο συγκεκριμένα, οι νέοι δήμοι (όπως εξάλλου και οι νέες Περιφέρειες) ανήκουν στους «φορείς διοίκησης της δια βίου μάθησης», που αδειοδοτούν παρόχους άτυπης μάθησης («ιδιώτες με οποιαδήποτε νομική μορφή» δημόσιους και κοινωνικούς φορείς κλπ), αλλά μπορούν επίσης μέσω δικών τους δομών ή εποπτευόμενων φορέων να αποτελέσουν και παρόχους υπηρεσιών διά βίου μάθησης! Ταυτοχρόνως, οι νέοι δήμοι έχουν την αρμοδιότητα της «σύνδεσης των σχολικών μονάδων με την τοπική κοινωνία» εκ παραλλήλου με «την προώθηση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας μέσω της σύνδεσης με την τοπική οικονομία», ενώ μπορούν να «στηρίζουν οικονομικά, επιστημονικά ή διοικητικά δημόσιους, κοινωνικούς και ιδιωτικούς φορείς που ασκούν δραστηριότητες δια βίου εκπαίδευσης στην περιφέρεια του δήμου».

Η δημιουργία του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, όπου «αναγνωρίζονται και συσχετίζονται τα μαθησιακά αποτελέσματα όλων των μορφών τυπικής και μη τυπικής εκπαίδευσης και άτυπης μάθησης», η ανάπτυξη «συστήματος πιστωτικών μονάδων», που θα διατρέχει και τις τρεις κατηγορίες εκπαίδευσης και μάθησης, και η «αδειοδότηση φορέων πιστοποίησης προσόντων», που τα κριτήριά της δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί, ανοίγουν ένα πεδίο δόξης λαμπρό για τους καλλικράτειους δήμους και σχεδόν εξασφαλίζουν τη διαιώνιση και μεγέθυνση του καθεστώτος των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής τεράστιων οικονομικών συμφερόντων, αυτή τη φορά πάνω στο σώμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Με δεδομένα την ιστορία των δήμων πάνω σε τέτοια ζητήματα και το ευρύτερο κλίμα ξεπουλήματος κάθε δημόσιου αγαθού σε ιδιώτες είναι πολύ πιθανόν να έχει χαραχθεί ήδη η ταφόπλακα του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης. Φαίνεται να είναι πολύ κοντά η νομιμοποίηση καθενός τυχάρπαστου που θα πουλάει «πτυχία» ή «προσόντα» έναντι αδράς αμοιβής και βέβαια χωρίς τη βάσανο εξετάσεων τύπου πανελληνίων. Και οι καλλικράτειοι δήμοι, δυστυχώς, θα έχουν πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό.

*Η λακωνικότητα του κειμένου σχετίζεται κυρίως με τη στενότητα χώρου του παρόντος εντύπου και για αυτό επιφυλάσσομαι για μια εκτενέστερη αναφορά.


ΝΕΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣ ΘΕΡΜΗΣ

Οι μέχρι σήμερα εμπειρίες και η πρόκληση των νέων βιώσιμων πόλεων

Μίλτος Σιτσάνης, Θέρμη

Η περιοχή της Ανατολικής Θεσσαλονίκης επελέγει τα τελευταία χρόνια σαν τόπος μετεγκατάστασης και διαμονής για μεγάλα τμήματα αστικού πληθυσμού που αναζητώντας διαφυγή από τις ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης του μεγάλου μας αστικού κέντρου, επένδυσαν στην αγορά κατοικίας στους κοντινότερους στη Θεσσαλονίκη οικισμούς.

Η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και στο μέλλον παρά τις δυσκολίες που δημιουργεί η οικονομική κρίση στην εξασφάλιση των αναγκαίων κεφαλαίων για αυτή τους την επιδίωξη.

Σ΄ ότι αφορά τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των νέων κατοίκων εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για μεσοαστικά στρώματα ( κυρίως μισθωτούς και μικρομεσαίους επαγγελματίες ) που σήμερα πια αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των νέων πόλεων στις οποίες μετατράπηκαν τα πρώην χωριά με τα ημιαγροτικά χαρακτηριστικά και τον αντίστοιχο τρόπο διαβίωσης.
Ποιες ήταν οι προσδοκίες των νέων πληθυσμών; Τι αναζητούσαν με την επιλογή τους αυτή;
Οπωσδήποτε ένα κοινωνικό και δομημένο περιβάλλον διαφορετικό από αυτό που βίωναν μέχρι σήμερα. Ένα χώρο όπου το κυκλοφοριακό και το παρκινγκ δεν θα αποτελούσε πλέον πρόβλημα, οι κοινωνικές σχέσεις θα διέφεραν από αυτές της μεγαλούπολης, η ασφάλεια στην μετακίνηση και διαβίωση αυτών και των παιδιών τους θα ήταν δεδομένη.
Αυτή ήταν η μεγάλη πρόκληση των τοπικών κοινωνιών. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, με τα όποια οικονομικά και άλλα μέσα διέθεταν, να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες συνθήκες και προϋποθέσεις για τη γρήγορη ομολογουμένως μεταμόρφωση των μικρών ή μεγαλύτερων αγροτικών οικισμών σε σύγχρονες, αυτάρκεις οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά βιώσιμες πόλεις.

Οι μέχρι τότε δημοτικές εξουσίες αποτελούνταν από κατοίκους που οι γνώσεις και εμπειρίες τους αρκούσαν για την φύση και τον χαρακτήρα των προβλημάτων που τη συγκεκριμένη στιγμή είχαν να αντιμετωπίσουν. Οι σχέσεις ήταν περισσότερο προσωπικές, ενώ η έλλειψη τεχνοκρατικών γνώσεων δεν ήταν μεγάλο εμπόδιο. Πολλές από αυτές τις δημοτικές αρχές στο νέο Δήμο Θέρμης, με κατάλληλες προσαρμογές και προσθήκες επιβίωσαν μέχρι τις μέρες μας. Ταυτόχρονα κατάφεραν να διαιωνίσουν και τις παθογένειες της εξουσίας τους ( ρουσφετολογική πολιτική προσλήψεων, προνομιακή εξυπηρέτηση γνωστών και ημέτερων, επιφυλακτική έως εχθρική αντιμετώπιση των νέων κατοίκων, ανέμπνευστη λειτουργία στα θέματα του πολιτισμού κλπ ).

Όπως σε τελική ανάλυση γίνεται αντιληπτό, το πρόβλημα σήμερα συνοψίζεται στη δημιουργία νέων πόλεων που η σύγχρονη επιστήμη ονομάζει βιώσιμες πόλεις.

Βιώσιμες πόλεις – Πραγματικότητα ή ουτοπία;

Η βιωσιμότητα αποτελεί για τις πόλεις το κοινό πεδίο αναφοράς για μια μακρά λίστα «αστικών» προβλημάτων που συγκροτούν την οικολογική σκέψη, όπως η ατμοσφαιρική και ηλεκτρομαγνητική ρύπανση, η έλλειψη πράσινου και ελεύθερων χώρων, η κατάληψη και οικειοποίηση του δημόσιου χώρου από κάθε είδους δραστηριότητα, η κυριαρχία του ΙΧ αυτοκινήτου, η αύξηση των στερεών αποβλήτων, η ρύπανση των φυσικών αποδεκτών.

Το «βιώσιμο» έτσι οριζόμενο, εμφανίζεται σαν το αντίθετο του «αβίωτου» και υπερβαίνει την απλή επιβίωση.
Η σημερινή πραγματικότητα των πόλεων που καλούνται να συγκροτήσουν το νέο Δήμο Θέρμης (Θέρμη, Βασιλικά, Πλαγιάρι κλπ) στις περισσότερες περιπτώσεις με ευθύνη των Τοπικών τους Αυτοδιοικήσεων, προήλθε από την αναπαραγωγή του κυρίαρχου μοντέλου των μεγάλων αστικών κέντρων που σε κάθε περίπτωση θυσίαζε την ευημερία των πολλών στη λογική του εργολαβικού κέρδους. Παρά τις όποιες μελέτες και εξαγγελίες, αναπτύχτηκαν με τρόπο που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη βιωσιμότητα τους, την καθημερινή ζωή των κατοίκων τους, τη διαχείριση των φυσικών πόρων και συνεχίζουν να επελαύνουν και να απομυζούν την ύπαιθρο.

Στο επόμενο διάστημα θα έχουμε την ευκαιρία με συγκεκριμένες αναφορές να καταδείξουμε πολλές από αυτές τις παθογένειες.

Σαν Ενεργοί Πολίτες φιλοδοξούμε να φτιάχνουμε τους καιρούς που ζούμε και η έμφαση που δίνουμε στην τοπική και θεματική δράση λειτουργεί και σαν συνεκτικός ιστός ανάμεσα στις διαφορετικές τάσεις και αντιλήψεις. Θέλουμε πόλεις οικολογικές που να προσφέρουν ποιότητα ζωής, να συμβάλλουν στην απελευθέρωση και τη δημιουργικότητα των πολιτών τους και όχι στον αποκλεισμό και την αποξένωση. Οι βιώσιμες πόλεις δεν πρέπει να αναζητηθούν στο χώρο της ουτοπίας. Η βιωσιμότητα δεν είναι θέμα κάποιας ιστορικής νομοτέλειας ή κάποιων «αντικειμενικών νόμων». Είναι συνάρτηση της συλλογικής βούλησης των κατοίκων τους, είναι θέμα κουλτούρας και επιλογών.

Η βιώσιμη πόλη όμως δεν είναι βιώσιμη μόνο χάρη στις υλικές υποδομές της. Γίνεται βιώσιμη μέσα από υπηρεσίες που συντηρούν τον κοινωνικό ιστό, που φροντίζουν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και αναγκών των κατοίκων της. Και αυτό στις σημερινές συνθήκες επίθεσης της τρόικας στα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών έχει ιδιαίτερη αξία. Προγράμματα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης ( κοινωνικά τιμολόγια, δωρεάν υπηρεσίες υγείας, πολιτιστικές και οικονομικές ευκαιρίες στην τρίτη ηλικία κλπ ) είναι ιδιαίτερα σημαντικά.

Αυτό το πλαίσιο σκέψης και λειτουργίας θα πρέπει να είναι η πρόκληση των νέων αυτοδιοικητικών αρχών. Και η δική μας παρέμβαση και κριτική δεν θα αφορά μόνο την αποτελεσματική υλοποίηση των οικονομικών απολογισμών και των τεχνικών έργων. Θα εστιάζει πριν απ’ όλα στην ικανότητα τους να ικανοποιούν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των πολιτών.